Με αφορμή την κυκλοφορία της συλλογής In Memoriam, oι Γερμανοί goth rockers Garden Of Delight αποφάσισαν να μας ξαναεπισκεφτούν στα πλαίσια της τελευταίας περιοδείας τους σε άλλο ένα mini-festival που έλαβε χώρα στο Dada. Η προσέλευση του κόσμου ήταν μεγάλη, όπως ήταν αναμενόμενο, ούτως ή άλλως η συναυλία γινόταν Σάββατο και δεν υπήρχε περιθώριο για ενδοιασμούς για τους πιστούς του είδους.
Λίγο πριν τις 21:30, ο καπνός είχε γεμίσει όλη την αίθουσα ασφυκτικά. Τη βραδιά άνοιξαν οι Έλληνες Some Internal Damage (S.I.D.), με 1970s punk και psychobilly αναφορές και με μια ενέργεια αξιοθαύμαστη για το σχετικά ήσυχο κοινό. Eκτός από τα δικά τους κομμάτια, διατήρησαν το ενδιαφέρον μας παίζοντας διασκευές: Joy Division, Misfits, Iggy Pop κλπ. Έπειτα από ένα σύντομο διάλειμμα ανέβηκαν στη σκηνή οι επίσης Έλληνες Ναδίρ, πιο κοντά στον ήχο των Garden Of Delight, με επιρροές από Tiamat και πολύ ατμοσφαιρικά κομμάτια με όμορφες μελωδίες.
Μιάμιση ώρα μετά, η αγωνία είχε φτάσει στα ύψη και ο κόσμος ανυπομονούσε να κατέβει ο Artaud Seth και η παρέα του (ναι, σωστά διαβάσατε, να κατέβει – από το roof garden, για να ανέβει στη σκηνή). Χωρίς να το πάρουμε είδηση, είχαν ήδη λάβει θέσεις ξεκινώντας με το “Illuminate”. Ο Αrtaud φαίνεται να αγχώνεται απ’ τον πολύ κόσμο, στην αρχή ήταν πολύ μαζεμένος και κρυβόταν πίσω απ’ το μικρόφωνο με το σταυρό, τη μπαντάνα και τα γυαλιά ηλίου του χωρίς να απευθύνει το λόγο στο κοινό. Συνέχεια με “Levitation”, “Venus Rising”, “Play Dead”, “Bleak Horizon”, “Necromanteion”, “Northern Skies”, και είχαμε πλέον καταλάβει ότι θα έπαιζαν όλο το In Memoriam και ελάχιστα κομμάτια που δεν περιλαμβάνονται σ’ αυτό (π.χ. “Spirit Invocation”, “Transmission”). Το καλό της υπόθεσης είναι πως το In Memoriam είναι μια προσεκτική επιλογή από όλες τις δισκογραφικές δουλειές των Garden και γι’ αυτό κανείς δεν έμεινε δυσαρεστημένος. Στα “Shared Creation” και “High Empress”, ο χαμός: το κοινό χόρευε και τραγουδούσε εκστασιασμένο και παράλληλα ο Αrtaud είχε αρχίσει να ξεπερνάει τις συστολές του και να γίνεται πιο θερμός απέναντί μας, ευχαριστώντας μας που βρισκόμαστε εκεί και συστήνοντας τα μέλη του συγκροτήματος. Η μπασίστρια Jawa πωρωνόταν χάνοντας τον έλεγχο των… ποδιών της (Hey! Παραλίγο να χάσω το χέρι μου, μαζί με τη φωτογραφική!), ενώ ο κιθαρίστας έπαιζε με τους φακούς του εφαρμόζοντας το... “Illuminate” στην πράξη! Η αλήθεια είναι πως είχα χάσει λίγο την αίσθηση του χρόνου, ήμουν απλά αλλού παρακολουθώντας τη συναυλία, νομίζω όμως πως έπαιξαν τουλάχιστον ένα δίωρο και προς το τέλος ακούστηκαν το “Runechild” και το “Reign”. Μετά απλά αποχώρησαν χωρίς encore και η πρώτη σειρά – κλασικά – τσακωνόταν για το ποιος θα πρωτοπάρει τη setlist. Σίγουρα είχαν παίξει ήδη αρκετά, αλλά όταν το κοινό αγαπάει ένα συγκρότημα πάντα θέλει κι άλλο, πόσο μάλλον όταν ξέρει πως μάλλον δεν θα το ξαναδεί... Ίσως να ήταν και καλύτερα που δεν ακούσαμε το χιλιοπαιγμένο “Stigmata”, από την άλλη.
Όπως και να ‘χει, είτε έφτασε το τέλος των θρυλικών Garden Of Delight είτε θα επιστρέψουν και πάλι δυναμικά, όπως μας έχουν συνηθίσει, οφείλω να παραδεχτώ πως παρακολουθήσαμε ένα άψογο live και πως οι Γερμανοί δεν κατάφεραν να απογοητεύσουν κανέναν. Sarru mass!
Υ.Γ. Aυτή η Jawa μοιάζει εκπληκτικά στην Trinity από το Matrix ή μου φαίνεται;
