Φωτογραφίες: Steven Riou
Ο Αlexander Veljanov και ο Ernst Horn είναι δύο παράξενες αλλά ευσεβείς φυσιογνωμίες, τις οποίες το κοινό της darkwave, gothic, EBM έχει αγαπήσει ως Deine Lakaien – βέβαια, η μουσική τους δεν κατατάσσεται καθαρά σε καμία κατηγορία. Εκτός περιοδείας, εφόσον δεν έχουν κυκλοφορήσει νέο υλικό από το 2005, εν λόγω Γερμανοί επισκέφθηκαν το Βουκουρέστι στις 13 και την Αθήνα στις 14 Μαρτίου για δύο μοναδικές συναυλίες. Όπως μας είπε ο Veljanov, δεν ήρθαν για promotion αλλά για να παρουσιάσουν την ιστορία τους, 20 χρόνια ηλεκτρονικής πρωτοπορίας. Το ελληνικό κοινό είχε να τους δει περίπου τέσσερα χρόνια, οπότε οι πιστοί της μαυροντυμένης σκηνής της Αθήνας μετέτρεψαν ξανά το Gagarin σε καταφύγιό τους το βράδυ του Σαββάτου. Δεν ήταν και πολλοί διατεθειμένοι να χάσουν το θέαμα – όσοι γνωστοί συνάντησα, κι εγώ μαζί, στην ανάρρωση από ίωση. Δεν πτοήθηκε κανείς, όμως. Οι fans των Γερμανών γέμισαν και τους δύο ορόφους του club.
Λίγο μετά τις 21:00, ο resident DJ του Dark Sun, Λεωνίδας Σκιαδάς, προετοίμασε κατάλληλα το έδαφος με ένα electro/wave DJ set για μιάμιση ώρα περίπου. Έπειτα, χωρίς καθυστερήσεις, έπεσε σκοτάδι και η σκηνή παραδόθηκε στους Deine Lakaien. Δεν υπήρχε καλύτερη εισαγωγή από το παλιό αγαπημένο “Lonely”. O Veljanov, κοστουμαρισμένος όπως πάντα και με την εκκεντρική του κόμμωση από άλλη εποχή, χαιρέτησε το κοινό στα Ελληνικά και δεv δίσταζε να πετάει πού και πού ελληνικές εκφράσεις. Άλλες φορές μιλούσε και στα Γερμανικά, πάντα αστειευόμενος. Αν δεν ήταν σε συγκρότημα ίσως να είχε δοκιμάσει την τύχη του στο stand up comedy - ο ίδιος αποκάλεσε τον εαυτό του «entertainer». Καλά τα αστεία του, προτιμώ όμως τη μουσική του. Για να κλείσει η παρένθεση, επόμενο κομμάτι ήταν το “Slowly Comes My Night”, από το πιο πρόσφατο April Skies, και στη συνέχεια το πρώτο τραγούδι που ηχογράφησαν ποτέ οι Lakaien, το “Colourize” – ο Veljanov μάς τέσταρε μάλιστα για να δει αν θυμόμαστε τον τίτλο. Για κάθε κομμάτι είχε έτοιμο κι από έναν ξεχωριστό πρόλογο. «Επειδή κάποιες φορές αγαπημένα πρόσωπα που νομίζουμε πως έχουμε χάσει για πάντα επιστρέφουν», σειρά του “Return”. Kαι σα να μην έφτανε η συναισθηματική φόρτιση της στιγμής, το “Where You Are” έκλεψε την παράσταση. Έπειτα ένα χορευτικό διάλειμμα με το πασίγνωστο πλέον “Over And Done”. Κι αν δεν είχαμε ως τότε προβληματιστεί και αναθεωρήσει όλες τις ανθρώπινες αξίες, ήρθε το “Reincarnation”, με τον ρομποτικό ρυθμό του, να τα ισοπεδώσει όλα μέσα από την απλότητα και τη ωμότητα των στίχων: Δεν υπάρχει φιλία, δεν υπάρχει πίστη, δεν υπάρχει ειρήνη, δεν υπάρχουν θεοί, και περνάς μια ζωή ελπίζοντας, μέχρι να το συνειδητοποιήσεις. Το επίσης λατρεμένο “Into My Arms” ήταν αφιερωμένο στους ερωτευμένους, ενώ το “Generators” σε όλους τους οπαδούς του συγκροτήματος. Κι «επειδή τα πάντα γίνονται για τα λεφτά», ακούσαμε το “Overpaid”. Στο γαλλικό “Vivre” η βιολίστρια ήρθε αντιμέτωπη με τον τσελίστα σε μια τρελή ηχητική πάλη. Έπειτα άλλη μια πρόκληση για το μυαλό, “Mindmachine”… και το πενταμελές σχήμα αφήνει τη σκηνή για να επιστρέψει εντός ολίγου, προτού το κοινό γκρεμίσει το Gagarin... 
Εncore, λοιπόν, με την υπέροχη (όνομα και πράγμα) μπαλάντα “Wunderbar”, πάλι κάτω από ονειρικούς βιολιστικούς ήχους. Ο προσωπικός μας entertainer συστήνει τους μουσικούς του έναν-έναν, μετά ζητά συγγνώμη από την κυρία της παρέας, επειδή δεν ακολούθησε το «ladies first». Ο έτερος Lakai, Ernst Horn, σηκώνεται από το πιάνο του και υποκλίνεται. Ακόμα και ο μέχρι πρότινος ανέκφραστος κιθαρίστας σκάει ένα μικρό μειδίαμα. Η δεύτερη βιολίστρια, εξηγεί ο Veljanov, απουσιάζει λόγω εγκυμοσύνης. Στο τέλος συστήνει τον εαυτό του και τον τσελίστα και μας προτρέπει να τον ακολουθήσουμε στον κήπο του με το “Follow Me”… ύστερα ξαναδειάζει η σκηνή... και τους ξαναζητάμε πίσω. Επανέρχονται με μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες τους, “Dark Star”. Και το καλύτερο για το τέλος. «Because all things come to an end and because there is no end without love», αυτό που όλοι περιμέναμε ν’ ακούσουμε: “Love Me To The End”. Όποιος δεν είχε δακρύσει, τώρα ήταν η κατάλληλη στιγμή. Η φωνή του Veljanov τα έδωσε όλα μέχρι τελικής πνοής, αντηχούσε άψογη και αριστοκρατική σε όλο το club. Μας ευχαρίστησε αρκετές φορές που είμαστε εκεί και που τους καλέσαμε να ξαναπαίξουν στη χώρα μας.
«Deine Lakaien» θα πει «οι σκλάβοι σου», και όντως μας σκλάβωσαν το βράδυ του Σαββάτου. Κανείς δεν κατάλαβε για πότε τελείωσε το δίωρο set τους. Με πολλές υποκλίσεις και χαμόγελα αποχώρησαν. Δεν υπάρχει περίπτωση να άφησαν κάποιον ασυγκίνητο. Είναι απολαυστικοί, μελωδικοί και άκρως ρομαντικοί. Περιμένουμε, λοιπόν, να μας ξαναεπισκεφθούν σύντομα με ένα νέο, μοναδικό άλμπουμ.
