Φωτογραφίες: Έφη Κρητικού
Οι Belleruche χαρακτηρίζονται από πολλούς ως το καλύτερο ίσως όνομα στην ευρωπαϊκή nu soul. Εγώ απλά θα πω ότι σίγουρα είναι από τα πιο «cool». Οι δύο μέχρι στιγμής δίσκοι τους στην Tru Thoughts (με έμφαση στο ντεμπούτο τους) αναδύουν τον φρέσκο αέρα που φέρνει η turntable soul τους (όπως η ίδιοι χαρακτηρίζουν τη μουσική τους) και η βραδιά της Παρασκευής στο Bios, ήταν μια ευκαιρία – για όσους δεν τους είχαν πετύχει στην περσινή τους στάση στην Αθήνα – να πάρουμε μια μυρωδιά από αυτή τη φρεσκάδα.
Η αρχή έγινε με ένα DJ σετ, το οποίο δεν περίμενα γιατί πολύ απλά δεν αναφερόταν πουθενά στο δελτίο τύπου των διοργανωτών. Ο DJ πάντως – που εκ των υστέρων μάθαμε οι περισσότεροι ότι ονομάζεται Αλέξανδρος (και αρκετά αργότερα, όταν επέστρεψα σπίτι, πληροφορήθηκα από το site των Belleruche ότι επρόκειτο για τον DJ RSN) – ζέστανε λίγο-λίγο την ατμόσφαιρα με επιλογές από nu jazz/nu soul μουσική. Όταν έπειτα από ώρα ήχησε το “Musical Silt” των Nostalgia 77 Octet έγινε (στο μυαλό μου τουλάχιστον) η σύνδεση με το label της Tru Thoughts και υπέθεσα πως οσονούπω το λονδρέζικο τρίο θα βρισκόταν στη σκηνή. Υπόθεση που διαψεύστηκε όχι τόσο γιατί ο DJ RSN συνέχισε με άλλες δύο (αν δεν κάνω λάθος) επιλογές, ούτε γιατί αρχικά βγήκε μόνο ο κιθαρίστας Ricky Fabulous, παίζοντας κάποιες νότες πάνω σε αυτά τα δύο επόμενα κομμάτια. Διαψεύστηκε όταν, αφού εμφανίστηκε και η τραγουδίστρια Kristin DeBoer, έγινε αντιληπτό ότι αφενός το τρίο είχε έρθει στην Ελλάδα σαν...ντούο (για άγνωστους – σε εμένα – λόγους) και αφετέρου ότι ο DJ RSN θα αντικαθιστούσε τον DJ Modest με μόλις 40 λεπτά πρόβα το ίδιο απόγευμα (σύμφωνα με τα λεγόμενα της DeBoer!). Θα πρέπει το γεγονός να αποτέλεσε μια είδους πρόκληση για τον DJ RSN να τζαμάρει (επί της ουσίας) με δύο άτομα πάνω στα δικά τους τραγούδια και μάλιστα στη διάρκεια μιας συναυλίας! Ανταποκρίθηκε πάντως σε αρκετά ικανοποιητικό βαθμό στα καθήκοντά του (που εκ των πραγμάτων – φαντάζομαι – ήταν σημαντικά λιγότερα από του DJ Modest υπό κανονικές συνθήκες).
Παρακολουθήσαμε έτσι ένα live με λιγότερα ζωντανά στοιχεία από ότι θα περίμενα, με τον βασικό κορμό της μουσικής – ρυθμικών και μελωδικών μερών – να βγαίνει από τα cd που γυρνούσαν στο player, με τη DeBoer να προσθέτει την υπέροχη φωνή της, με τον Fabulous περισσότερο να χρωματίζει με την κιθάρα του (υπήρχαν όμως και σημεία όπου πήρε πιο «ηγετικές» πρωτοβουλίες) και με τον DJ RSN να προσθέτει scratch κατά το δοκούν. Σχηματισμός που πήρε την ομορφότερη μορφή του όταν, έπειτα από ένα σύντομο ιντερλούδιο με jazzy αισθητική (με κιθάρα και φωνή να αλληλεπιδρούν), ακούστηκαν δυνατά οι πρώτες νότες από το προηχογραφημένο – δυστυχώς – μπάσο του “Minor Swing”, δυναμιτίζοντας την ατμόσφαιρα στο Bios. Το “Late Train” το οποίο ακολούθησε συμπλήρωσε τα 7-8 καλύτερα και πιο δυναμικά λεπτά του live. Υπήρχαν πάντως κι άλλες στιγμές όπου ο κόσμος έδειχνε ότι παραδίδονταν στους cool ρυθμούς και τις αισιόδοξες μελωδίες των Belleruche, όπως όταν παίχτηκε το “Northern Girls” (το γνωστότερο ίσως κομμάτι του πρώτου τους δίσκου), το “The Itch” ή το “Idea Three” (από το The Express), ενώ από το σετ τους δεν έλειψε και μια διασκευή στον Duke Ellington ή ένα σύντομο πέρασμα από τις πρώτες κυκλοφορίες της μπάντας στο δικό τους label (στην προ- Tru Thoughts εποχή τους).
Φεύγοντας από το Bios, βρέθηκα μπροστά στο κλασικό ερώτημα που έρχεται μετά το τέλος μιας συναυλίας: αυτό που άκουσα ήταν καλύτερο ή χειρότερο των προσδοκιών; Η πρώτη προσδοκία μου ήταν απλή και περιοριζόταν στο να περάσω καλά, ακούγοντας μια γκρουβάτη μουσική ικανή να με κάνει να κουνηθώ στους ρυθμούς της και να διασκεδάσω. Και η αλήθεια είναι ότι τα θετικά vibes δεν με άφησαν ανεπηρέαστο, όπως νομίζω συνέβη και με πολλούς από τους υπόλοιπους παρευρισκομένους. Η δεύτερη αφορούσε τις μουσικές μου προσδοκίες. Εδώ τα πράγματα γίνονταν λιγότερο απλά και (ίσως για αυτό) δεν μπορούν να απαντηθούν με τον ίδιο ευθύ τρόπο. Η κατάσταση σίγουρα θα απογειωνόταν αν μπορούσες να δεις περισσότερα από όσα άκουγες (αν υπήρχαν περισσότερα live όργανα δηλαδή) ή έστω εάν ο DJ είχε περισσότερη ενεργή παρουσία. Παρόλα αυτά, όπως είπα προηγουμένως, ο DJ RSN αξίζει συγχαρητήρια για την εμφάνισή του – κρίνοντας από τις περιστάσεις. Ο ήχος επίσης που έβγαινε από τα decks είχε κάποια προβληματάκια στην αρχή, τα οποία όμως ξεπεράστηκαν στη συνέχεια (ή συνηθίστηκαν έστω!). Σκεπτόμενος αυτά, καθώς και το καημένο το πικάπ που έστεκε γυαλισμένο, έτοιμο να φέρει τις σβούρες του αλλά παρόλα αυτά παρακολούθησε τα τεκταινόμενα εντελώς άπραγο, αποχώρησα από το Bios παίρνοντας την απόφαση να αφήσω αυτά τα μουσικά θέματα που με προβλημάτισαν κατά μέρους και να κρατήσω την ευχάριστη διάθεση η οποία πλανιόταν στον αέρα. Στη δημιουργία του οποίου συνέβαλε το δικό της μερίδιο η μουσική των Belleruche.
