Φωτογραφίες: Αίγλη Δράκου
Τρίτη ζωντανή εμφάνιση των Isis στη χώρα μας (μετά τον ερχομό τους το 2005 και κατόπιν το 2007), αυτή τη φορά στο καινούργιο Fuzz, στα πλαίσια της περιοδείας τους για την προώθηση του πέμπτου τους στούντιο άλμπουμ Wavering Radiant. Μιας σφιχτοδεμένης δουλειάς, η οποία έχει χαιρετηθεί από τον μουσικό τύπο, και που πάνω της στηρίχθηκε, σε συντριπτικό βαθμό, το live της Κυριακής.
Όσον αφορά στον συναυλιακό χώρο του Fuzz, πρόκειται για ένα ψηλοτάβανο, ευρύχωρο κτίριο, με πολύ καλή ακουστική και τη σκηνή τοποθετημένη στο σωστό ύψος, ώστε να μπορεί να βλέπει το σύνολο του κοινού. Προσωπικά μου θύμισε αρκετά το παλιό Ρόδον… Τη βραδιά άνοιξε το ντουέτο των Transitional, το support σετ των οποίων βρήκα το λιγότερο απογοητευτικό. Τα ηλεκτρονικά ατμοσφαιρικά στοιχεία που ξεχωρίζουν στους δίσκους τους ήταν προ-ηχογραφημένα όπως και τα κρουστά τους, κάτι που προσωπικά θεωρώ απαράδεκτο. Γιατί για ποιο live συζητάμε όταν πάνω από το 50% του ήχου σου έρχεται από ένα Mac; Η σκηνική πάντως παρουσία των δύο Βρετανών ήταν ταιριαστά υποτονική όπως και το μείγμα του sludge/noise ήχου τους. Λίγη σημασία είχαν βέβαια τα παραπάνω όταν βρεθήκαμε λίγα λεπτά προτού αντικρίσουμε τους Isis επί σκηνής – ειδικότερα αν, όπως συνέβη με τον υποφαινόμενο, αυτή ήταν η παρθενική σου φορά σε συναυλία τους...
Όπως ανέφερα και πιο πάνω, την τιμητική τους την Κυριακή το βράδυ είχαν τα τραγούδια του Wavering Radiant. Οι Isis έπαιξαν πέντε από τις συνολικά επτά συνθέσεις του, προσφέροντας μια φρέσκια εμπειρία σε όσους τους έχουν ξαναδεί. Ήταν εικοσιπέντε περίπου λεπτά πριν από τις 23:00 όταν αντήχησε στον χώρο το τεράστιο ριφ με το οποίο ανοίγει το “Hall Of The Dead” (εναρκτήριου τραγουδιού και του δίσκου), καθηλώνοντας τον κόσμο. Ο Aaron Turner – με νέο look πλέον (γένια και μπούκλα στο μαλλί) – ήταν σε φοβερή φόρμα ως αεικίνητος μπροστάρης της μπάντας, αποδίδοντας τα χαοτικά φωνητικά του με περίσσια ενέργεια, ενώ οι υπόλοιποι αλληλοσυμπλήρωναν τις πολύπλοκες ερεβώδεις μελωδίες των συνθέσεων με εξαιρετική ικανότητα και πιστότητα. Η κορυφαία στιγμή του live παραδόξως ήρθε σχετικά νωρίς, μόλις στο τρίτο τραγούδι – το εξαιρετικό “Dulcinea”. Το μόνο τραγούδι που έπαιξαν οι Αμερικανοί από το προηγούμενο άλμπουμ τους (In The Absence Of Truth) και το μόνο κατά το οποίο επετεύχθη πλήρης σύμπνοια μεταξύ ηχητικού, οπτικού και εγκεφαλικού πεδίου, παρασύροντας στο διάβα του όλους τους «hydra heads» μέσα στο Fuzz!
Και η συνέχεια της συναυλίας κυμάνθηκε όμως σε υψηλά επίπεδα, με τις αναγκαίες «ενέσεις» από τα πολυσυζητημένα Panopticon και Oceanic, αλλά τέτοια ύψη δεν ξανάπιασε. Συνολικά άρτια η συναυλία των Isis στη μιάμιση ώρα που διήρκησε (μαζί με το αναγκαίο encore), μας μετέφερε σε εκείνη τη σκοτεινή γωνιά του μυαλού όπου το όμορφο και το θηριώδες δεν απέχουν και πολύ…
SETLIST: Hall Of The Dead / Stone To Wake a Serpent / Dulcinea / 20 Minutes-40 Years / Ghost Key / Backlit / Threshold Of Transformation / Carry / Altered Course
