Φωτογραφίες: Αίγλη Δράκου
Οι Thievery Corporation δεν είναι ξένοι στο συναυλιακό κοινό της χώρας μας. Η εμφάνισή τους το βράδυ του Σαββάτου απλά ήρθε να επιβεβαιώσει την άποψη πολλών, πως τα live τους αποτελούν εγγύηση ποιότητας.
Για λόγους που θα αναφερθούν παρακάτω, μια ιδιαίτερη συναυλία διεξήχθη στο Θέατρο Βράχων προχθές το Σάββατο. Αλλά και για έναν ακόμα, τον οποίο ομολογώ ότι δεν περίμενα: η συναυλία των Thievery Corporation ξεκίνησε στην ώρα της, σε αντίθεση δηλαδή με την πλειοψηφία των υπολοίπων στη χώρα μας. Έτσι, γύρω στις 22:30, όταν βασικά φτάναμε στον χώρο, ακούγαμε ήδη το εναρκτήριο κομμάτι ενώ προχωράγαμε προς την είσοδο του Θεάτρου. Τουτέστιν, το βάδισμα έγινε σχετική τρεχάλα για να μην χάσουμε ακόμα περισσότερα τραγούδια (όποιος δεν έχει μυαλό έχει πόδια, κατά τα λεγόμενα του σοφού λαού!).
Με την είσοδο στον χώρο πάντως δεν μπορούσες παρά να ξαφνιαστείς από το μέγεθος του κόσμου που είχε τραβηχτεί εκεί για να δει το ντουέτο από την αμερικανική πρωτεύουσα. Βεβαίως στην Αθήνα δεν είχαν έρθει μόνο ο Rob Garza με τον Eric Hilton, αλλά και μια ολόκληρη μπάντα από οργανοπαίχτες, τραγουδιστές και ολόκληρο το σχήμα το οποίο αντιπροσωπεύει μουσικά το συγκρότημα στις συναυλίες του.
Όσο για την αποκλειστικά μουσική πλευρά της βραδιάς, αυτή υπήρξε πραγματικά απολαυστική. Το μείγμα από dub, funk, latin και τόσων ακόμα επιρροών που φτιάχνουν οι Thievery Corporation είναι σαφώς ποιοτικό αλλά φαίνεται πως δημιουργεί μια ιδιαίτερη χημεία με το ταμπεραμέντο των Ελλήνων, κάτι που φάνηκε άλλωστε και από τις αντιδράσεις του κοινού. Κόσμος χόρευε δεξιά και αριστερά, τα περισσότερα πρόσωπα είχαν φορέσει τα καλά τους χαμόγελα απολαμβάνοντας την κάθε στιγμή, ενώ μπροστά από την σκηνή είχε στηθεί ένα αυτοσχέδιο γλέντι. Καλύτερη απόδειξη βέβαια για τη διάθεση του κοινού ήταν το γεγονός πως τραγουδούσαν τα λόγια σε ουκ ολίγα από τα κομμάτια, δημιουργώντας και στους ίδιους τους Thievery τη διάθεση να παίξουν ακόμα πιό κεφάτα.
Φυσικά από το setlist δεν έλειψαν και οι περισσότερες γνωστές επιτυχίες τους, όπως τα “Lebanese Blonde”, “The Richest Man In Babylon”, “All That We Perceive”, “Sweet Tides”, “Radio Retaliation” και τόσα ακόμα. Highlight όμως της βραδιάς αποτέλεσαν δυο στιγμές: η πρώτη όταν ακούστηκε η βίαιη μπασογραμμή του “Warning Shots”, η οποία πυροδότησε έναν γενικό χαμό στην αρένα με τον κόσμο να πηγαινοέρχεται εκστασιασμένος, και η δεύτερη όταν η μπάντα απευθύνθηκε στους Έλληνες, μιλώντας τους για το ΔΝΤ και πως αυτό μας χρειάζεται περισσότερο από ότι το χρειαζόμαστε εμείς. Συναυλιακά λειτούργησε καλά ομολογώ, καθώς το κοινό χειροκροτούσε και επεφημούσε το συγκρότημα για αρκετή ώρα, επί της ουσίας πάντως μάλλον δεν ισχύει και τόσο…
Όπως και να έχει όμως, μια συναυλία δεν είναι το κατάλληλο μέρος για να κάνεις ασκήσεις ρεαλισμού, οπότε απλά ασχολήθηκα με τα μουσικά τα οποία, όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, κινηθήκανε σε εξαιρετικά επίπεδα. Τα προβλήματα βέβαια με τον ήχο δεν λείψανε, σε κάποιο μάλιστα σημείο κόπηκε τελείως για κανένα δεκάλεπτο με τέταρτο, αλλά η μπάντα γέμισε τον χρόνο ευχάριστα –και μετά έπιασε μια υπέροχη απόδοση επί σκηνής, για να τελειώσει τη συναυλία μέσα σε αποθέωση από το αθηναϊκό κοινό. Έτσι οι Thievery Corporation πιστοποίησαν τη σταθερή τους αξία πάνω στη σκηνή και μας πρόσφεραν (άλλη) μια μαγική βραδιά, γεμάτη με μουσικές του κόσμου.
