Φωτογραφίες: Nikos Z.
Μετρούν ήδη 16 χρόνια ανοδικής πορείας και θεωρούνται πλέον ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα σχήματα της Νέας Υόρκης. Εάν ψάχνεις για μια δυναμική και συνάμα μελωδική γεύση από Skatalites, Cannonball Adderley, Charles Mingus, Thelonius Monk, Eddie Harris, John Coltrane, Crudaders, Steve Cropper, New Orleans και old school, τότε η απάντηση κρύβεται για τα καλά στο όνομα New York Ska Jazz Ensemble.
To εξαμελές group βρέθηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα και – όπως ομολόγησαν και οι ίδιοι – θεωρούν τις επτά συναυλιακές τους βραδιές στο Half Note (από 29 Ιανουαρίου έως 4 Φεβρουαρίου), τρελό όνειρο και μεγάλη τιμή. Το κυριακάτικο ραντεβού μας ξεκίνησε ακριβώς στις 21.00 με μια σημαντική προσέλευση ετερόκλητου κόσμου, αναλογικά πάντα με τη μέρα και τη σχετικά «άγνωστη» για τη χώρα μας ταυτότητα της μπάντας. Ο μικροκαμωμένος και λίαν εκφραστικός frontman Rocksteady Freddie (τενόρο σαξόφωνο, φλάουτο, φωνή) μάς καλωσόρισε με την παρέα του (Alberto Tarin-κιθάρα, Mark Paquin-τρομπόνι, Yao Dinizulu-ντραμς, Earl Appleton-κίμπορντς και Wayne Batchelor-μπάσο) και το γνώριμο “Ska Knibb”, ένα παλιό κομμάτι από τον πρώτο τους δίσκο, ο οποίος φέρει το όνομά τους και τους έκανε ευρύτερα γνωστούς και στην Ευρώπη.
Οι ska πινελιές έδωσαν γρήγορα τη σκυτάλη σε ένα jazz, soul, funk, new Orleans και 1950s κοκτέιλ, με κυρίαρχα κομμάτια τα “Take Five” του Dave Brubeck – εξαιρετικές οι σόλο στιγμές των Alberto Tarin και Mark Paquin – “Boogie Stop Shuffle” του Mingus, “Call Μe Mr Pitiful” του Otis Redding, “Teardrops From My Eyes” της Ruth Brown, “Harlem Nocturne” – εμπνευσμένη διασκευή που σου ταρακουνάει το μυαλό! – “Love And Affection” και “Nasty By Nature”. Η επιλογή δε του “Skalloween” των αγαπημένων Skatalites, έδωσε για λίγο μια άλλη νότα, πιο ανεβαστική, στο low profile κοινό, το οποίο δεν έλεγε πάντως να αφεθεί στους χαλαρωτικούς και «αμμώδεις» ρυθμούς του – γεγονός που δεν διαφοροποιήθηκε κατά πολύ στη διάρκεια της βραδιάς. Οι New York Ska Jazz Ensemble έχουν την ικανότητα να εξελίσσονται και να πειραματίζονται όλα αυτά τα χρόνια, έχοντας πάντα ως βάση τους τη ska σκηνή, όμως με ανοιχτούς ορίζοντες – κάτι που τελικά τους ξεχωρίζει ανάμεσα σε ανάλογα σχήματα όπως οι Tokyo Ska Paradise Orchestra και οι Rotterdam Ska Jazz Foundation. Η αλήθεια είναι ότι τέτοια group απαιτούν άλλους χώρους και κατ’ επέκταση διαφορετικούς «ακροατές», μιας και οι μικρότερες σκηνές τους απορροφούν και τους αποπροσανατολίζουν σε σημαντικό βαθμό, για να μην επεκταθώ για τον «χαρακτήρα» του κοινού σε αυτές.
Σε γενικές γραμμές οι εντυπώσεις μου είναι άριστες και θεωρώ ότι οι μουσικοί στην πλειονότητά τους ήταν αυτό που αναμένει κανείς από την ποιότητα μιας τέτοιας μπάντας. Οι εμφανίσεις τους στη χώρα μας αποτελούν ξεχωριστό γεγονός ανεξάρτητα αν είσαι γνώστης, φανατικός ή μυημένος. Κατά τις 12 η ska-blues εκδοχή του “Kansas City” ολοκλήρωσε τη βραδιά με το αναμενόμενο, ίσως και τυπικό, encore, για να φύγουμε οι περισσότεροι με μια ευδιάθετη αίσθηση. Είδαμε και ακούσαμε ένα απολαυστικό ska jazz ensemble και εύχομαι ολόψυχα να τους ξαναδούμε, όμως σε ανοιχτό και μεγαλύτερο χώρο, το αξίζουν. Ska rules forever!!
