Φωτογραφίες: Αίγλη Δράκου
Δεν πέρασαν ούτε έξι μήνες από την προηγούμενή τους εμφάνιση στο Rockwave Festival και οι Gogol Bordello επέστρεψαν στην Αθήνα για ένα ακόμη θεαματικό live. Η μεγάλη δε προσέλευση του κοινού (η συναυλία σημείωσε sold out) μάλλον οφείλεται στο γεγονός ότι, σε πείσμα αρκετών μουσικοκριτικών, το συγκρότημα κερδίζει συνεχώς έδαφος στην Ελλάδα: από τις διάφορες συζητήσεις που έφτασαν στ’ αυτιά μου, ο κόσμος στο Fuzz έδειχνε να ξέρει ακριβώς τι ήρθε να δει και ακόμα και οι λιγότερο σχετικοί με έμοιαζαν να έχουν διαβάσει το μάθημά τους.
Το νέο Fuzz (που μοιάζει λιγότερο με το παλιό και περισσότερο με το Gagarin) ήταν ασφυκτικά γεμάτο ήδη από τις 21.00, με μια σύνθεση κοινού η οποία δεν θα μπορούσε παρά να ταυτίζεται με τη σύνθεση της μπάντας: πολυφυλετικό, κάθε ηλικίας και ανήσυχο. Στην έναρξη της συναυλίας, λίγο μετά τις 21.45, δεν επαναπαύτηκε κανείς: όπως ήταν φυσικό, το “Ultimate” ξεσήκωσε τους πάντες πριν δώσει τη θέση του στη “Sally”. Αεικίνητος, ο frontman των Gogol Bordello Eugene Hutz δεν σταμάτησε να φέρνει βόλτες στη σκηνή παρέα με την πολύπαθη κιθάρα του και να ανταλλάζει μικρόφωνα με τον Sergey Ryabtsev (βιολί) και τον Yuri Lemeshev (ακορντεόν) – ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια του “Tribal Connection”, στο οποίο και δημιούργησαν ένα μουσικό γαϊτανάκι που, όπως φάνηκε απ’ τις επευφημίες, εντυπωσίασε.
Η συνέχεια επεφύλασσε τραγούδια σχεδόν αποκλειστικά παρμένα από τους δύο τελευταίους δίσκους του συγκροτήματος, δηλαδή το Gypsy Punks: Underdog World Strike και το Super Taranta!, με τους οποίους φάνηκε να είναι αρκετά εξοικειωμένο το ελληνικό κοινό. “60 Revolutions” και “Mishto!” προηγήθηκαν του… πολυφορεμένου “Start Wearing Purple” – όπου ο κόσμος σχεδόν κάλυπτε φωνή και όργανα – και αμέσως μετά το “Think Locally Fuck Globally”. Κάπου εκεί οι Gogol Bordello μας αποχαιρέτησαν ένας-ένας, μην αφήνοντας όμως περιθώρια αμφιβολίας ότι θα ξανανέβουν στη σκηνή, αφού ήταν αδύνατον να φύγουν από την Αθήνα χωρίς να παίξουν το “Alcohol” – το οποίο ακούστηκε άλλωστε πρώτο στο encore – ή το “Baro-Foro”. Δεν έλειψε βέβαια και η αναφορά τους στον Manu Chao με το “Mala Vida” και μετά από ένα ποτ-πουρί κομματιών από το Super Taranta! και το Multi Contra Culti vs. Irony, ο κύκλος έκλεισε εκεί ακριβώς απ’ όπου ξεκίνησε: με μια ορχηστρική εκδοχή του “Ultimate”.
Ομολογώ ότι μέχρι να φτάσω στον Ταύρο αναρωτιόμουν τι θα φοράει ο Eugene Hutz αυτή τη φορά, μιας και το καλοκαίρι δεν είδα αμφιέσεις παρόμοιες με όσες εμφανίζονται στα clips της μπάντας στο youtube, όπου είχα σπαταλήσει αμέτρητες ώρες να χαζεύω τους Gogol Bordello. Η στυλιστική δικαίωση δεν ήρθε ούτε την Πέμπτη το βράδυ, όμως οι δυο περίπου ώρες μεθυστικού gypsy punk με αποζημίωσαν και με το παραπάνω...
