Φωτογραφίες: Αρετή Σταυροπούλου
Όταν έμαθα ότι ξανάρχονταν οι IAMX στην Αθήνα ξετρελάθηκα. Όταν δε έμαθα ότι θα παίζανε στο Gagarin χάρηκα ακόμη περισσότερο, καθώς εκεί τους είχα δει και την τελευταία φορά που είχαν έρθει – δεύτερή τους στην Ελλάδα – και είχα έτσι συνδέσει στο μυαλό μου την καλή τους εμφάνιση με το συγκεκριμένο μέρος. Αν προσθέσετε κιόλας ότι από αυτό ξεκινάει και η φετινή τους περιοδεία, καταλαβαίνετε πως, λίγο-πολύ, στο μυαλό μου, ήταν καταδικασμένοι να μας απογειώσουν και πάλι. Όπως και έγινε…
Η βραδιά ξεκίνησε σχετικά νωρίς. Οι πόρτες άνοιγαν στις 21.00, όμως ο κόσμος μαζεύτηκε γύρω στις 22.00-22.30. Μάλλον δεν τον συγκίνησε και πολύ η παρουσία των Cyanna, οι οποίοι «ζέσταναν» το κλίμα για περίπου ένα μισάωρο. Ήταν προφανές ότι η πλειονότητα περίμενε τους πρωταγωνιστές. Για τους Cyanna στάθηκε βέβαια μια καταπληκτική ευκαιρία το να παίξουν support στους IAMX και καλά έκαναν και την άδραξαν, όμως νομίζω πως στο τέλος δεν τα κατάφεραν. Μπήκαν σχετικά καλά, με κινήσεις που φανέρωναν ενέργεια, όμως κάπου στην πορεία το έχασαν. Το κοινό έδειχνε σχετικά υπνωτισμένο, με μερικά κεφάλια να κινούνται πέρα-δώθε, αλλά στο σύνολό του επέδειξε τη στασιμότητα εκείνη που φανερώνει ανία. Στην αρχική παγωμάρα συνέβαλλε και το ότι μεσολάβησε μία ώρα από το τέλος του support μέχρι τον ερχομό των headliners. Να σημειώσω ότι κόσμος είχε έρθει αρκετός, αλλά η συναυλία δεν ήταν sold-out. Συζητώντας το και με αρκετά παιδιά κατά τη διάρκεια της αναμονής, σκέφτηκα ότι ρόλο πρέπει να έπαιξε και το αντίπαλο δέος που έπαιζε στη σκηνή του Fuzz το ίδιο βράδυ, ο Ian Brown, ο οποίος αναμφισβήτητα συγκεντρώνει το δικό του κοινό. Ο χώρος στην «αρένα» του Gagarin ήταν έτσι σχετικά γεμάτος, αλλά στο μπαλκόνι μπορούσες άνετα να παίξεις και μπάλα. Πράγμα καθόλου ενοχλητικό, γιατί έφερνε τις μπύρες σε απόσταση βολής…
23.30 σταματά να παίζει η playlist, ο κόσμος αρχίζει να ζεσταίνεται και εντοπίζεται έντονη κινητικότητα πάνω στη σκηνή. Τα τέσσερα μέλη παίρνουν τις θέσεις τους. Mάλιστα οι δύο – ντράμερ και μπασίστας – είναι καινούργια, όπως μας ενημερώνει ο Chris Corner, που παρατήρησα ότι έμοιαζε πολύ εμφανισιακά με τη Janine Gezang (πλήκτρα και φωνητικά): και οι δύο επεδίωξαν κάτι πολύ σκοτεινό και θεατρικό, τόσο στις κινήσεις τους όσο και στην ερμηνεία τους. Μαύρα δερμάτινα μπουφάν με μαύρα κολάν και περίεργες μπότες, η απαραίτητη χρυσόσκονη στα πρόσωπα για να τα κάνει να λαμπυρίζουν, το κλασικό καπελάκι για τον Chris, και οι IAMX κυρίες και κύριοι είναι εδώ! Καλή αρχή με το “The Great Shipwreck Of Life” («Play with me, You can make the love and I'll make the money») και με το κοινό ν’ αρχίζει επιτέλους να θυμάται ότι έχει έρθει σε συναυλία. Πιο δυνατή συνέχεια με το “Nature Of Inviting” από τον τελευταίο τους δίσκο Kingdom Of Welcome Addiction και τους παρευρισκόμενους να ανταποκρίνονται στους σαγηνευτικούς ρυθμούς της μπάντας, επαναλαμβάνοντας ρυθμικά «I love you, I hate you». Για μία ολόκληρη ώρα ο Chris Corner μένει αεικίνητος πάνω στη σκηνή και παίζει τα πάντα – από πιανάκι μέχρι τύμπανα, τα οποία έριξε τουλάχιστον πέντε φορές από υπερβολική ενέργεια. Η Gezang στα πλήκτρα δεν σταματά, παράλληλα, να χειροκροτεί και να καλεί τον κόσμο να συμμετάσχει κι αυτός. Σε μια άτυχη στιγμή, σκοντάφτει με την όπισθεν στο ηχείο, σωριάζεται κάτω, μα όχι μόνο δεν σταματάει, αλλά συνεχίζει να χορεύει σε οριζόντια στάση! Σε μια άλλη – τυχερή για μας – περίσταση αφήνει τα πλήκτρα της, πέφτει, και αρχίζει να κάνει push-ups!
Σε αυτό το διάστημα ακούγονται τα πιο «φρέσκα» τραγούδια, όπως το αγαπημένο και μελωδικό “My Secret Friend”, το βροντερό “I Am Terrified”, το σκοτεινό “Tear Garden” («I do evil things, and evil things return»), το “An I For An I”, φυσικά τα “Spit It Out” («'cause it breaks my heart, That we live this way, I know people need love, 'cause them people never play the game») και “You Can Be Happy”. Πάνω δε στη μία ώρα της συναυλίας μας φύλαγαν την καλύτερη έκπληξη: απίστευτο παίξιμο στο “Think Of England” και τον κόσμο ακόμα τρέχει να σωθεί από τις φωτιές του στίχου «I’m still running from the fire, the fire…». Τρίλεπτο περίπου διάλειμμα, και το συγκρότημα επιστρέφει με το πασίγνωστο “Kiss ‘N Swallow” για το πρώτο ουσιαστικά encore της βραδιάς, μετά την έντονη «λαϊκή απαίτηση». Όλοι χορεύουν, ενώ τα απανωτά «Εφκαριστώ» του τραγουδιστή των IAMX διαδέχονται το ένα το άλλο. Το “Negative Sex” έρχεται καπάκι για να μας αποτελειώσει και κλείσιμο με το ομώνυμο του δίσκου “Kingdom Of Welcome Addiction”.
Θα ’θελα… Σ’ εκείνο το σημείο, κι ενώ ήμουν σίγουρος πως οι IAMX μόλις τελείωσαν, τα μάζεψαν και μπήκαν μέσα, χάνω στοίχημα από μια φίλη, η οποία μου λέει «σίγουρα θα ξαναβγούν». Έτσι κι έκαναν, δείχνοντας ότι αυτό που κάνουν πάνω απ’ όλα το γουστάρουν. Τελική επιστροφή λοιπόν – άτυπο δεύτερο encore – με το “After Every Party I Die”, και μαζί με αυτούς κι εμείς… Au revoir...
