Το βράδυ του Σαββάτου που μας πέρασε ένα από τα πιο σημαντικά σχήματα του αμερικανικού hip hop της Νέας Υόρκης αλλά και όλης της σκηνής γενικότερα είχε κανονίσει να εμφανιστεί ζωντανά στην Αθήνα. Ήταν λοιπόν αδύνατο για όσους είχαν μεγαλώσει με τους δυο πρώτους δίσκους των Heltah Skeltah αλλά και της Boot Camp κλίκας γενικότερα ή για τους νεότερους που τους ανακάλυψαν με το περσινό τους comeback δίσκο D.I.R.T. να λείψουν από ένα τέτοιο συναυλιακό ραντεβού για τους φίλους της μαύρης μουσικής.
Η βραδιά άνοιξε με την εμφάνιση των Βήτα Πεις οι οποίοι έχουν καταφέρει να αναπτύξουν μια αρκετά σημαντική fan base τα τελευταία χρόνια και, παρ' όλο που προσωπικά δεν μπορώ να πω ότι με συγκινούν ιδιαίτερα στους μέχρι στιγμής δίσκους τους, οφείλω να τους αναγνωρίσω πως πάνω στη σκηνή ήταν αρκετά καλοί. Κάνανε δηλαδή τον κόσμο να διασκεδάσει στον ούτως ή άλλως άχαρο ρόλο ενός support σχήματος και ικανοποιήσανε τους φίλους τους που είχανε έρθει μέχρι το Fuzz να τους παρακολουθήσουν. Το σετ τους περιελάμβανε κομμάτια από το σύνολο της δισκογραφίας τους, τα οποία και αποδώσανε με ενέργεια και φρεσκάδα.
Το μεγάλο όνομα όμως την συγκεκριμένη βραδιά ήταν οι Heltah Skeltah – και έτσι επικράτησε πανδαιμόνιο όταν βγήκαν στη σκηνή. Ο Sean Price, λίγο πιο γεμάτος από όσο τον θυμόμασταν και ο Rock με την κλασική αποστεωμένη του φιγούρα βρίσκονταν επιτέλους στην Αθήνα για ένα live μετά από τόσα χρόνια. Επάνω στη σκηνή πάντως η πάροδος του χρόνου δεν ήταν και τόσο εμφανής καθώς και οι δυο ήταν μέσα στο κλίμα, πηγαίνοντας συνέχεια πάνω-κάτω και προσπαθώντας να κάνουν και το κοινό να συμμετάσχει σε κάθε ευκαιρία με τα γνωστά «When I say..., you say...» λογοπαίγνια. Όσο για το setlist κατανοώ πως η συναυλία αυτή αποτελούσε μέρος της περιοδείας προώθησης του D.I.R.T., αλλά – κακά τα ψέματα – ήταν πολλοί παρόντες εκείνο το βράδυ που διψάγανε να ακούσουν κομμάτια από τους δυο πρώτους τους δίσκους. Και σε μία πόλη που τους βλέπει για πρώτη φορά ζωντανά πιστεύω πως μπορούσαν να συμπεριλάβουν περισσότερα παλιά τους κομμάτια στο σετ. Διότι δύο κομμάτια από το Nocturnal (τα “Operation Lockdown” και “Who Dat?”) και δύο από το Magnum Force (το “Worldwide” και το εκρηκτικό “I Ain't Havin' That”) δεν μπορώ να πω ότι στάθηκαν ικανά να μας χορτάσουν από τον εντυπωσιακό back catalogue τους. Από την άλλη δεν ξέρω μήπως τελικά έπραξαν σωστά μη συμπεριλαμβάνοντας περισσότερα παλιά τους κομμάτια, καθώς όταν παίξανε το “Leflaur Leflah Eshkoshka” από την Fab 5 περίοδό τους, ο Rock ζήτησε από το κοινό να συνεχίσει το ρεφρέν του κομματιού – με χλιαρά αποτελέσματα.
Πέρα από όλα αυτά όμως η εμφάνισή των Heltah Skeltah ήταν μία καλή εμφάνιση παρουσιάζοντάς μας το μεγαλύτερο μέρος του τελευταίου τους δίσκου με τα “Everything Ιs Heltah Skeltah”, “Hellz Kitchen”, “Da Beginning Of Da End”, “The Art Of Disrespekinazation”, “DIRT” (με το κατάλληλο για live ρεφρέν «middle fingers in the air”) και το single “Ruck N Roll”, το οποίο είπανε μία στην αρχή και μία στο κλείσιμο της συναυλίας. Μαζί με αυτά ακούστηκαν και 2 κομμάτια από τον προσωπικό δίσκο του Sean Price (“Slap Boxing” και “King Kong”) αλλά και ένα κομμάτι από το mixtape του Rock με αναφορές στην πρόσφατη περιπέτειά του με τη δικαιοσύνη.
Συνολικά η μπάντα έπαιξε λίγο πάνω από μία ώρα και παρ' όλο που δεν μπορεί κάποιος να χαρακτηρίσει την εμφάνισή τους μνημειώδη, η αλήθεια είναι ότι οι Heltah Skeltah φάνηκαν απόλυτα επαγγελματίες και ικανοποιήσανε (ως έναν βαθμό) τους οπαδούς τους. Εμείς θα ανανεώσουμε το ραντεβού μας με την Noiz Productions και τα hip hop live για τις 19 του μηνός και το live ενός άλλου μεγάλου group από την Νεα Υόρκη: των Onyx...
