Φωτογραφίες: Nikos Z
Εδώ και 18 χρόνια μάς βομβαρδίζουν με δυνατά multimedia dub, reggae και world dance projects αλλάζοντας κατά καιρούς μέλη, όχι όμως και την εκρηκτική δυναμική τους. Οι Zion Train κουβαλούν στις «all time marihuana» βαλίτσες τους αμέτρητες παραγωγές, δισκογραφία, remixes, soundsystems και συνεργασίες που διαγράφουν την πολυποίκιλη και εκλεκτική τους διαδρομή. Και με αυτές τις σκέψεις, καθώς και ολίγον ποτισμένοι, κατηφορίσαμε βράδυ Σαββάτου προς το κλαμπάκι του An, αναμένοντας να ακούσουμε «καπνισμένα και υπνωτικά» κομμάτια – όμως, προς έκπληξή μας (θετικότατη, βεβαίως βεβαίως), όλα κύλησαν αλλιώς...
Η αλήθεια είναι ότι με αυτή την «ανισόρροπη» κολεκτίβα ποτέ δεν μπορείς να περιμένεις κάτι συγκεκριμένο ή προσγειωμένο μιας και η βρετανική – πλην εδραιωμένη πλέον στην Γερμανία – αδρεναλίνη τους είναι έτοιμη ανά πάσα στιγμή για όλα. Το προσεγμένο και ανεβαστικό DJ set του Professor Skunk (με την μικρή αρωγή του DJ Monkeyman) δημιούργησε την καταλληλότερη ατμόσφαιρα για ένα live που, αν μη τι άλλο, δεν θα σε έκανε να βαρεθείς διόλου, ίσως μόνο να καταναλώσεις λιγότερο αλκοόλ για λόγους τους οποίους θα παραθέσω εν ευθέτω χρόνο. Κατά τις 11.30 η τετραμελής παρέα του ηγέτη και ιδρυτή Neil Perch θα εισέλθει με τη φράση «We are here at last» και άλλα υποστηρικτικά λόγια για ό,τι διαδραματίζεται στους δρόμους της Αθήνας και όχι μόνο το τελευταίο διάστημα: «Σας καταλαβαίνουμε και είμαστε 100% μαζί σας. Το σύστημα χωλαίνει και η αστυνομία τα έχει σκατώσει παντού», λέει ο τραγουδιστής Dubdadda μέσα σε ένα ολότελα νεανικό βουητό και κοινό, το οποίο διψάει για χορό, για καταιγιστικά dub ηχοτοπία και στίχους που μιλούν έξω από τα δόντια για όλη τη σύγχρονη ασχήμια. H αφορμή της επίσκεψής τους είναι το δισκάκι Live As One (2007), όμως για το δίωρο και κάτι που έκατσαν στη σκηνή η ενέργειά τους ήταν απόλυτα διαφορετική απ’ ό,τι μας έχουν συνηθίσει στα άλμπουμ τους. Τα dub-trance-reggae-world electronica riffs του Perch, η jazz-ska τρομπέτα του Dave Heck, τα ξεσηκωτικά φωνητικά του πατέρα και παππού! (όπως μας πληροφόρησε) Dubdadda και ένα σαξόφωνο έδεσαν το γλυκό, που αφήνιασε τους πάντες και ήθελαν κι άλλο κι άλλο...
Κομμάτια από την πρόσφατη δουλειά τους, σαν τα “Life That I Choose” και “Edelweiss Piraten”, καθώς και από παλαιότερα άλμπουμ όπως “Beat Mass”, “King Of The Sound And The Blues”, “Earthquake” και “One Inch Dub” παρουσιάστηκαν διασκευασμένα και ρεμιξαρισμένα, γεγονός που ενθουσίασε όλους όσους ήρθαν να χορέψουν και να τα δώσουν όλα. «Athens I can’t hear youuuuuuuu», φώναζε ο Dubdadda, για να του απαντήσει με κραυγές το ενθουσιώδες κοινό, το οποίο είχε κατακλύσει τον χώρο. Ω, ναι, το An ήταν κατάμεστο και όλοι ανεξαιρέτως είχαν τη διάθεση να τα δουν και να τα ακούσουν όλα. Πού λοιπόν χώρος και χρόνος για παραπανίσιο αλκοόλ – το μόνο που ήθελαν όλοι ήταν να χορέψουν και να αφεθούν. Και έτσι έγινε, σε όλες του τις συναυλιακές του διαστάσεις. Οι Zion Train μάς ταξίδεψαν με το δικό τους καπνισμένο α-λα-μαριχουάνα τραίνο και πιστέψτε με, την ακούσαμε όλοι! Τι άλλο να θέλει κανείς;
