Για όσους από εμάς οι συναυλίες αποτελούν κάτι παραπάνω από ψυχαγωγία, οι εμφανίσεις συγκροτημάτων από το μακρινό rock παρελθόν είναι δίκοπο μαχαίρι. Γιατί πέρα από τη συνειδητοποίηση της δικής μας θνητότητας, όπως αποτυπώνεται στις ρυτίδες των γερο-rockers, πηγαίνουμε με μάτια κλειστά και με την ελπίδα ότι δεν θα απογοητευτούμε. Μπορεί ο παλιός να είν’ αλλιώς και να κατέχει την τέχνη του, όμως όταν τον βλέπεις να σέρνεται ή να ξεχνάει τα ακόρντα από το τραγούδι που τον έκανε διάσημο η βραδιά σου πάει κατά διαόλου. Όταν λοιπόν φτάσαμε στο Rodeo δεν περιμέναμε τίποτα, παρά τις καλές φήμες που κυκλοφορούσαν για τους Big Brother & The Holding Company, με αποτέλεσμα να ζήσουμε μια εκπληκτική εμπειρία.
Τα τρία επιζώντα μέλη των Big Brother & The Holding Company όχι μόνο είναι καλά στην υγεία τους, αλλά χάρη σ’ αυτούς βρήκαμε και τη δικιά μας. Η Mary Bridget Davies – η νεαρή τραγουδίστρια με το δύσκολο έργο, αυτό της αναπλήρωσης της αδικοχαμένης θεάς Janis Joplin – μας άφησε άφωνους μα και χαρούμενους από τους πρώτους κιόλας στίχους του “Down On Me”. Ο Ben Nieves με τα φοβερά σόλο του αποδείχθηκε απαραίτητη προσθήκη στο rhythm’ n’ blues/funky/soul/ψυχεδελικό χαρμάνι της μπάντας, ενώ το τρίο των παλαίμαχων έβγαζε φωτιές με το πάθος και τη δύναμη εφήβων. Τα τραγούδια-δυναμίτες τους, χαραγμένα εδώ και δεκαετίες στο συλλογικό DNA του rock, έπεφταν το ένα μετά το άλλο σαν τις ψυχοδηλωτικές βόμβες του Brian Aldiss στο Barefoot In The Head: “Combination Of The Two”, “I Need A Man To Love”, “Call On Me”, “Save Your Love For Me”, “Blind Man”, “Summertime”, “Mean Woman Blues”, “Me & Bobby McGee”, “Women Is Losers”, “Piece Of My Heart”, “Ball & Chain”, “Mercedes Benz” και “Do What You Love”.
Η φωνάρα της Mary Bridget Davies, πέρα από την ανατριχιαστική ομοιότητα με την Janis, είναι ένα υπέροχο υβρίδιο ανάμεσα στην Aretha Franklin και τη Dolly Parton, συνδυάζoντας τα καλύτερα στοιχεία από τη soul και την country. Η δύναμη των Big Brother & The Holding Company επί σκηνής δεν μπορεί να συγκριθεί παρά μόνο με τη δυναμική συγκροτημάτων της εποχής τους. Γιατί για άτομα όπως οι Sam Andrew (κιθάρα), Peter Albin (μπάσο) και David Getz (ντραμς), όταν οι θεοί έφτιαξαν το καλούπι της rock πάνω τους, μετά το ’σπασαν...
