Φωτογραφίες: Νίκος Ζαραγκόπουλος
Δεν είχα ξανακούσει για τη συναυλιακή αίθουσα του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός, αν και περνάω μπροστά του δέκα φορές την εβδομάδα (βρίσκεται στην Πλ. Καρύτση) και σίγουρα δεν περίμενα ότι θα αντικρίσω ένα τόσο προσεγμένο θέατρο, πολύ άνετο και με καλή ακουστική. Χωρίς να ξέρω κάτι, φαντάζομαι ότι οι τοίχοι του δεν θα είναι και πολύ συνηθισμένοι στις μουσικές που ακούστηκαν το βράδυ της Παρασκευής. Από την άλλη κι εγώ δεν φάνηκα και πολύ έτοιμος να δεχτώ ότι όταν γράφουν «η συναυλία ξεκινά στις 8.30» το εννοούν κιόλας.
Κάπως έτσι έχασα δυστυχώς τον Novi_sad, τον οποίον δεν έχω καταφέρει να τον παρακολουθήσω ζωντανά ποτέ, παρόλο που γνωρίζω τη δουλειά του εδώ και δύο χρόνια. Ρωτώντας μετά το τέλος της βραδιάς διάφορους γνωστούς και μη, όλοι έλεγαν για απόλυτο σκοτάδι στην αίθουσα και πολύ θόρυβο. Αληθοφανές μου ακούγεται, αφού σ’ αυτές ακριβώς τις ατμόσφαιρες πειραματίζεται και στις ηχογραφημένες του δουλειές.
Πέντε λεπτά μετά τις δέκα ανέβηκε στη σκηνή ο (σχεδόν) διάσημος Αυστριακός πειραματιστής. Απέναντί του είχε ένα σχεδόν γεμάτο θέατρο και έναν μισοάδειο εξώστη. Μπορεί, όπως συνηθίζει, να είχε κιθάρα-laptop μπροστά του, αλλά αυτό που ανέβασε την ποιοτική στάθμη της βραδιάς ήταν ο εξαιρετικός ήχος του χώρου, ο οποίος δεν μπούκωσε από τα πολλά κύματα των drones του Fennesz, ώστε ν’ ακούγεται πεντακάθαρα τι ακριβώς έκανε η κιθάρα του. Ομολογώ ότι ξεκίνησε αρκετά άγρια και με δυσκόλεψε αρχικά, άλλωστε η δημιουργία ατμόσφαιρας είναι ο πρώτος σκόπελος που έπρεπε να ξεπεράσει.
Μόλις το κατάφερε αυτό, ακόμα και οι πιο έντονα πειραματικές στροφές της μουσικής του λειτουργούσαν λες και ήταν ένα καθημερινό ambient ηχοτόπιο. Το κοινό μου έδωσε την εντύπωση ότι ήξερε πολύ καλά τι θ’ ακούσει (πιθανότατα η μουσική του Fennesz να έχει περισσότερη απήχηση απ’ όση θεωρούσα) και δεν φάνηκε να ενοχλείται από κάτι. Αυτό που σίγουρα ξενέρωσε εμένα πάντως ήταν η εξαιρετικά σύντομη εμφάνιση: ο Fennesz αποχώρησε όταν πλέον είχε επιβληθεί ολοκληρωτικά στην αίθουσα, μετά από μόλις 35 λεπτά.
Μπορεί το υπέροχο encore να έκλεισε ιδανικά την πρώτη μέρα του Hertz Festival, όμως τα αυτιά μας σίγουρα μπορούσαν να αντέξουν κι άλλη ώρα τη μουσική του πρωταγωνιστή της βραδιάς – αλλά χαλάλι. Για όσους ενδιαφέρονται, φαίνεται πως οι έντονα ambient στιγμές του παρελθόντος του Fennesz έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Και, τώρα που το σκέφτομαι, μακάρι να επιβεβαιωθώ…
