Φωτογραφίες: Nikos Z
Ένας πληθωρικός reggae μαραθώνιος 5 ωρών περίμενε όσους αποφάσισαν να τιμήσουν το βραδάκι της 14ης Μαΐου τον χώρο του Βοτανικού στο πλαίσιο της συναυλίας των Alpha Blondy & Τhe Solar System, παρέα με εκλεκτά ονόματα της εγχώριας μα και της γαλλο-τζαμαϊκανής σκηνής. Reggae, dub και hip hop πινελιές δώσανε ένα ηχηρό στίγμα ανάμεσα σε αλκοόλ και χαμένες στο διάστημα (κυριολεκτικά και δήθεν) φιγούρες. Στο βωμό της παλέτας «Επανάσταση, αντίσταση, ελευθερία, ανθρώπινα δικαιώματα, ρατσισμός, μπάτσοι, αναρχία, καπιταλισμός», όλοι έχουμε το δικαίωμα να τραγουδούμε, να ονειρευόμαστε, να αντιδρούμε, να συνυπάρχουμε επί ίσοις όροις –όλα τα υπόλοιπα είναι παιδαριώδεις ιστορίες για τάχα μυημένους...
Από νωρίς είχε μαζευτεί κόσμος γύρω από τον «βιομηχανικό», πρώην σκυλάδικο, χώρο του Βοτανικού στην είσοδο του οποίου –σημειωτέον– σού αφαιρούσαν ακόμη και τα μπουκαλάκια νερού, με τη δικαιολογία ότι μπορείς να το αγοράσεις και στο μαγαζί. Είναι προβλέψιμο και βαρετό να αναφέρω τις τιμές του μπαρ: 1 ευρώ το νερό, 5 η μπύρα, 7 το ποτό συνοδευτικά με μεζούρες και συμπεριφορά/νοοτροπία σκυλάδικου. Όλοι έχουμε υποστεί ανάλογη κοροϊδία σε «περίτρανα» φεστιβάλ και πολύπαθες συναυλίες. Ξεπερνώντας τα γνώριμα πιασάρικα για την τσέπη του καθενός επιχειρηματικά τερτίπια, μπήκαμε στο μαγαζί κατά τις 9 παρά, όπου κυριαρχούσε μια χαλαρή κουβεντοκατάσταση υπό τη συνοδεία dub-reggae-funk ήχων. Κατά τις 9.15 ανέβηκε επί σκηνής η κολεκτίβα των Fundracar με ρίζες από Ελλάδα, Κένυα έως Κούβα και αρκετά γνώριμη στο ελληνικό κοινό. Ζεστάνανε τη χλιαρή ατμόσφαιρα τραγουδώντας “Το Ξέρω Το Θέλεις Κι Εσύ”, “Μπάτσοι Και Ναρκωτικά”, “Ανδρομέδα”, “Jamrock” και άλλα κομμάτια που τους έχουν κάνει αγαπητούς και σταθερούς σε αξία support μεγάλων συναυλιών –γεγονός από μόνο του λίαν σημαντικό.
Τη σειρά τους πήρε η Sistacaro, πρώτη dub ποιήτρια της Γαλλίας και εξέχουσα προσωπικότητα του χώρου, μιας και οι ιστορίες της έχουν ταξιδέψει και διασκευαστεί σε πολλές χώρες. Με την a capella ερμηνεία της θέλησε να στιγματίσει τις έννοιες του πολέμου, την αδικία, τον φασισμό, την καταπάτηση των δικαιωμάτων, την παρεμπόδιση της ελευθερίας του λόγου. Η συνοδεία ενός Έλληνα κρουστού –όπως μας πληροφόρησε τον είχε γνωρίσει μόλις την προηγούμενη βραδιά– κι ενός DJ σετ πλαισίωσαν άρτια την καλλιτέχνιδα η οποία παρέδωσε, μετά από 7 τραγούδια, τη σκυτάλη στους Razastarr, άλλο ένα αγαπημένο hip hop σχήμα του ελληνικού κοινού. Εδώ το φανατικό κοινό έδωσε ένα ακόμα πιο ηχηρό παρόν μιας και τραγουδούσε μαζί τους κομμάτια όπως “Βύρωνας”, “Ισόβιο Ταξίδι”, “Τα Πιο Όμορφα Όνειρα Είναι Ανώνυμα” κ.α. Προσωπικά δεν είμαι ιδιαίτερα φίλη αυτού του είδους του hip hop, όμως αναγνωρίζω ότι για την ιστορία τόσο οι στίχοι όσο και οι ασυνήθιστες μελωδίες του σχήματος (από κινηματογράφο, indie, funk, dub-reggae), δημιουργούν ένα ακουστικό χαρμάνι ιδιαίτερου χαρακτήρα. Έτσι, φτάσαμε αισίως στις 00.30 και την εμφάνιση του πρωτοποριακού –και εκκεντρικού– Michael Prophet και της γκρουβάτης μπάντας των Dub Asante. Η λαμέ εμφάνιση τού Τζαμαϊκανού με τις αξιομνημόνευτες μουσικές περγαμηνές και συνεργασίες μάς γύρισε πίσω σε πιο παραδοσιακές reggae βάσεις, μιας και ο Προφήτης με τη χαρακτηριστική λυρική και τενόρικη φωνή του εστιάζει στην καρδιά της μουσικής παράδοσης της χώρας του. Ανάμεσα στις στιλάτες χορευτικές του επιδόσεις και κομμάτια όπως “It’s You Girl”, “Jah Jah Rain And Fall”, “Gunman”, “Burn Down Town”, ξεχωρίζουμε τον δεξιοτέχνη τρομπονίστα Matic Horns και την άκρως ρυθμική και δεμένη ομάδα των Dub Asante, που έσκισε στο εναρκτήριο θέμα του “Godfather”.
Η αλήθεια είναι ότι όταν είσαι κλεισμένος σε έναν τέτοιο χώρο τόσες ώρες με μουσικές οι οποίες ιδανικά θα άρμοζαν σε ανοιχτές εκτάσεις με πράσινο και αντίστοιχο αραλίκι, η κούραση και ο εκνευρισμός δεν αργούν να εμφανιστούν– ιδίως όταν και οι ηχητικές εγκαταστάσεις τού κάθε group αργούν. Τέλος πάντων, φτάσαμε και στην πολυαναμένομη εμφάνιση του Αφρικανού Rastaman Alpha Blondy γύρω στη 01.30, για την οποία ο Βοτανικός γέμισε –όχι ασφυκτικά όπως στον Lee Scratch Perry, αλλά πολύ. Το δωδεκαμελές Ηλιακό του Σύστημα ενθουσίασε από τις πρώτες dub-african-reggae νότες το κοινό, που άρχισε να φωνάζει ρυθμικά το όνομα του αρχηγού του. Εκείνος, με στρατιωτική εμφάνιση –κατά το ήμισυ αυτής του εξωφύλλου του τελευταίου του άλμπουμ Jah Victory– ανέβηκε στη σκηνή χαμογελαστός, γεμάτος αστείρευτη ενέργεια και έτοιμος να μοιραστεί μαζί μας τα κοινωνικο-πολιτικά του μανιφέστα.
Όσοι έχουν παρακολουθήσει τον Alpha Blondy και σε παλαιότερες επισκέψεις του στη χώρα μας, δεν ξεχνούν το επικοινωνιακό του χάρισμα, τη δοτικότητα, τη ζωντάνια και την απελευθερωτική του διάθεση απέναντι σε ό,τι δονείται ποικιλοτρόπως. Η πασίγνωση “Jerusalem” προετοίμασε το ενθουσιώδες έδαφος για τα κλασικά πλέον “Cocody Rock”, “Masada”, “Peace In Liberia”, “Idjidja”, “Rendez-Vous” και τα νεότερα “Sankara”, “Ne Tirez Pas Sur L’Ambulance” και “Africa Yako”. Ο ίδιος πηδούσε ακατάπαυστα, εξαπέλυε τα μηνύματά του και παρακινούσε το κοινό για αφύπνιση, ειρήνη, ομόνοια και ενότητα ανά την υφήλιο. Ένας-ένας και όλοι μαζί να γυρίσουμε τον κόσμο ανάποδα. Το απαιτούμενο encore αποτέλεσε το κερασάκι στην τούρτα για τους περισσότερους μυημένους και μη του έργου του Alpha Blondy, μιας και περιείχε τις ξεσηκωτικές δόσεις των “Brigadier Sabari”, “I Wish You Were Here” και “Sebe Allah’Y E”. Πόσοι δεν τα έχουμε χορέψει με τη μια ή την άλλη διάστασή τους σε ξεχασμένες-παρηκμασμένες καλοκαιρινές ντισκοτέκ, μπαράκια και παραλίες... Η γιορτή έλαβε τέλος λίγο πριν τις 3 το πρωί με ένα κοινό εξαντλημένο αλλά λίαν ευδιάθετο μιας και ο σκοπός «αγίασε» σε όλο του το μεγαλείο τα μέσα, μουσικά και μη, αν με εννοείτε...Το after party που ακολούθησε από το ανερχόμενο αστέρι της reggae Young Warrior και υιό του θρυλικού Jah Shaka, κράτησε έναν σεβαστό αριθμό ατόμων, όμως η αφεντιά μου προτίμησε να πάει να τα πιει αλλού.
Αν θελήσουμε να βάλουμε έναν τίτλο τραγουδιού σε αυτή την αξιέπαινη reggae φιέστα, μάλλον θα ήταν ένα medley του Bob Marley με “Exodus/Kinky Reggae/War/The Sun Is Shining”. Πάντα τέτοια αλλά με ανοιχτούς ορίζοντες, κυριολεκτικά και όχι μόνο...
Σημ: Το Avopolis ξεκαθαρίζει πως σε καμία περίπτωση η κριτική δεν αποτελεί μομφή εναντίον του διοργανωτή. Καταγράφει κάποια πράγματα με καλή θέληση, για καλύτερα αποτελέσματα σε μελλοντικές συναυλίες, θεωρώντας εξ’ αρχής σημαντικό το ότι στη χώρα υπάρχουν διοργανωτές οι οποίοι νοιάζονται να κάνουν live όπως αυτό του Alpha Blondy. 
