Φωτογραφίες: Έφη Κρητικού
Σε όλες ανεξαιρέτως τις συναυλίες υπάρχουν αυτοί που κάθονται ακόμα και πίσω από κολόνες ώστε να μην τους ενοχλεί κανείς και εκείνοι που σπρώχνουν και στριμώχνονται για να καταφέρουν να δουν μέχρι και τι παπούτσια φοράει ο ντράμερ! Το βράδυ της Τετάρτης στο An Club η ελευθερία κινήσεων ήταν το πλέον εύκολο – ανεξαρτήτως απόστασης από τη σκηνή – αλλά οι Jeniferever απέδειξαν ότι η μικρή προσέλευση δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να στερήσει από ένα live τη δυναμική του..jpg)
Η βραδιά ξεκίνησε γύρω στις 22.00 με τους Absent Without Leave να παίρνουν θέση στη σκηνή. Το εγχώριο post-rock ντουέτο ήρθε, έπαιξε και απήλθε, χωρίς καμία επαφή με το κοινό, πράγμα που τους έκανε να μοιάζουν όντως absents without leave. Το γεγονός δε ότι οι εκτελέσεις τους βασίστηκαν αποκλειστικά στις δύο ηλεκτρικές κιθάρες τους και σε ελάχιστες παρεμβολές από προηχογραφημένα beat, έκανε τα κομμάτια τους να ακούγονται μονότονα και στατικά. Ίσως αν το σετ είχε μικρότερη διάρκεια και όχι τρία τέταρτα, οι Absent Without Leave να είχαν καταφέρει να ζεστάνουν τους παρευρισκομένους. Το δεύτερο support group, αντιθέτως, φάνηκε πως θα ταράξει τα νερά από την πρώτη κιόλας νότα. Οι (επίσης εγχώριοι) Afformance συνδύασαν τέλεια τέσσερις ηλεκτρικές κιθάρες μεταβαίνοντας αρμονικότατα από δυνατά ξεσπάσματα σε ατμοσφαιρικές μελωδίες, με τα drums να παρέχουν τον απαραίτητο όγκο στον ήχο. Η δική τους σαραντάλεπτη παραμονή στη σκηνή όχι μόνο δεν κούρασε, αντίθετα τράβηξε αρκετό κόσμο κοντά τους, με αποκορύφωμα το “Will Teasle Hopes”, το οποίο μάλιστα ζητήθηκε ξανά προτού καν το ολοκληρώσουν! Ακόμα και η αφοσίωσή τους αποκλειστικά στα τάστα τους δεν ενόχλησε κανέναν, γιατί ήταν εμφανές ότι έπαιζαν για μας.
Όταν η ώρα πήγε 12, βυθιστήκαμε για λίγο στο σκοτάδι, μέχρι που κάποιο μέλος των Jeniferever έβαλε στην πρίζα τα τοποθετημένα πίσω από τον ντράμερ φωτάκια. Ένιωσα να βρίσκομαι σε σαλόνι στολισμένο με χριστουγεννιάτικο δέντρο, αν κα αυτό που σχημάτιζαν τα φώτα απεικόνιζε τον ουρανό – αποτελεί το εξώφυλλο του νέου τους άλμπουμ Spring Tides. Οι Σουηδοί κατέλαβαν επιτέλους τη σκηνή του An με περίπου...12 κιθάρες και μπάσα να τους περιστοιχίζουν! Ο τραγουδιστής Kristofer Jonson, ο οποίος μετά βίας φαίνεται 18 – ενώ στην πραγματικότητα είναι 26 – με τα κοκάλινα μαύρα γυαλιά του, τον κοκαλιάρικο σωματότυπό του και το έντονο βλέμμα του, έμοιαζε με μία διαφορετική εκδοχή του Donnie Darko. Άφηνε την κιθάρα και καθόταν στα πλήκτρα, άλλαζε συνεχώς κιθάρες – είπαμε, μεγάλη η συλλογή τους – και τραγουδούσε χτυπώντας το πόδι του δυνατά στο πάτωμα. Μελωδικά πλήκτρα ηγούνταν αλλά και ακολουθούσαν, κιθάρα και μπάσο με προσωπικότητα, όλα αυτά συνέθεσαν την εικόνα ενός ατελείωτου δρόμου στον οποίο έτρεχαν οι Jeniferever. Οι συνθέσεις τους δεν ήταν απαραίτητα πρωτότυπες ή πολύπλοκες, όμως μέσα από το δέσιμο όλων των οργάνων επιτύγχαναν το οικείο, ενώ κινούνταν άνετα από το post στο pop, εντάσσοντας και καθαρά rock στοιχεία σε πολλά σημεία τους.
Όλα τα τραγούδια όσα επέλεξαν να παίξουν οι Jeniferever βρήκαν πολύ θετική ανταπόκριση από το κοινό, με καλύτερη στιγμή το τελευταίο του (ενός και μοναδικού) encore, το “Opposites Attract”. Το live έκλεισε με ένα παρατεταμένο κιθαριστικό σόλο στο εν λόγω τραγούδι από τον frontman του συγκροτήματος, ο οποίος πήδηξε από τη σκηνή παίζοντας και συνέχισε μέχρι να φτάσει στην άλλη άκρη του μαγαζιού, όπου άφησε την κιθάρα του κάτω και κατευθύνθηκε στα καμαρίνια. Η απόδοση των Jeniferever υπήρξε παραπάνω από άρτια αλλά δυστυχώς πολύ λίγος κόσμος άρπαξε την ευκαιρία του ερχομού τους στην Αθήνα, ώστε να την απολαύσει.
