Φωτογραφίες: Nikos Z
Εκεί που λέγαμε για μία ακόμα σεβαστή και καλοδεχούμενη προσπάθεια ενός νέου φεστιβάλ, που ανοίγει τα φτερά του στον κόσμο της world μουσικής και όχι μόνο, ήρθαν τα νέα της ακύρωσης της δεύτερης ημέρας του Cosmic, λόγω χαμηλής προπώλησης εισιτηρίων – μπράβο πάντως στη διοργάνωση, η οποία δεν κατέφυγε στις γνωστές φτηνοδικαιολογίες. Αρχικά η προσέλευση του κόσμου στο Θέατρο Βράχων την Τετάρτη το βράδυ έμοιαζε απογοητευτική, τελικά όμως οι πιστοί θιασώτες του είδους γέμισαν – όχι βέβαια ασφυκτικά – τον χώρο, φέρνοντας μαζί τους και κάμποση θετική διάθεση. Ska Cubano, !!! (Chk Chk Chk) και Femi Kuti έστησαν λοιπόν μία από τις τελευταίες για τη σαιζόν πολυσυλλεκτικές συναυλιακές φιέστες, με γερές δόσεις χορευτικής ενέργειας και καλοκαιρινού ξεσαλώματος…
Οι άρτι αφιχθέντες από το αεροδρόμιο και κατευθείαν στο sound check Ska Cubano, άνοιξαν το πρώτο Cosmic φεστιβάλ λίγο μετά τις 20.00, καταβάλλοντας φιλότιμες προσπάθειες να ζεστάνουν τον διασκορπισμένο σε όλο το θέατρο κόσμο. Η ως τότε πολύ μικρή προσέλευση δεν πτόησε, όμως, κανέναν και φάνηκε ότι η πολύχρωμη συνταγή των Ska Cubano – με ήχους Καραϊβικής και Αφρικής – αποτέλεσε το πιο δροσερό και εύγεστο μουσικό κοκτέιλ. «Ξέρετε reggae; Ξέρετε cumbia; Mambo; Ρεμπέτικα; Όχι; Ε, τότε ακούστε αυτό!», μας είπαν και τα πνευστά πήραν φωτιά. Η ενδεκαμελής μπάντα με τους ανεβαστικούς frontmen Natty Bo – με το χαρακτηριστικό μπρίο και το χρυσό δόντι με το αστεράκι στη μέση – και Carlos Pena, κινήθηκαν στους γνώριμους πλέον ρυθμούς της ska, son, mambo, reggae, cumbia, calypso, jazz και αϊτινής μουσικής χαρίζοντας μερικές από τις πιο μεγάλες επιτυχίες τους όπως “Istanbul (Not Constantinople)”, “Barbaro Ritmo”, “Cumbia En Do Menor”, “Natty No Dead”, “Ska Cubano” και “Malanga Ska”. Σε πολλούς η καυτή αυτή κολεκτίβα από Κούβα, Βενεζουέλα, Τζαμάικα, Αγγλία και Ιαπωνία (με μία hot σαξοφωνίστρια), αποτελεί απλώς μία light εκδοχή καλοκαιρινού πάρτι. Όμως το σίγουρο είναι – τουλάχιστον για μένα που τους έχω απολαύσει άλλες δύο φορές στο παρελθόν – ότι σε ταρακουνούν για τα καλά, όσο κολλημένος κι αν είσαι. Στο τέλος ρώτησαν το κοινό ποιο είναι το πιο δημοφιλές ελληνικό ποτό και αφού ακούστηκαν η ρακί και το ούζο, αυτοί προέταξαν, τι άλλο, την τεκίλα. Η κλασική “Tequila” έδωσε λοιπόν πόντους στο κέφι για να περάσει η σκυτάλη ομαλά στους dancefloors !!! (Chk Chk Chk).
O Nick Offer (γνωστός και ως «Penguin» λόγω της χορευτικής του δίνης), μαζί με την εξαμελή παρέα του, είχαν αφήσει τα καλύτερα διαπιστευτήρια στο Synch του 2007. Έτσι το πολυπληθές κοινό που μαζεύτηκε για να ξαναδεί τους !!! (Chk Chk Chk), ήταν στις επάλξεις για ένα αντίστοιχο live με πολύ χορό και ιδρώτα, κάτι που τελικά επιτεύχθηκε. Αν και δεν είμαι ιδιαίτερη fan ή γνώστης της μουσικής τους, δεν μπορώ να μην ομολογήσω ότι κέρδισαν το στοίχημα κάνοντας – με ευκολία και σχεδόν από τις πρώτες νότες – ένα το θέατρο Βράχων να βρεθεί σε αναβρασμό. Η αρχή έγινε με τρία κομμάτια από το επερχόμενο άλμπουμ τους, για να ακολουθήσουν τα δοκιμασμένα “Me And Giuliani Down By The School Yard”, “Must Be The Moon”, “Heart Of Hearts”, “Intensify”, “Hello? Is This Thing On?”, “Bend Over Beethoven” κ.α. Για μία ώρα τα δυνατά groovy funky beats εναλλάσσονταν με καταιγιστικές μπασογραμμές δια χειρός Tyler Pope και με τις αργόσυρτες βέβαια κιθαριστικές γραμμές του Mario Andreoni, οι οποίες έδιναν μία πιο πειραματική γεύση στον ήχο. Προσωπικά κάπου στον ορίζοντα οσμίστηκα ελαφρώς τον κόσμο των Happy Mondays αλλά ΟΚ, ας το αφήσουμε. Ο χαρισματικός Nick κατέβηκε από τη σκηνή δύο φορές, γεγονός που ενθουσίασε πάντες όσους χόρευαν στους παλμούς του. To δε casual α-λα-σορτς στυλάκι του συζητήθηκε αρκετά από κάποιες αιθέριες υπάρξεις αλλά who cares; Άμα το έχεις, το έχεις…
Κατά τις 23.00 το θεατράκι είχε πλέον γεμίσει για να υποδεχτεί τον μεγαλύτερο υιό του afroman Fela Kuti, τον Femi, με τους δικούς του Positive Force. H δεκαμελής μπάντα με τις τιρκουαζοπορτοκαλί φορεσιές, τρεις ζουμερές dancing queens και ο πρωταγωνιστής της βραδιάς ανοίγουν τη συναυλία με μία αγαπημένη σύνθεση του τελευταίου, το “Black Man Know Yourself”, προκαλώντας αναταραχή. Πιο ήρεμη φυσιογνωμία από την «άγρια» και «επιθετική» του πατέρα του – καθώς και την ενθουσιώδη και υπερκινητική του μικρού του αδελφού Seun – ο Femi Kuti αποπνέει σιγουριά και ασφάλεια με έναν μοναδικό τρόπο. «Είμαστε χαρούμενοι που είμαστε εδώ απόψε», μας είπε σε σπαστά ελληνικά και κατέκτησε μονομιάς και τους πιο αδιάφορους, έτσι απλά με την αύρα του. «Αrarara, Orororooooo», είναι μία από τις συνήθεις ερωτοαποκρίσεις του με το κοινό, που αυτή τη βραδιά φάνηκε να μην ξεκολλούσε τα μάτια από πάνω του.
Ακατέργαστες afrobeat μπασογραμμές, cool jazzy σόλα τρομπέτας, σαρωτικά πνευστά που σε μεταφέρουν στο περίφημο club του Fela Shrine (ευτυχώς ξανάνοιξε!), jazz-funky synths δια χειρός Femi τα οποία τον επικοινωνούν υπογείως με τον spiritual χαρακτήρα του πατρός του, αλλά και high-hat κρουστά, συνομιλούν με βαθιά πολιτικούς στίχους, που στιγματίζουν τις άπληστες εξουσίες, την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και φωνάζουν για ελευθερία και ειρήνη. «Έχουμε πολύ δρόμο ακόμη μπροστά μας, η Νιγηρία είναι ακόμη πολύ πίσω», αναφέρει ο Femi σε κάποιο σημείο και ηχούν κατόπιν οι νότες των “Do Your Best”, “One Day Someday”, “What Will Tomorrow Bring”, “Day By Day”, “Wonder”, “Water Get Enemy”, “You Better Ask Yourself” και “Eko Lagos”. «Γνωρίζετε τον Ellington; Τον Miles; Τη Billie Holiday; Τον Fela Anikulapo Kuti;», λέει αργότερα, ερμηνεύοντας το εκπληκτικό “Do You Know” (από την τελευταία του δουλειά Day By Day) και όλοι ζητωκραυγάζουν. To διάσημο πολεμικό funk ολκής “Zombie” του Fela απέκτησε πιο afro στοιχεία με τον υιό Kuti στα πλήκτρα, δίχως να χάσει διόλου τη δυναμική του, τη στιγμή που ο ίδιος με πάθος εξαπολύει το μήνυμά του στους ισχυρούς. Ένα encore τριών κομματιών λήγει το πρώτο Cosmic Festival κατά τη 1 και από τα στόματα όλων αντηχεί η φράση «Ουάου»!!!
