Ήθελα πολύ να παρευρεθώ στη συναυλία των Silversun Pickups. Λίγο το γεγονός πως το δεύτερο άλμπουμ τους, Swoon, έχει κατοικοεδρεύσει επί μακρόν στο στερεοφωνικό μου τους τελευταίους μήνες, λίγο ότι είναι κιθαριστική μπάντα που έρχεται στη χώρα μας στην περίοδο της καλλιτεχνικής της νιότης, είχα κυκλώσει για τα καλά την 24η Ιουνίου στο ημερολόγιό μου.
Στον χώρο του Gagarin έφθασα γύρω στις 22:15 και εκείνη τη στιγμή έπαιζαν ήδη οι δικοί μας Gardenbox. Ομολογώ πως δεν είχα ακούσει τη μουσική τους στο παρελθόν, καθώς η ενασχόλησή μου με την ελληνική δισκογραφία έχει σαφώς κενά (παρένθεση: κενά που συχνά στηλιτεύει με κατάπτυστες επιθέσεις ο συνάδελφος Διονύσης Κοτταρίδης –πόσο τις αγαπάω όμως!). Πάντως το σετ τους υπήρξε μια μεγάλη έκπληξη για εμένα, καθώς το συγκρότημα διαθέτει πραγματικά σύγχρονο ήχο, ο οποίος πατάει με το ένα πόδι στο post-rock και με το άλλο στα ογκώδη riffs ορισμένων συγκροτημάτων ατμοσφαιρικού metal. Το ότι ρίχνανε μάλιστα συχνά-πυκνά κοφτές ματιές ακόμα και σε ηλεκτρονικά beats και τους διέκρινε μια κλειστοφοβική γενικά διάθεση, ήταν άλλο ένα συν για μια μπάντα η οποία μόνο διεκπεραιωτικού χαρακτήρα live δεν ήρθε να παίξει προχτές. Μπράβο στα παιδιά και ελπίζω να τους ξαναδώ σύντομα, σε μια αποκλειστικά δική τους εμφάνιση.
Αφού τελειώσανε λοιπόν οι Gardenbox και μετά από ένα κάπως μεγάλο διάστημα, τη σκηνή ανέλαβαν οι Silversun Pickups –κάπου εκεί λίγο μετά τις 23:00. Στην αρχή και για τα πρώτα 6 τραγούδια είχα την αίσθηση πως τα παιδιά ήρθαν στην Αθήνα για να προωθήσουν το Swoon, καθώς όλα τα κομμάτια (πλην ενός) προέρχονταν αποκλειστικά από αυτό. Όχι βέβαια ότι δεν τα έπαιζαν καλά και με ενέργεια πάνω στη σκηνή ή ότι το κοινό δεν ανταποκρινόταν ενθουσιωδώς κάθε φορά που τελείωνε ένα κομμάτι. Αυτό βέβαια (το τέλος των κομματιών ντε!) ήταν και λίγο συζητήσιμη υπόθεση, καθώς αρκετά συχνά ανάμεσα στα κομμάτια, αντί να υπάρχει παύση, υπήρχε το ακατάπαυστο feedback της κιθάρας του Brian Aubert, μέχρι να σκάσει ασφαλώς το επόμενο τραγούδι. Ούτως ή άλλως, όμως, ο όλος ήχος των Silversun Pickups είναι ηλεκτρικά ατμοσφαιρικός στη συναυλία, οπότε το προαναφερθέν feedback δεν χάλασε κανέναν και αντί να αφαιρεί, προσέθεσε στην εμφάνιση του συγκροτήματος.
Μετά πάντως την πρώτη εξάδα, η μπάντα ανέλαβε να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της ως προς τα παλιά της τραγούδια, στρεφόμενη προς το ντεμπούτο της. Ο κόσμος γνωρίζει τις επιλογές και τις χειροκροτεί εξίσου με τα κομμάτια του Swoon: το αποκορύφωμα λοιπόν της βραδιάς ήρθε όταν έπαιξαν το βαρύ πυροβολικό τους, δηλαδή τα δυο πιο γνωστά τους singles, “Panic Switch” και “Lazy Eye” εν σειρά, οδηγώντας τον κόσμο σε διάχυτο παροξυσμό. Απόσυρση κατόπιν για λίγο στα μετόπισθεν και, μετά από τις γνωστές ιαχές περί «μη εγκατάλειψης», οι Silversun Pickups ξαναπήραν θέση στη σκηνή του Gagarin, για να παίξουν άλλα 3 κομμάτια, προτού μας αφήσουν οριστικά, ευχαριστώντας μας επανειλημμένα και επαινώντας μας ως χώρα.
Εν τέλει συναυλίες σαν κι αυτές αποτελούν ευχάριστες εκπλήξεις για πολλούς και διαφόρους λόγους. Από τη μια βλέπεις ότι υπάρχει κόσμος στην Αθήνα που θα βγει μεσοβδόμαδα για να δει μια μπάντα σχετικά άγνωστη εν Ελλάδι, αλλά αρκετά συζητημένη στα διεθνή μουσικά μέσα. Από την άλλη παρακολουθείς ένα συγκρότημα που το έχεις χαρακτηρίσει καλό αλλά όχι καταπληκτικό να παίζει ένα πραγματικά ωραίο live. Και επίσης συνειδητοποιείς ότι υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω οι οποίοι προσπαθούν να φέρουν φρέσκα ονόματα κάθε τόσο αντί να φέρνουν για απειροστή φορά τη μουσική «σιγουράντζα» τους.
{youtube}C3NvKsztDHE{/youtube}
