Η 22χρονη Rihanna από τo Μπαρμπάντος της Καραϊβικής, που ξεκίνησε την καριέρα της κερδίζοντας σ’ έναν σχολικό διαγωνισμό στα 16 της, βρέθηκε στην Αθήνα για μία και μοναδική συναυλία, στο στάδιο Καραϊσκάκη την Τρίτη. Και κατάφερε, με την εκρηκτική της παρουσία και το ταμπεραμέντο της, να κάνει το ελληνικό κοινό να τη λατρέψει.
Την ώρα που ξεκινήσαμε για το στάδιο Καραϊσκάκη, λίγο πριν τις 20.00, είχε αρχίσει να ψιχαλίζει. «Θα ’χει γούστο», σκέφτηκα, «να βρέξει και να ακυρωθεί η συναυλία». Αυτόματα ήρθε στο μυαλό μου το “Under My Umbrella’’ και ασυναίσθητα άρχισα να σιγοτραγουδώ τη μεγάλη επιτυχία της Rihanna. Στο ασφυκτικά γεμάτο τρένο με κατεύθυνση προς Φάληρο, παρατήρησα ότι το όριο ηλικίας ήταν το πολύ 17 –και όταν πια φτάσαμε στο στάδιο Καραϊσκάκη επιβεβαιώθηκα γι’ αυτό. Οι πόρτες είχαν εντωμεταξύ ανοίξει από τις 19.00 και όσο περνούσε η ώρα μαζεύονταν όλο και πιο πολλοί θαυμαστές στον χώρο της αρένας και ιδίως μπροστά στη σκηνή, ενώ και οι κερκίδες με τους προνομιούχους καθήμενους γέμιζαν κι αυτές σιγά-σιγά. Στο κέντρο του stage και κάθετα στη σκηνή υπήρχε ένας φαρδύς διάδρομος, σαν προέκτασή του, σχηματίζοντας έτσι ένα Τ, που θα επέτρεπε στους performers να ξεδιπλώσουν τα ταλέντα τους όσο πιο κοντά γινόταν στο φιλοθεάμον κοινό, το οποίο αδημονούσε. 
Τη βραδιά άνοιξαν στις 20.30 οι Vegas –ευτυχώς λίγο νωρίτερα είχε σταματήσει και η βροχή. Μέρος του κοινού ανταποκρίθηκε στο κάλεσμά τους και συμμετείχε ενεργά καθώς εκείνοι ανέλαβαν την… προθέρμανση, παίζοντας γνωστά αγαπημένα κομμάτια (ξένα και ελληνικά), παλαιές αλλά και πρόσφατες ποπ και ροκ επιτυχίες με ανεβαστική διάθεση. Όσοι βρίσκονταν στην αρένα είχαν πιο άμεση επαφή με τη σκηνή και έδειχναν να το διασκεδάζουν. Το γεγονός ότι εκεί μπροστά βρίσκονταν οι νεαρότερες ηλικίες μάλλον έπαιξε καθοριστικό ρόλο γιατί στις κερκίδες δεν είδα αντίστοιχα να «περνάει» αυτό το χαρωπό κλίμα που προσπάθησαν να δημιουργήσουν οι Vegas με την εμφάνισή τους: δεν υπήρχε ενθουσιασμός, ούτε είδα να κουνάνε τα χέρια με τον ρυθμό ούτε να τραγουδάνε, όπως αντίστοιχα συνέβαινε στο χώρο της αρένας. Παρ’ όλα αυτά, δεν μπορώ να πω ότι με κούρασαν στο μισάωρο που έπαιξαν, ήταν τόσο – όσο. Τουλάχιστον είχαμε κάτι να απασχολούμαστε και να μην κοιτάμε ανυπόμονα κάθε τρις και λίγο τα ρολόγια. Αυτό που δεν κατάλαβα είναι γιατί ο μαύρος τραγουδιστής με την τέλεια αγγλική προφορά έπρεπε να τραγουδάει στα ελληνικά.
Οι Vegas δεν έμειναν στη σκηνή παρά μισή ώρα, δίνοντας πάσα στη μεγάλη εμφάνιση της Rihanna –η προετοιμασία της οποίας άρχισε άμεσα. Το σκηνικό αρχικά δεν φαινόταν εντυπωσιακό: υπήρχε στο κέντρο της σκηνής ένα υπερυψωμένο κομμάτι οριοθετημένο με κίτρινη φωσφορούχα ταινία, ενώ μπροστά και στα πλαϊνά της σκηνής μετέφεραν κάποιες οθόνες (μόνιτορ). Υπεύθυνοι της παραγωγής σκούπιζαν σχολαστικά το δάπεδο, ήλεγξαν κατόπιν και τις τελευταίες λεπτομέρειες και στις 21.57 έσβησαν τα φώτα.
Δύο μεγάλες οθόνες (lead) στα πλαϊνά της σκηνής αλλά και μια τρίτη μεγαλύτερη πίσω από αυτήν (video wall) φωτίστηκαν, καθώς ακούστηκαν οι πρώτες νότες. Σκηνές από βιντεοκλίπ αλλά και live στιγμιότυπα προβάλλονταν στις γιγαντοοθόνες, πολύχρωμες δέσμες φωτός κυριάρχησαν στον χώρο ενώ και στις μικρότερες οθόνες πάνω στη σκηνή προβάλλονταν χρωματιστά μοτίβα. Η Rihanna εμφανίζεται επιτέλους και το κοινό την αποθεώνει. Φοράει ένα σούπερ σέξι γκρι κορμάκι το οποίο αφήνει ακάλυπτο τον έναν της ώμο και τη γραμμωμένη της κοιλιά, καθώς και ψηλοτάκουνες, ανοιχτόχρωμες μπότες, που φτάνουν ως τους μηρούς της. Ξεκινά με το ‘’Hard’’, από το πρόσφατό της άλμπουμ Rated R, ενώ την πλαισιώνουν χορευτές με ροζ όπλα. Το αδιαμφισβήτητο ταλέντο της δεν άφησε κανέναν ασυγκίνητο, καθώς από τις πρώτες κιόλας στιγμές επιβλήθηκε με την παρουσία της στον χώρο, «γεμίζοντας» το Καραϊσκάκη με την ξεχωριστή, καθαρή φωνή της. Αλλάζει μετά μπότες –μαύρες χαμηλές με στρας– και συνεχίζει σε πιο ροκ ρυθμούς με το “Shut Up And Drive’’, εκπλήσσοντάς μας μάλιστα ευχάριστα όταν παίρνει στα χέρια της μια ηλεκτρική κιθάρα και σολάρει!
Η Rihanna δεν σταμάτησε ούτε στιγμή να χαμογελάει και να φλερτάρει με το κοινό. Αεικίνητη και γεμάτη ενέργεια, διέσχιζε τη σκηνή χορεύοντας και χοροπηδώντας, κάνοντας τον κόσμο να παραληρεί. Έδινε την εντύπωση ενός κοριτσιού που ξέρει πολύ καλά τι κάνει και το διασκεδάζει με την ψυχή της. Με τη φράση «Athens, put your hands like that!» συγχρόνισε τα παλαμάκια του πλήθους, που συνεπαρμένο τραγουδούσε μαζί της. Στο “Disturbia’’ εμφανίστηκαν τερατόμορφα ρομπότ-ξυλοπόδαροι και το θέαμα ήταν κάτι το μοναδικό. Στη συνέχεια τραγουδάει το “Rude Boy’’ και φυσικά λικνίζεται καταπληκτικά, όπως στο βιντεοκλίπ: γοφοί και κοιλιά σε έναν τρελό συνδυασμό κινήσεων. Μεταξύ άλλων. την απολαμβάνουμε να κάνει και το πλάγιο moon walk, τη γνωστή φιγούρα του Michael Jackson! Ακολουθεί το “Rehab”, χωρίς βέβαια τον Justin Timberlake, ενώ αμέσως μετά το κοινό παραληρεί στο “Unfaithfull’’. H Rihanna «εξαφανίζεται» σε μια καταπακτή και υπό τους ρυθμούς του “Don’t Stop The Music” ξεπροβάλλουν χορευτές καποέϊρα, με την performer να επανεμφανίζεται και να τους συνοδεύει χορεύοντας και τραγουδώντας. Ρυθμοί έντονοι, χορευτικά που κόβουν την ανάσα, το μπαλέτο ντυμένο με φλούο χρώματα, η Rihanna αεικίνητη, χορεύει, χτυπιέται σαν σε ροκ συναυλία, πιο σέξι από ποτέ. Επικοινωνιακή και άνετη έχει διαρκή επαφή με τον κόσμο, παίζει ντραμς με πάθος, το κοινό ζητωκραυγάζει, πετάει τις μπαγκέτες της δεξιά κι αριστερά στο πλήθος και το σκηνικό αλλάζει όταν εμφανίζονται οι προαναφερόμενοι χορευτές ντυμένοι νοσοκόμοι! Η πρωταγωνίστρια της βραδιάς ανεβάζει κατόπιν κι άλλο τη θερμοκρασία με το “Man’s Touch’’ κι ευχαριστεί ξανά το κοινό: «Είστε φοβεροί. Είναι η πρώτη φορά που έρχομαι στην Ελλάδα και ανυπομονώ να ξανάρθω. Σας αγαπώ» –και κάπου εκεί μπαίνει το “Live Your Life’’, για να ακολουθήσει το θεαματικό φινάλε.
Για το τέλος κράτησε το τραγούδι που την καθιέρωσε στα charts ως το νέο μεγάλο αστέρι της R’n’B και το νέο είδωλο στις καρδιές μας, το “Umbrella”. Δεν ντρέπομαι να ομολογήσω ότι ανατρίχιασα, καθώς στην αρένα και στις κερκίδες άνοιγαν μία-μία εκατοντάδες πολύχρωμες ομπρέλες από το κοινό, τις οποίες κουνούσαν ρυθμικά. Ήταν ένα θέαμα μοναδικό και συγκινητικό, συνεπαρμένοι όλοι τραγουδούσαμε το «έλα-έλα» του ρεφραίν ενώ η Rihanna έτεινε το μικρόφωνό της προς εμάς. Το κλείσιμο υπήρξε εντυπωσιακό, με κόκκινα κομφετί να γεμίζουν το στάδιο και να βάζουν τελεία σε ένα εντυπωσιακό σόου εικόνας και ήχου.
Αυτό που δεν θα ξεχάσω είναι το πόσο ζεστή και επικοινωνιακή στάθηκε η Rihanna στο Καραϊσκάκη. Άνετη, γλυκιά, σέξι και cool, επαγγελματίας σε αυτό που κάνει και ακομπλεξάριστη, δεν άλλαξε ρούχο καθ’ όλη τη διάρκεια της συναυλίας, τόλμησε να φορέσει άνετες φλατ μπότες αντί για ψηλοτάκουνα και δεν ντρεπόταν να αφήσει τις κοπέλες στα φωνητικά να τραγουδήσουν όσο εκείνη επιδιδόταν σε χορευτικές κινήσεις. Μπορεί να ήξερα μόνο 5-6 μεγάλες της επιτυχίες κι όμως με κέρδισε με το μοναδικό της ταμπεραμέντο, την εκρηκτική της παρουσία στη σκηνή, το αψεγάδιαστο πρόσωπό της, την ταπεινότητα και την έλλειψη κομπασμού, το επικοινωνιακό της χάρισμα και τη θεϊκή φωνή της.
Άψογη η διοργάνωση της Eleven Concerts, επέτρεψε στα πράγματα να κυλήσουν όπως είχαν σχεδιαστεί, προσφέροντάς μας καταπληκτικά φώτα και πολύ καθαρό ήχο, σαν να άκουγες CD. Ένα μεγάλο μπράβο όμως αξίζουν και οι μουσικοί και το μπαλέτο της Rihanna, που ήταν άψογοι. «Αthens Ι love you!», ήταν το τελευταίο που ακούσαμε από εκείνην, στις 23.18. «Αthens loves you back, Rihanna», είμαι σίγουρη ότι άκουσα να ψιθυρίζει το κοινό των 10.000 περίπου θεατών…
