Φωτογραφίες: Αίγλη Δράκου
Πράξη 2η για το φετινό Rockwave, που ειδικά τη συγκεκριμένη μέρα θα μπορούσε να λέγεται και Dancewave. Όχι ότι μας χάλασε βεβαίως που είδαμε DJ Shadow (κυρίως) και Fatboy Slim, αλλά κουβέντα να γίνεται. Επί του πρακτέου, η δεύτερη μέρα του φεστιβάλ δεν είχε τον αναμενόμενο κόσμο, είχε σαν highlight τον DJ Shadow και μετέτρεψε τo Terra Vibe σε ένα μεγάλο υπαίθριο rave party με τον Fatboy Slim. Να μας συγχωρήσουν οι δικοί μας Dear Darkstar και Μέλισσες, όπως και οι Βρετανοί White Lies, αλλά λόγοι ανωτέρας βίας δεν μας επέτρεψαν να τους παρακολουθήσουμε –μιας και φτάσαμε στο χώρο την ώρα που ξεκινούσε ο Garcia. Ας δούμε όμως αναλυτικά ένα-ένα τα acts…
Garcia (plays Kyuss)
Όταν φτάσαμε στο Terra Vibe, ο πρώην τραγουδιστής των Unida, Slo Burn και φυσικά των Kyuss, βρισκόταν ήδη στο «μικρό» stage του Terra Vibe, μαζί με την μπάντα που σχημάτισε φέτος για μία σειρά συναυλιών, στις οποίες παίζουν αποκλειστικά κομμάτια των Kyuss. O σαραντάρης πλέον John Garcia, αναβίωσε τις καλύτερες στιγμές της χαρακτηριστικότερης stoner rock μπάντας όλων των εποχών σε περίπου μία ώρα. Tο Vibe stage είχε-δεν είχε χίλια άτομα εκείνη την ώρα, αλλά μεταξύ τους βρίσκονταν και πολλοί «ταγμένοι», οι οποίοι χάρηκαν με την καρδιά τους κομματάρες όπως τα “Demon Cleaner”, “Green Machine”, “One Inch Man” και “Gardenia”. Το ίδιο και ’μείς δηλαδή, που ζεσταθήκαμε κατάλληλα με την ενέργεια των σχεδόν κλασικών αυτών κομματιών, ενός σπουδαίου heavy rock γκρουπ. Συμπαθητικοί οι μουσικοί που συνόδευαν τον Garcia, ενώ ο ίδιος μας θύμισε σε στιγμές τον δαιμόνιο frontman του παρελθόντος. Με το που τελείωσε, όμως, φύγαμε άμεσα για Terra Stage…
Ting Tings
...όπου στη σκηνή είχε ανέβει το συμπαθές βρετανικό pop ντουέτο. Δεν είναι καθόλου κακοί οι Ting Tings, αλλά ο κόσμος είναι –και πάλι– λιγοστός και το vibe περίεργο. Ο κομψός, σύγχρονος ήχος και η σωστή σκηνική παρουσία τους όμως δεν μπορούσε να μας κρατήσει παραπάνω από δύο κομμάτια στο Terra stage –καθώς στο Vibe stage ξεκινούσε ήδη ο DJ Shadow.
DJ Shadow
Απέδειξε πως και κοινό έχει στην Ελλάδα και όχι άδικα θεωρείται ένας από τους καλύτερους «δημιουργικούς» DJs παγκοσμίως τα τελευταία χρόνια. Δεν θα ήταν υπερβολή να πω ότι αρκετός κόσμος ήρθε ως τη Μαλακάσα το Σάββατο το βράδυ πρωτίστως για να ακούσει τον Αμερικάνο παραγωγό. Ο Shadow έπαιζε μέσα σε μια σφαίρα, τοποθετημένη στο κέντρο της σκηνής. Πάνω της εμφανίζονταν φοβερά και τρομερά visuals, άλλοτε φουτουριστικά και ψυχεδελικά, κι άλλοτε πιο «γήινα» μα εξίσου θεματικά, με άφθονες b-boy αναφορές. Παίζοντας ένα σετ το οποίο στηρίχθηκε, από τη μία, στα πιο γνωστά του κομμάτια και από την άλλη στο drum ‘n’ bass, o DJ Shadow ενθουσίασε και ταρακούνησε το κοινό που γέμισε το θεατράκι. Ακούσαμε “This Time”, “High Noon”, “Six Days”, “Midnight In A Perfect World” και άλλα πολλά, παιγμένα με τον μοναδικό, εξωγήινο τεχνικά και «μπροστά» αισθητικά τρόπο του Shadow –ο οποίος ξεπρόβαλλε πού και πού από τον στρογγυλό, «βασιλικό» θώκο του. Δεν στάθηκαν λίγες άλλωστε οι στιγμές που πήρε το μικρόφωνο ευχαριστώντας το κοινό ή προλογίζοντας ένα καινούργιο, ακυκλοφόρητο κομμάτι του. Breaks, hip hop, electro, abstract beats αλλά και ξεχωριστές, ατμοσφαιρικές, μελωδικές downtempo στιγμές συνέθεσαν το μενού που μας σέρβιρε ένα συναυλιακό απωθημένο της χώρας τα τελευταία χρόνια. Ο Αμερικανός μας αποχαιρέτησε με το “Organ Donor” και οι περισσότεροι γύρω μου φαίνονταν χαρούμενοι και ικανοποιημένοι, παρά τη μόλις μία ώρα εμφάνισής του –που ήταν και το μόνο αρνητικό στοιχείο μιας συνολικά πολύ καλής παρουσίας.
Fatboy Slim
H δεύτερη μέρα του Rockwave έκλεισε με τον Βρετανό DJ & pop star, ο οποίος έπαιξε κάτι παραπάνω από μιάμιση ώρα. Ο Norman Cook, όπως είναι το πραγματικό όνομα του Fatboy Slim, λεηλάτησε το Terra stage με πιασάρικες electro house «βόμβες». Οι οποίες σίγουρα δεν έπεισαν τους μυημένους της dance κουλτούρας, λειτούργησαν όμως πολύ καλά για το κοινό του Rockwave, που αποθέωσε έναν DJ-φαινόμενo, μαζί με όλα τα μεγάλα hit του. “Right Here, Right Now”, “Weapon Of Choice”, “Song For Shelter” και άλλα πολλά έδωσαν λοιπόν τον ρυθμό. μαζί με σύγχρονα dancefloor κομμάτια, που μετέτρεψαν τη Μαλακάσα –έστω και νοητά– σε Cream Fields (στη θέση τους βάλτε αν θέλετε όποιο ανάλογο μεγάλο αγγλικό φεστιβάλ σας έρχεται στο μυαλό, θα είστε μέσα). Το ηχητικό μέρος συνόδευε ένα πλήρες οπτικό σόου, με βιντεοκλίπ του Fatboy Slim, έντονα pop χρώματα και συνεχή τσιτάτα γραπτού λόγου με θεματολογία την κρίση, τη σύγχρονη ζωή, τα drugs και άλλα τέτοια δροσερά. Πάντως ο Fatboy Slim δεν έπαιξε breaks, funk και γενικά «σπαστό» big beat ήχο, όπως οι περισσότεροι θα περίμεναν. Αντ’ αυτού, παρουσίασε μια pop εμπορική (με την κακή έννοια) και μια house/techno εκδοχή του (ούτως ή άλλως) φεστιβαλικού ήχου του, που προσωπικά δεν με ικανοποίησε. Αλλά ικανοποίησε το κοινό και αυτό έχει σαφώς πολύ μεγαλύτερη (πρακτική) σημασία. Συν το γεγονός ότι αποδείχθηκε πως μας έχει αφήσει παρακαταθήκη 2-3 κλασικά κομμάτια, τα οποία θα δυσκολευτούν να ξεθωριάσουν στο πέρασμα του χρόνου. Έκλεισε δε με ένα bootleg mix(;) του “Rockafeller Skank” με το “Satisfaction” των Rolling Stones και έζησε αυτός καλά και το κοινό καλύτερα….
