Φωτογραφίες: Κατερίνα Ζδράγκα
Δεν ήταν μόνο η ζέστη του Ιούλη που έκανε δύσκολη την ανάβαση στο θέατρο του Λυκαβηττού την Πέμπτη το βράδυ. Η απεργία των μέσων μαζικής μεταφοράς είχε σαν αποτέλεσμα τη συγκέντρωση εκατοντάδων Ι.Χ. στο Κολωνάκι και στον περιφερειακό, κι εγώ, ακροβατώντας μεταξύ αυτοκινήτων και γκρεμών, ευχαριστούσα τα θεία –στα οποία τόσο λίγο πιστεύω!– που μου έδωσαν τη φώτιση να προτιμήσω τα πόδια μου ως μεταφορικό. Μετά από πολύ ιδρώτα, καυσαέριο και συνωστισμό η είσοδος στο Λυκαβηττό ήταν –λες– μεταμορφωτική. Όλοι έδειχναν αναζωογονημένοι και φρέσκοι, ακόμα και η κυρία η οποία, πριν από λίγα λεπτά, αγκομαχούσε μαζί μου στα χωμάτινα σκαλάκια!
Μετά το γνωστό «συναυλιακό μισάωρο» (δικαιολογημένα, εν μέρει, λόγω της προαναφερθείσας απεργίας) και μέσα σε ένα ζεστό χειροκρότημα υπό το βλέμμα του Αϊ Γιώργη, εμφανίστηκαν στη σκηνή οι Pink Martini σε απαρτία. Κουστουμαρισμένοι, οι 11 μουσικοί έκαναν κατόπιν στην άκρη για να βγει μπροστά η τραγουδίστρια του συγκροτήματος, China Forbes, μέσα σε ένα αέρινο μαύρο φόρεμα, σαν να ’ξερε ότι τη στιγμή της εμφάνισής της θα αρχίσει να φυσάει μια αποσπερίτικη αύρα. Ο πιανίστας Thomas Lauderdale χαιρέτισε το κοινό στα, από σκονάκι βγαλμένα, ελληνικά και η συναυλία ξεκίνησε. “Let’s Never Stop Falling In Love” για το καλωσόρισμα, και πραγματικά, όλα πρόδιδαν ότι κανείς δεν θα σταματήσει να ερωτεύεται εκείνη τη βραδιά. Με το πασίγνωστο “Sympathique” γράφτηκε η συνέχεια, λίγο πριν τεθεί το αιωνίως αναπάντητο ερώτημα για το πού βρίσκεται η Γιολάντα!
Η έκπληξη που ένιωσα ακούγοντας τη σειρά με την οποία είχαν ανακατέψει τα κομμάτια τους οι Pink Martini έμελλε να συνοδευτεί από μια δεύτερη, προερχόμενη αυτή τη φορά από το κοινό. Ομολογώ ότι εντυπωσιάστηκα όταν άκουσα σχεδόν ολόκληρο το θέατρο –που, σημειωτέον, ήταν κάτι παραπάνω από γεμάτο– να τραγουδά παράλληλα με τη μπάντα, ακόμα και στα όχι και τόσο γνωστά κομμάτια της. Συνειδητοποιημένο κοινό για άλλη μια φορά, λοιπόν. Φαίνεται πως η οικονομική κρίση έχει κάνει το θαύμα της σ' αυτήν την περίπτωση, καλώντας μόνο τους σκληροπυρηνικούς στα live του καλοκαιριού και αφήνοντας εκείνους που απλά θέλουν να πουν τα νέα τους να επιλέξουν ένα διαφορετικό τρόπο διασκέδασης.
Το «ευγενές latin» των Pink Martini συνεχίστηκε για μία, περίπου, ώρα ακόμα με την αρένα να χορεύει ακατάπαυστα. Την τιμητική τους είχαν τα δύο τελευταία άλμπουμ του συγκροτήματος Hey Eugene! και Splendor In The Grass, με τα τραγούδια “Hey Eugene”, “City Of Night” αλλά και το “Una Notte A Napoli” να κλέβουν την παράσταση και το περισσότερο χειροκρότημα. Δυνατή στιγμή αποτέλεσε και η ερμηνεία της China Forbes στα “Παιδιά Του Πειραιά” του Μάνου Χατζιδάκι, ενώ ο επίλογος με το “Brazil” δεν θα μπορούσε να είναι καταλληλότερος: έκανε τον αποχαιρετισμό γλυκό και την επιθυμία της επόμενης αντάμωσης ακόμα δυνατότερη.
Υποσχέθηκαν, άλλωστε, πως θα ξανάρθουν και ξέρω ότι δεν θα αθετήσουν το λόγο τους. Αγαπούν το ελληνικό κοινό, όσο τους αγαπά κι εκείνο και το αποδεικνύουν σε κάθε τους εμφάνιση. Εις το επανιδείν λοιπόν!
