Το ρωμαϊκό ωδείο πλημμύρισε την Κυριακή το βράδυ από ήχους tango με πρωταγωνιστές μερικούς από τους εναπομείναντες αυθεντικούς αστέρες της Αργεντινής, που μεσουράνησαν τις δεκαετίες 1940 και 1950. Όσοι θέλησαν να πάρουν μία γεύση από ό,τι ακολούθησε το μεγαλείο του Carlos Gardel παρευρέθηκαν στο Ηρώδειο και απήλαυσαν την ορχήστρα βετεράνων, η οποία ζωντάνεψε όλα όσα τη μεταμόρφωσαν σε μία ισχυρή γλώσσα παγκόσμιου συναισθήματος. Αναδιαμορφώνοντας κλασικά κομμάτια και παράλληλα δημιουργώντας νέο υλικό, οι Cafe De Los Maestros κατάφεραν να ενσωματώσουν το tango στη σύγχρονή μας πραγματικότητα. Αρώματα μιας άλλης εποχής που, όπως φάνηκε, ελκύει ακόμα νεότερες και παλαιότερες γενιές.Οι Cafe De Los Maestros έγιναν διπλά βραβευμένο Grammy άλμπουμ και ντοκιμαντέρ με την επιμέλεια του Gustavo Santaolalla, ακολούθησε δε η έκδοση ενός βιβλίου, και κατόπιν μια σειρά επιτυχημένων συναυλιών οι οποίες έφεραν πιο κοντά τους σπουδαίους αυτούς μουσικούς με το ευρύτερο κοινό.
Λίγο μετά τις 9 ο χώρος έχει σχεδόν γεμίσει και η δεκατριμελής ορχήστρα, υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του Osvaldo Pequena, έπαιρνε τη θέση της στη σκηνή. Ανάμεσά της πέντε κλασικές φιγούρες του μπαντονεόν, που έχουν καταθέσει τις περγαμηνές τους στο είδος αυτό: Osvaldo Montes, Luis Stazo, Juan Jose Mosalini, Miguel Angel Varvelo και Hector Silva. Την παρέα συμπληρώνει η κιθάρα του αξιόλογου – πλέον 87χρόνου! – Anibal Arias, ο οποίος έπαιζε για πολλά χρόνια δίπλα στη μυθική φιγούρα του μπαντονεόν Anibal Troilo, καθώς και το βιολί του Fernando Suarez Paz, που διετέλεσε πάνω από 10 χρόνια συνεργάτης του Astor Piazzola. Και τα πρώτα νοσταλγικά μελωδικά ηχοχρώματα απλώνονται, απελευθερώνοντας συναισθήματα μελαγχολίας, έντασης, αισθησιασμού και λύτρωσης, δηλαδή μερικά από τα βασικά συστατικά του tango. H παρουσία του (επίσης 87χρονου) τραγουδιστή Juan Carlos Godoy επιβλητική και συγκινητική όταν ερμηνεύει με άσβεστο πάθος το “Alma En Pena” και όλοι τον καταχειροκροτούν. Η γυναικεία μουσική συνδρομή ανήκει στη Nina Miranda, μία μεγάλη ερμηνεύτρια η οποία γνώρισε δόξες τόσο στη χώρα της όσο και στην Αμερική τη δεκαετία του 1940. Η σαραντάχρονη σιωπή και αποχή της σπάει μετά από τόσα χρόνια και μοιράζεται μαζί μας συνθέσεις που αγαπήθηκαν πολύ εκείνη την εποχή.
Είναι αληθινή πηγή έμπνευσης να παρακολουθείς καλλιτέχνες ηλικίας από 70 έως και 90 χρόνων να υπηρετούν με απόλυτο σεβασμό και αυταπάρνηση ό,τι αγαπούν πέρα από κάθε τι άλλο. Από το κλασικό ντουέτο μπαντονεόν και κιθάρας έως τις ορχηστρικές αποδόσεις των διαχρονικών “La Cumparsita-Tanguera”, “La Gordona”, “Preludio Noche” και “Hoy Como Ayer”, δεν θα λείψει και ένα άψογο χορευτικό ζευγάρι, προσδίνοντας την απαιτούμενη ατμοσφαιρική πινελιά. Οι ατόφιοι ήρωες της μαγικής εποχής του αργεντίνικου tango μάς «ξενάγησαν» στις εργατικές συνοικίες του Buenos Aires και του Montevideo, εκεί όπου στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα Νοτιοαμερικανοί και Αφρικανοί σκλάβοι συναντώνται με μετανάστες από την Ιταλία και γεννιέται η ιδιαίτερη παράδοση του tango (αρχικά tango σήμαινε ο χώρος συνάντησης των σκλάβων).
Ατελείωτες περιπλανήσεις ψυχής και ιστορίες χαρμολύπης για προδομένες καρδιές και τη συνεχή αναζήτηση της αγάπης βρήκαν το λιμάνι τους στα αριστοτεχνικά παιξίματα μιας ζωντανής ορχήστρας η οποία τα έδωσε όλα στο Ηρώδειο – σα να βρισκόταν στα αντίστοιχα πάλκα εκείνης της περιόδου. Όλοι οι μύστες του tango είχαν την τιμητική τους κι εμείς νιώθουμε πολύ τυχεροί για το ότι μοιραστήκαμε αυτή τη μοναδική εμπειρία. Ήταν από τις βραδιές που δεν ξεχνάς εύκολα. Όσοι δεν προσήλθαν πραγματικά έχασαν μία «συλλεκτική» συναυλιακή στιγμή.
