Φωτογραφίες: Nikos Z
Ο τρίτος κύκλος των Jazz Masters στο Παλλάς ολοκληρώθηκε με έναν βιρτουόζο και λίαν χαρισματικό τραγουδιστή της jazz, τον Kurt Elling, που κατάφερε σε μιάμιση ώρα να καταρρίψει σε πολλούς την «παρεξηγημένη» έως και «μελιστάλαχτη» αίσθηση της ανδρικής φωνητικής jazz. Και δεν είναι τυχαίο, μιας και ομιλούμε για έναν προικισμένο και «καθαρόαιμο» jazz performer της παλιάς κοπής, του είδους δηλαδή που δεν συναντούμε συχνά.
Βραδάκι Δευτέρας και όσοι επέλεξαν να γνωρίσουν τον Kurt Elling – με την κυριολεκτική έννοια, μιας και τέτοια ονόματα είναι ανύπαρκτα σε ραδιοφωνικά ή άλλα μέσα – μπορεί να μην μπορούν να συγκριθούν (αριθμητικά) με τις προηγούμενες sold out jazz βραδιές στο Παλλάς, όμως, τελικά, φάνηκε ότι ήταν περισσότερο μυημένοι και δοσμένοι στο να ακούσουν κάτι αξιόλογο. Το μόνο «παράξενο» της υπόθεσης ήταν ότι απουσίαζε σε τρομακτικό βαθμό εκείνη η «κοινότητα» των μουσικών που θα περίμενες να ακολουθούν ανάλογες καλλιτεχνικές προτάσεις και ακροάσεις, πλην ματαίως. Έτσι, λίγο μετά τις 9, ο δυναμικός δανδής από το Σικάγο εμφανίστηκε με το τρίο του – τον πιανίστα Laurence Hobgood τον ντράμερ Frank Parker και τον κοντραμπασίστα Rob Amsters – ώστε να μας παρουσιάσει τη δική του εκδοχή σε ένα εμβληματικό άλμπουμ του 1963, το οποίο συνυπογράφουν ο John Coltrane και ο Johnny Hartman (με τίτλο τα ονόματά τους). Η ιστορία αναφέρει ότι οι διοργανωτές του Chicago Jazz Festival πρότειναν στον Elling να ξανατραγουδήσει τα κομμάτια αυτού του δίσκου, μαζί με κάποιες άλλες συνθέσεις-επιλογές του ιδίου – και με τον τρόπο αυτόν γεννήθηκε το άλμπουμ Dedicated To You.
Η άψογη εμφάνισή του, η άνεση, η φυσικότητα και ο jazz αέρας του παραπέμπουν σε μεγαθήρια του βεληνεκούς των Mark Murphy και Frank Sinatra (της δεκαετίας του 1950), γεγονός που δεν μειώνει το ενδιαφέρον ή την αξία του καλλιτέχνη, μιας και ο ίδιος μετουσιώνει τις όποιες συνειδητές και μη επιρροές του σε κάτι ολότελα ζωντανό, εξελίξιμο και προσωπικό. H εκφραστική και αυτοσχεδιαστική του ιδιομορφία ξεχωρίζει στις συνθέσεις που σφραγίστηκαν αρχικά από το αξέχαστο δίδυμο όπως “Lush Life”, “My One And Only Love” και “They Say It’s Wonderful”. Τζαζ ψηφίδες μιας άλλης εποχής είχε όμως και η ερμηνεία του στο κλασικό “You Don’t Know What Love Is”, σφραγισμένο στο παρελθόν από την ανεπανάληπτη Billie Holiday. Υπήρχε μία εσωτερική επικοινωνία με το ταλαντούχο τρίο που τον πλαισίωνε, ενώ δεν μπορώ να μην αναφέρω την παρουσία του δεξιοτέχνη τενόρου σαξοφωνίστα Ernie Watts, ο οποίος λειτούργησε ως ήρεμη δύναμη στο όλο project. Είναι ένας καλλιτέχνης που, και κατά τα λεγόμενα του Elling, συμπυκνώνει τη συναισθηματική θέρμη και την ωριμότητα, έχοντας μάλιστα στις βαλίτσες του συνεργασίες και δουλειές με ονόματα όπως Marvin Gaye, Buddy Rich, Oliver Nelson, Charlie Haden, Billy Cobham έως Frank Zappa και Rolling Stones! Για μιάμιση ώρα ο Kurt Elling και οι μουσικοί του συνοδοιπόροι κατάφεραν να αφοπλίσουν το κοινό με την αισθητική και την ποιότητα της οπτικής τους, αναδεικνύοντας τη μοναδική έκφραση ενός ολόκληρου μουσικού αλλά και συναισθηματικού κόσμου. Το “Dedicated To You” φωτίστηκε από τις λεπτές ηχητικές πινελιές, τους ανεπαίσθητους ψιθύρους, τους εσωτερικούς ρυθμούς και τα αριστοτεχνικά σόλο των Parkers και Watts. H επιμονή του κοινού για encore μας χάρισε μία άκρως ιδιαίτερη ερμηνεία του “Luiza” (του Antonio Carlos Jobim), όπου ο ερωτισμός, το πάθος και το απόλυτο «δούναι» έδωσαν το δικό τους στίγμα.
Η αλήθεια είναι ότι, όντας κι εγώ ένας από όσους πρωτογνώρισαν «ουσιαστικά» τον Kurt Elling μέσα από αυτή τη συναυλιακή εμπειρία, μπορώ να ομολογήσω ότι αυτός ο γοητευτικός σαραντάρης έχει τον τρόπο του για να σου μείνει αξέχαστος.
