Είχα κυκλωμένη για τα καλά την εβδόμη Νοεμβρίου στο ημερολόγιό μου διότι ένα τέτοιο lineup – με ονόματα σαν τον Kid Loco, τον Adam Freeland και τον LTJ Bukem – φυσικά δεν το συναντάς και πολύ συχνά στη χώρα μας. Καλό είναι λοιπόν όταν τέτοιες ευκαιρίες παρουσιάζονται να τις εκμεταλλευόμαστε. Και η αλήθεια είναι πως αυτή που εμφανίστηκε το βράδυ του Σαββάτου δεν ήταν ευκαιρία, αλλά λαχείο κανονικό...
Με αφορμή λοιπόν το κλείσιμο 13 ετών από την ίδρυση της Innersense Productions και με το σλόγκαν «Breakin’ Beats Since 1996» ετοιμάστηκε το Ethos, μια βραδιά που θα συνδύαζε θεωρητικά τα subgenres εκείνα της ηλεκτρονικής μουσικής που εμπεριείχαν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο μέσα τους την χρήση breakbeats. Χαράς ευαγγέλια για τον γραφόντα επομένως, καθώς προσωπικά πάντα ήμουνα οπαδός περισσότερο αυτού του είδους της electronica σε σχέση με τα υπόλοιπα.
Η αρχή της βραδιάς πάντως δεν ήταν και η καλύτερη, καθώς η ανακοίνωση της διοργανώτριας εταιρίας ανέφερε πως το όλο event θα ξεκινούσε στις 11 το βράδυ (μάλιστα είχε ακουστεί πως τα σετ θα ξεκινούσαν άμεσα μετά το άνοιγμα των πυλών). Κάτι τέτοιο όμως δεν συνέβη, με αποτέλεσμα όσοι υπήρξαμε συνεπείς στο ραντεβού μας να περιμένουμε μέχρι τις 00:30 ώστε να μπούμε στον χώρο. Αποδεικνύοντας, για άλλη μια φορά, ότι στην Ελλάδα ο συνεπής είναι αυτομάτως και το θύμα της υπόθεσης… Μπαίνοντας πάντως στον χώρο του Συνεδριακού Κέντρου της Εθνικής Ασφαλιστικής εντυπωσιάστηκα, καθώς πρόκειται για ένα πολύ όμορφο σχεδιαστικά κτίριο. Το αμέσως επόμενο πράγμα που πρόσεξα κατά την είσοδό μου ήταν η κρυστάλλινη ποιότητα του ήχου ο οποίος έβγαινε από τα ηχεία, επιβεβαιώνοντας τα όσα λεγόντουσαν από πλευράς διοργανωτών για το ηχοσύστημα που είχαν κλείσει και για τις δυνατότητές του.
Τον χορό της βραδιάς άνοιξε ο Kid Loco, γνωστός στο κοινό τόσο από τις δισκογραφικές του δουλειές, τα DJ σετ του αλλά και τη χρήση κομματιών του σε διαφημιστικές καμπάνιες. Για να είμαι πάντως ειλικρινής οι επιλογές του δεν με ενθουσιάσανε ιδιαιτέρως, καθώς μέσα σε μισή ώρα είχε καταφέρει (διότι περί κατορθώματος πρόκειται) να αλλάξει πέντε (!) διαφορετικά μουσικά στυλ αναμειγνύοντας τον Mr.Scruff με vocal house, deep house και με tribal ρυθμούς. Όταν εν τέλει αποφάσισε ποιο δρόμο θα ακολουθούσε μπόρεσε να κρατήσει ευχάριστη συντροφιά στον κόσμο αλλά τίποτα παραπάνω, καθώς το σετ του το είδε και ο ίδιος μάλλον ως γέμισμα της ώρας παρά ως μια ευκαιρία να δώσει στο κοινό μια ενδιαφέρουσα πρώτη γεύση από το Ethos.
Όλα αυτά πάντως έμελλε να ξεχαστούν τάχιστα καθώς τη σκηνή και τα decks ανέλαβε ο Adam Freeland. Δεν γνωρίζω πόσοι ξέρανε τον εν λόγω κύριο πριν το Σάββατο, αλλά μετά από αυτό είμαι σίγουρος πως πολλοί θα τον ψάξουνε λίγο παραπάνω. Αφεντικό της Marine Parade – μιας από τις καλύτερες και συνεπέστερες breaks εταιρίες – αλλά και σημαντικός παραγωγός, compiler και καλλιτέχνης, φρόντισε να μας χαρίσει ένα μαγευτικό δυομισάωρο. Είχα φροντίσει να παρακολουθήσω τον Freeland και πριν 2 χρόνια, όταν είχε έρθει για μια εμφάνιση στο Venue. Αλλά τότε, προς έκπληξή μου, αντί να ακούσω τα επιθετικά breaks για τα οποία φημίζεται εξέλαβα ένα εμπορικό electro σετάκι το οποίο με άφησε λίγο... μουδιασμένο. Ευτυχώς δεν συνέβη το ίδιο και στο Ethos καθώς ο Freeland πυροβολούσε αδιακρίτως προς όλες τις κατευθύνσεις με βαριά breaks, παραμορφωμένα μπάσα και τσιτωμένα φωνητικά. Παίζοντας κομμάτια δικά του όπως το “Hate” (με τα acapella φωνητικά του “We Want Your Soul” να ακούγονται σε κάποιο σημείο από πάνω του) ή το “Do You” όπως και πολλά άλλα – π.χ. ένα δικό του remix στους Unkle, ενα απλά εκπληκτικό remix του Alex Metric στο “Sabotage” των Beastie Boys και μερικά ακόμα (στο “Organ Donor” του DJ Shadow και στη Fever Ray, μα και το “A New Error” των Moderat με το οποίο έκλεισε την εμφάνισή του) ο κύριος Freeland, με απλά λόγια, μας πήρε το κεφάλι και μας έκλεψε την καρδιά. Ενθουσιάζοντας όσους δεν τον γνώριζαν, αλλά και δικαιώνοντας όσους από εμάς τον ξέραμε από πριν. Έκπληξη πάντως αποτέλεσε το γεγονός πως δεν έπαιξε τίποτα από τους Evil Nine, συγκρότημα που έχει στην εταιρία του, πράγμα για το οποίο τον ρώτησα κατόπιν σε μια απρόσμενη συνάντηση που είχα μαζί του – για να λάβω την αποστομωτική απάντηση ότι απλώς… τους ξέχασε!
Μετά από το σφυροκόπημα του Adam Freeland όμως, είχε έρθει η ώρα να ανεβούν στη σκηνή δυο θρύλοι της drum ‘n’ bass, ο MC Conrad και ο LTJ Bukem, παίζοντας το ιδανικό σετ που χρειαζότανε μετά από το προηγούμενο οργιαστικό δυομισάωρο. Ατμοσφαιρική drum ‘n’ bass επομένως, αρκούντως ρυθμική ώστε να κρατάει τον κόσμο σε διάθεση χορού αλλά και αρκετά ευγενική για τα αυτιά μας, τα οποία είχαν... μαστιγώσει αλύπητα τα κομμάτια του Freeland. Το σετ του LTJ Bukem κυμάνθηκε στα γνωστά πλαίσια των θρυλικών Logical Progression συλλογών του (θυμίζοντας σε αρκετούς από εμάς μέρες 1990s και εφηβικής ξεγνοιασιάς) αλλά και του volume του Fabriclive, που πρόσφατα επιμελήθηκε. Ο MC Conrad πάλι επιδιδόταν στις γνώριμες smooth ρίμες του πάνω από τα κομμάτια, δίνοντας έναν πιο ρυθμικό αέρα στην όλη εμπειρία. Η εμφάνισή τους δεν περιείχε εκπλήξεις και απροόπτες επιλογές κομματιών (μάλλον προβλέψιμες θα έλεγα ήταν), αλλά οφείλω να παραδεχτώ πως το δίδυμο ήξερε τι ακριβώς ήθελε να πετύχει και το έκανε στο έπακρο, κάνοντας όλο τον κόσμο να χορεύει για το σύνολο της εμφάνισής τους.
Σε όλο αυτό το κλίμα ευφορίας είχα και μια αναπάντεχη συνάντηση με τον συν-Αβοπολίτη Βαγγέλη Πούλιο, ο οποίος φάνηκε επίσης να απολαμβάνει τη βραδιά στο σύνολό της. Κάπως έτσι όμως ήταν τα πράγματα και για το σύνολο του κόσμου, ο οποίος έφευγε από τον χώρο απόλυτα ικανοποιημένος και γεμάτος χαμόγελα. Επιβεβαιώνοντας πως ο κόσμος δεν θέλει μόνο εμπορικά και αναλώσιμα ακούσματα για να περάσει καλά, αλλά πολλές φορές θα αναζητήσει το ποιοτικό σε πείσμα όσων προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο. Αυτό άλλωστε δείχνει και η πολύ καλή παρουσία του κόσμου στο όλο event. Ένα μεγάλο μπράβο λοιπόν στην Innersense Productions για ένα πολύ όμορφο βράδυ. Και μια ευχή για επανάληψη τέτοιων διοργανώσεων και στο μέλλον…
