Το βράδυ του Σαββάτου ξεκίνησε στο Rodeo με τους δικούς μας Διαφυγόν Κέρδος να ζεσταίνουν το κοινό με εκτελέσεις σε Yardbirds (“Mr. You’re A Better Man Than I”), Kinks (“I’m Not Like Everybody Else”), Pretty Things (“It Will Never Be Me”), Captain Beefheart (“Sure ’Nuff An’ Yes I Do”), Who, Flamin’ Groovies και Rolling Stones, ενώ επεφύλαξαν και μια δυνατή εκτέλεση στο “Μαλάκες” του George Brassens. Συγκρότημα με πάθος και γνώση του υλικού του, κράτησαν το ενδιαφέρον μας και δίκαια χειροκροτήθηκαν.
Όσον τώρα αφορά στους πρωταγωνιστές της βραδιάς, τους Taste, θα αναφέρω πρώτα-πρώτα ότι μόνο ο John Wilson υπήρξε μέλος του αυθεντικού γκρουπ, παλιότερα δε έπαιζε με κάτι άλλα «παιδιά», με την ονομασία Them. Αυτό θα πρέπει να λέει όλα, αλλά δεν είναι αρκετό για να περιγράψει το Στοιχειό Της Φύσης που λέγεται John Wilson... Ο Albert Mills στο μπάσο και ο κιθαρίστας Sam Davidson είναι δυο πατριώτες και φίλοι του από το Μπέλφαστ, ο καθένας άξιος μουσικός, ο οποίος θα μπορούσε να σταθεί πιστεύω σε οποιοδήποτε συγκρότημα. Όμως ο Wilson, πέρα από κινητήρια δύναμη των Taste, ανήκει σε εκείνες τις σπάνιες περιπτώσεις οργανοπαιχτών που συνδυάζουν δύναμη, δεξιοτεχνία, πάθος και μια τέτοια αγάπη για τη μουσική, ώστε, ακόμα κι αν έπαιζε σόλο ντραμς όλο το βράδυ, πάλι θα πάθιαζε και θα ξεσήκωνε το κοινό – όπως κι έκανε με τους Taste. Βέβαια και κατέφυγε σε κάποιες υπερβολές και αχρείαστες επιδείξεις, όταν όμως βάραγε κεφαλιές στα πιατίνια του ή όταν τα δάγκωνε, τον νιώθαμε απόλυτα από κάτω. Είναι βλέπετε κάποιες στιγμές που έτσι σου βγαίνει...
Το μόνο σόλο που έκανε ο Wilson στη διάρκεια της συναυλίας σημειώθηκε στο “Sunshine Of Your Love”. Η καλύτερη τώρα στιγμή των Taste σαν σύνολο ήταν η εκτέλεσή τους στο medley “Lucille/Crossroads”, που θα μου μείνει αξέχαστη. Άνοιξαν με το “What's Going On”, συνέχισαν με το “Same Old Story”, έπαιξαν το “Hootchie Cootchie Man”, απέτισαν φόρο τιμής στον Rory Gallagher με τα “Messin’ With The Kid” και “Shadowplay” και, τέλος, μας ξετίναξαν με την εκτέλεση του “Gloria”.
Συγγνώμη για την πεζότητα, αλλά τελικά ο παλιός είναι αλλιώς... Και η κλάση των Taste δεν ήταν και είναι άδικα εκεί ψηλά – δίπλα στους Cream, μείον την τεράστια εγωπάθεια. Χάσαμε το μυαλό μας στο Rodeo το Σάββατο, αν και ξέρουμε ότι μάλλον κάπου προς το Μπέλφαστ βρίσκεται...
