Φωτογραφίες: Αίγλη Δράκου (Αθήνα)
Μου αρέσει στις συναυλίες να πηγαίνω ψυχολογικά προετοιμασμένος, με μια συγκεκριμένη διάθεση (ανάλογη με τους προς παρουσίαση καλλιτέχνες) εκ των προτέρων διαμορφωμένη. Χωρίς αυτό να σημαίνει, σε καμία περίπτωση, πως διαγράφω τις πιθανότητες οποιασδήποτε έκπληξης. Δεν θα μπορούσα, όμως, να πάω για παράδειγμα να παρακολουθήσω ένα πειραματικό σχήμα εφοδιασμένος με την ίδια διάθεση με αυτή που είχα όταν έφτασα το βράδυ της Παρασκευής στην νοτιοδυτική πλευρά της Θεσσαλονίκης – σε μια περιοχή όπου πέρασε σημαντικό μέρος της συναυλιακής μου νιότης (ένεκα Μύλου και παλιάς Υδρογείου) – και στο ανακαινισμένο Block 33. Άλλο η ψυχαγωγία και άλλο η διασκέδαση. Χωρίς να υποβαθμίζω τίποτα από τα δύο…
Στην περίπτωση των Herbaliser μιλάμε μάλλον για το δεύτερο. Ακούγοντας μάλιστα το Session 2 (κυκλοφόρησε το περασμένο καλοκαίρι), τη δεύτερη δηλαδή προσπάθεια του ντουέτου των Ollie Teeba και Jake Wherry να ερμηνεύσουν κομμάτια από την δισκογραφία τους με κανονική ορχήστρα, μπορείς να σχηματοποιήσεις εύκολα τη μορφή που θα μπορούσε να έχει ένα live τους. Up-tempo funk με nu jazz χρωματισμούς και hip hop υπόβαθρο, συνδυασμός με εγγυημένη επιτυχία όσον αφορά στην διάχυση μιας θετικής διάθεσης, εκφρασμένο μάλιστα από ένα σχήμα το οποίο – αν μην τι άλλο – παρέχει τουλάχιστον ένα μίνιμουμ καλλιτεχνικού επιπέδου. Αντιστοίχως κύλησε και η συγκεκριμένη βραδιά.
Την οποία βραδιά άνοιξαν οι Θεσσαλονικείς Nasa Funk, ένα σχήμα που έχει δώσει τα διαπιστευτήρια του πλειστάκις στο παρελθόν. Το κουιντέτο εκτέλεσε, λοιπόν, σχετικά πετυχημένα τον ρόλο του, καταφέρνοντας να θερμάνει την ατμόσφαιρα, μεταφέροντας στο κοινό τη θετική ενέργεια που εξέλυε η καθαρόαιμη funk του. Εάν πάντως πιάσουμε το νήμα από μια καθαρά μουσικολογική βάση, έχω την αίσθηση πως όταν κατέβαιναν από τη σκηνή (όταν δηλαδή – χρονικά – η καλή διάθεση δεν ήταν πλέον αρκετή να σε κρατήσει σε μια συναυλία) συνειδητοποίησα μια αμυδρή κούραση, για την οποία ίσως να μην ευθύνονται αποκλειστικά οι Nasa Funk, αλλά και η σκέψη μου πως δύσκολα μπορείς να ακουστείς σύγχρονος και ελκυστικός τη σήμερον ημέρα αν μένεις με τέτοια προσήλωση σε ένα μόνο μουσικό είδος. Εν πάση περιπτώσει, οι Nasa Funk δεν αποτελούσαν το κυρίως πιάτο της βραδιάς, λειτούργησαν όμως πολύ καλά ως ένα ορεκτικό (έστω και πολυτελείας).
Λίγο αργότερα βγήκαν στη σκηνή οι Herbaliser και έδωσαν με τα πρώτα τραγούδια τους ένα σαφές στίγμα. Το hip hop, αν και ενυπάρχον σαν συνθετικός πυλώνας, είχε κάπως υποσκελιστεί από μια δυναμική, μοντέρνα και καλογυαλισμένη funk, κάνοντας κατανοητό πως οι αντίστοιχες στιγμές (ακόμα και της πρόσφατης πορείας τους – όπως για παράδειγμα τα “Game Set And Match ή “Street Karma” από το Same As It Never Was) πιθανότατα θα παρακαμφτούν. Το σετ έμεινε προσανατολισμένο στα δύο Session και οι εκτελέσεις που ακούστηκαν δεν διέφεραν πολύ από όσες μπορεί να βρει κανείς στη δισκογραφική τους απεικόνιση. Εκφραζόταν βέβαια με μια ακόμη μεγαλύτερη ζωντάνια, που λογικά έφεραν οι συνθήκες ενός live και ο επαγγελματισμός με τον οποίο το αντιμετώπισαν οι Βρετανοί. Το rhythm section – με τον δυναμικό Jake Wherry στο μπάσο και τον Mickey Moody να προσθέτει σε groove με τα τύμπανά του – προσέφεραν τη στέρεα πλατφόρμα πάνω στην οποία δρούσε το μελωδικό κομμάτι της μπάντας: ο Andy Ross και ο Ralph Lamb στα πνευστά και ο Oliver Parfitt (με εξαιρετικά περάσματα ανά σημεία) στα keyboards, ενώ ο Ollie Teeba, με τα σκρατσαρίσματα στα δύο πικάπ του έδινε την εμφανή hip hop χροιά στο σύνολο (έχοντας και την ευθύνη για τα samples). Κομμάτια όπως τα “Mr. Chambee Has The Flaw”, “Missing Suitcase”, “Blackwater Drive” ή “Stranded On Earth” λειτούργησαν εξαιρετικά, ενώ θετική υπήρξε και η παρουσία της Jessica Darling στα φωνητικά σε τρία (αν δεν με απατά η μνήμη μου) κομμάτια. Όσον αφορά, δε, στον ήχο του Block 33, ήταν σίγουρα καλύτερος από αυτόν που διέθετε ο χώρος πριν ανακαινιστεί και μετονομαστεί. Μου φάνηκε όμως κάπως συγκεχυμένος (ίσως υπερτονισμένος σε κάποιες συχνότητες), σε καμία πάντως περίπτωση άσχημος.
Εν τέλει, η βραδιά κύλησε όπως αναμενόταν. Οι Herbaliser ήρθαν σαν μπάντα (και όχι σαν ντουέτο) οπότε οι μουσικές επιλογές τους δεν εξέπληξαν, νομίζω, κανέναν και έδειξαν ένα καλό (από κάθε άποψη) πρόσωπο, μπλέκοντας όμορφα τα μουσικά στοιχεία που δομούν τη μουσική τους. Φάνηκαν δε άκρως επαγγελματίες, διεκπεραιώνοντας με επιτυχία ένα σετ αυστηρά προσηλωμένο στον τομέα της ποιοτικής διασκέδασης του ακροατηρίου. Ως εκ τούτου δεν νομίζω πως κανείς εμβάθυνε τις μουσικές του γνώσεις ή εκτέθηκε σε μουσικές σκέψεις με βαθιά νοήματα. Είμαι σίγουρος όμως πως οι περισσότεροι από εμάς πέρασαν ένα πραγματικά όμορφο βράδυ, αποδεχόμενοι τα θετικά vibes που με σιγουριά εξαπέλυαν στην ατμόσφαιρα οι Herbaliser.
