Φωτογραφίες: Tristan
Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε ήταν συναυλιακά καυτό και ως εκ τούτου περίμενα ότι οι Messer Chups θα παίξουν μπροστά σε ελάχιστο κόσμο. Διαψεύστηκα όμως, καθώς το Tiki είχε γεμίσει, σχεδόν ασφυκτικά, από κόσμο που διψούσε για surf ενέργεια και … βαμπιρική λαγνεία!
Δίψα που αρχικά ανέλαβαν να σβήσουν οι Θεσσαλονικείς Thee Pancakes, ένα garage/surf κουαρτέτο υψηλής ενεργειακής στάθμης, το οποίο, καθοδηγούμενο από τον κιθαρίστα Πάνο Παπάζογλου (γνωστό από καμιά ντουζίνα μπάντες, όπως οι Go Over 1000, Broken Seals, S.Ink, 63 High, μεταξύ πολλών άλλων), απεδείχθη ιδανικό για τις περιστάσεις. Η farfisa τους χρωμάτιζε εξαιρετικά τις ορχηστρικές συνθέσεις της μπάντας, το rhythm section ήταν δυναμικό και αρκούντως σπιντάτο, ενώ οι surf γραμμές της κιθάρας έπλεαν με χάρη και άνεση πάνω στα νοητά κύματα. Το μισάωρο (αν δεν απατώμαι) σετ τους πέρασε έτσι «νεράκι» και, κερδίζοντας δίκαια ένα ζεστό χειροκρότημα, οι Thee Pancakes παραχώρησαν το βήμα στους «συντρόφους» από την Αγία Πετρούπολη, Messer Chups.
Οι οποίοι ανέβηκαν στη σκηνή έπειτα από ένα τέταρτο (ίσως και λιγάκι παραπάνω) με τα βλέμματα όλων (και κυρίως του αντρικού πληθυσμού) να συγκεντρώνονται πάνω στην – ομολογουμένως – εκρηκτική παρουσία της Zombierella. Οι μουσικές της επιδόσεις όμως μάλλον δεν στάθηκαν ανάλογες του χυμώδους παρουσιαστικού της, καθώς το μπάσο της ηχούσε αρκετά πιο χαμηλά από το πρέπον – πιθανότατα γιατί η όμορφη Ρωσίδα χάιδευε απαλά τις χορδές, αδυνατώντας έτσι να προσθέσει την απαιτούμενη δυναμική. Αλλά και όταν τραγούδησε, σε δύο ή τρία κομμάτια, η φωνή της δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε (κάθε άλλο), ενώ χαρακτηριστική ήταν η στιγμή που, ενώ τραγουδούσε, σταμάτησε να παίζει μπάσο έχοντας βγει εκτός ρυθμού.
Όπως και να έχει πάντως οι Messer Chups στην ουσία οφείλουν τη (μουσική τους τουλάχιστον) παρουσία στον Oleg Gitarkin, ο οποίος στάθηκε εξαιρετικά, αποδεικνύοντας εμπράκτως πως είναι ένας ευφυής κιθαρίστας, ο οποίος – χωρίς ιδιαίτερη σκηνική παρουσία – ξέρει να μεταλαμπαδεύει στο κοινό την ενέργεια που εκλύουν οι συνθέσεις του. Ο τρίτος δε της παρέας, ο ντράμερ Denis Messer, ήταν αυτός που είχε αναλάβει τηνλεκτική επικοινωνία με το κοινό, πότε αναγγέλλοντας τα κομμάτια και πότε αστειευόμενος, ενώ έδειχνε να διασκεδάζει περισσότερο από τους δύο συνοδοιπόρους του (αν κρίνει κανείς από το μονίμως ζωγραφισμένο χαμόγελο στο πρόσωπό του). Το παίξιμό του κινήθηκε μέσα στα πλαίσια των surf/rockabilly ρυθμικών, δεν έλειψαν όμως και οι στιγμές με πιο jazzy περάσματα, καθώς και ένα εκπληκτικό σόλο προς το τέλος της βραδιάς.
Τη μουσική των Messer Chups συνόδευαν κάποιοι προηχογραφημένοι ήχοι (κυρίως σε εισαγωγικά μέρη) και φυσικά μια προβολή με ένα ποτ-πουρί (δεν είχα καλή οπτική στην οθόνη βέβαια) από b-movies. Προσωπικά βρίσκω πάντως λίγο κλισέ του surf/rockabilly χώρου το να ασχολείται με αυτές και με τα βαμπιρικά τους συνακόλουθα. Αν και σε γενικές γραμμές το μουσικό μου αισθητήριο έμεινε ικανοποιημένο από τη βραδιά (από το δίδυμο Gitarkin – Messer κυρίως), υπήρξαν στιγμές που ο ήχος μου ακουγόταν κάπως άδειος, ίσως επειδή είχα στο μυαλό μου κάποιες συνθέσεις σε παλαιότερους δίσκους τους, όπου η μουσική των Messer Chups συνοδεύεται από τους ήχους του theremin. Μάλιστα, απ’ ότι διάβασα, στο group έπαιζε παλαιότερα και η εγγονή του εφευρέτη του εν λόγω οργάνου!
Γενικά θεωρώ πως η βραδιά στο Tiki έπιασε ικανοποιητικά επίπεδα ψυχαγωγίας (όπως αναμενόταν), ενώ πέραν της θετικής εμφάνισης των Ρώσων surfers προσωπικά κρατάω και τις εξίσου θετικές εντυπώσεις που μου άφησαν οι Thee Pancakes (για τους οποίους ομολογώ πως, πριν το live, δεν είχα την παραμικρή ιδέα).
