Φωτογραφίες: Olga K.
Από τη βραδιά των Ulver το Σάββατο στο Gagarin περισσότερο δικαιωμένοι βγήκαν σίγουρα όσοι έχουν τα αυτιά ανοιχτά και τις «κεραίες» όρθιες. Μη νομίζετε, οι Ulver έχουν αποκηρύξει το black metal ως παιδική ασθένεια, αλλά ο Garm – αυτός ο σπουδαίος μουσικός νους – από εκεί ξεκίνησε για να εξελιχθεί σε φωτεινό μπροστάρη στην προσπάθεια για την απόκτηση της αξιοπρέπειας των metalheads.
Είναι ίσως από τις λίγες περιπτώσεις που η καλλιτεχνική στροφή, ή και μετάλλαξη, μιας ιδιαίτερης μπάντας σε εξίσου ιδιαίτερα αλλά διαφορετικά μουσικά ιδιώματα, δεν επισύρει τη μήνη των «κολλημένων» μεταλάδων. Ίσως επειδή ο Garm μπορεί και εκφράζει με μοναδικό τρόπο το κρύο και τη σκοτεινιά της πατρίδας του, ανεξαρτήτως οχήματος. Αν κάποιος άκουγε μέσα σε άκρες την ιστορία της μπάντας, τότε θα στοιχημάτιζε τα πάντα στο ότι το Gagarin θα ήταν σχεδόν άδειο. Έλα όμως που οι θιασώτες του σκληρού ήχου είναι οι πιο συνεπείς μουσικόφιλοι με αγνή αγάπη για το metal και πάνω απ' όλα σεβασμό στο καλλιτέχνη.
Γεμάτο, λοιπόν, το Gagarin από κοινό ετερόκλητο μα με κοινή συνισταμένη την αφοσίωση στην καλλιτεχνική ματιά των Νορβηγών. Και τρομερά σοβαρό, με μοναδικές εξαιρέσεις κάποιους λίγους οι οποίοι νόμιζαν ότι θα ακούσουν γκάζια. Η ατμοσφαιρική, μέχρι μυσταγωγική, παράθεση των κομματιών των «λύκων» από την post-metal περίοδο συνάντησε τον ενθουσιασμό του κοινού.
Μια περιρρέουσα συγκίνηση είχε κατακλύσει τον χώρο, καθώς όχι μόνο μια αγαπημένη μπάντα βρισκόταν για πρώτη φορά επί σκηνής, αλλά μέσα εκεί ενώθηκαν επιπλέον και οι προσωπικές εμπειρίες πολλών θεατών. Η μουσική των Ulver έχει πολύ προσωπικό χαρακτήρα, οπότε και το «δέσιμο» μαζί της διαθέτει ξεκάθαρα προσωπικό χαρακτήρα. Και η συλλογική συνάντηση αυτών των συναισθημάτων υπήρξε συγκλονιστική. Χαρακτηριστική ήταν η αίσθηση στο εναρκτήριο "Little Blue Bird" για παράδειγμα, όπου ένα ρίγος διαπέρασε τους παρευρισκόμενους, που ξέσπασαν σε χειροκροτήματα.
Κατά τα λοιπά ο ήχος ήταν εξαιρετικός, δικαιολογώντας ότι στην παραγωγή του mini tour ο Garm υπήρξε πολύ απαιτητικός. Μπορεί το theremin να μην το ακούσαμε ποτέ – καθώς η μουσικός έλειπε στη συγκεκριμένη συναυλία – όμως τα turntables και τα mac έκαναν καλά τη δουλειά τους, μαζί με το gong, το πιάνο και τα τύμπανα. Και την τρομερή φωνή του Garm βέβαια. Τα videos δε που προβάλλονταν ήταν και αυτά πολύ προσεγμένα και υπέροχα συνδεδεμένα με τη μουσική. Με δυο λόγια, στο Gagarin παρουσιάστηκε ένα άρτιο καλλιτεχνικό δημιούργημα. Τα κομμάτια που ακούστηκαν ήταν τα ακόλουθα: “Rock Massif”, “For The Love Of God”, “Let The Children Go”, “Porn Piece Or The Scars Of Cold Kisses”, “In The Red”, “Hallways Of Always”, “Like Music” και “Not Saved”. Όσα προέρχονταν από το Blood Inside ήταν και τα καλύτερα ερμηνευμένα, αν και τους θεατές κέντρισαν περισσότερο τα προερχόμενα από το Perdition City.
Η Αθήνα πρέπει να νιώθει τυχερή που είδε τον Garm και τη μπάντα ζωντανά. Πρέπει να νιώθει περήφανη για το ότι έχει ένα κοινό που συνήθως κρύβεται, αλλά στο σπίτι του ακούει πολλή και ιδιαίτερη μουσική. Και πρέπει να συνεχίσει να ξεφεύγει από τη μανία της αυθεντικότητας, όπως έκανε σ’ αυτή τη βραδιά. Αν και για τους πιουρίστες fans ο Garm έκανε ένα βήμα να προσπεράσει τη σκανδιναβική του πειθαρχεία όταν, με άλλους τέσσερις διαφορετικούς μουσικούς, είκοσι λεπτά αφού άνοιξαν τα φώτα, ερμήνευσαν χωρίς πρόβα το "Capitel I: I Troldskog Faren Vild" από το πρώτο black metal άλμπουμ τους...
