Φωτογραφίες: Nikos Z
Σε ένα ασφυχτικά γεμάτο Half Note, η Βραζιλία είχε την τιμητική της και η αεικίνητη παρουσία της αγαπημένης του ελληνικού κοινού Barbara Mendes έστησε ένα «αυτοσχέδιο» φιλικό πάρτυ για μεγάλα παιδιά (μιας και τη βραδιά εκείνη ο μέσος όρος του κοινού ήταν γύρω στα 40-45 χρόνια). Από το 2000 που μας επισκέφτηκε για πρώτη φορά, έγινε μία από τις εκλεκτές βραζιλιάνικες αδυναμίες της χώρας μας, δίνοντας πάντα ένα ανάλαφρο μείγμα της μουσικής της παράδοσης μαζί με electro-pop-jazzy ηχοτοπία. Η παρθενική μου συνάντηση με αυτή την καλλιτέχνιδα κύλησε γλυκά και μελωδικά παρά τις όποιες αρχικές μου επιφυλάξεις. Μάλιστα, τολμώ να ομολογήσω ότι το συγκεκριμένο live μπορεί να μην είχε τα στοιχεία μιας επιθυμητής (εκ μέρους μου) βουτιάς στην ποιητικό, ψυχεδελικό και πολυποίκιλο μουσικό λόγο της Βραζιλίας, όμως ήταν μία όμορφη βραδιά.
Κατά τις 11 παρά τέταρτο, και μετά τις ευγενικές παραινέσεις του μαγαζιού για τη μείωση του καπνίσματος – τουλάχιστον όσων κάθονταν μπροστά στη σκηνή, εμφανίστηκε η χαριτωμένη, εύθυμη και με εμφανή ανεβαστική διάθεση Mendes παρέα με τη μπάντα της (Marco Brito-πιάνο/πλήκτρα, Joao Castilho-κιθάρα, Sergio Brandao-μπάσο/cavaquinho και Erivelton Silva-ντραμς). Οι εμπειρίας που έχει συλλέξει από την Ελλάδα είναι συναρπαστικές, ζεστές και λίαν «ανατρεπτικές» σε προσωπικό επίπεδο, όπως μας σχολίασε η ίδια, μιας και στην τελευταία της επίσκεψη στα 2006, έμαθε πως ήταν έγκυος... Η κυκλοφορία της νέας της δουλειάς Nada Pra Depois που είναι σαφώς λιγότερη ηλεκτρονική από παλαιότερες, την έχει ενθουσιάσει και είχαμε την ευκαιρία να πάρουμε μία γεύση με το εκρηκτικό "Joana", τη samba "Vem Ca" και με τα a la bossa nova "Brasil Invertido" και "Seque Sorrindo" (αφιερωμένο σε όσους εξακολουθούν να χαμογελούν παρά τις κακουχίες της ζωής). Η Βραζιλιάνα τραγουδοποιός έδειχνε να το απολαμβάνει με όλη της τη ψυχή και με μία δεμένη παρέα μουσικών που, αν μη τι άλλο, έκαναν το κέφι τους. Highlights της βραδιάς ήταν σίγουρα η αισθαντική της ερμηνεία στην κλασική σύνθεση του Tom Jobim "Luisa" (κατά την ίδια, είναι η «απόλυτη» ερωτική μουσική εξομολόγηση), η κεφάτη διασκευή "Soy Loco Por Ti America" του Caetano Veloso από την ανεπανάληπτη εποχή του tropicalismo και το μπριόζο "Tico Tico", το οποίο έγινε ευρύτερα γνωστό με την Carmen Miranda. Για κάτι λιγότερο από 2 ώρες και με το αναμενόμενο και αγαπημένο encore κομμάτι του "Mas Que Nada" – πάντα με αυτό τελειώνει τα live της, όπως μας είπε και η ίδια – η Barbara Mendes κράτησε το εκφραστικό και ερμηνευτικό της ταμπεραμέντο σε αξιοπρεπή επίπεδο, δίχως να σε τρελάνει μα και δίχως να βαρεθείς στιγμή. Το κοινό, από την άλλη, ήταν ενθουσιασμένο και φαινόταν αρκετά εξοικειωμένο με ό,τι νοείται ως «βραζιλιάνικη φλόγα» και σύγχρονη musica popular brasileira.
Αυτό που σίγουρα ξεχωρίζω, ως ένα περίεργο αρνητικό-θετικό μουσικό κράμα, είναι η αθρόα και πιστή ακολουθία του ελληνικού κοινού σε καλλιτέχνες οι οποίοι κάτω από άλλες συνθήκες μπορεί και να περνούσαν απαρατήρητοι. Βέβαια, κατά πολλούς δεν υπάρχει καλό ή κακό είδος μουσικής αλλά κακή και καλή μουσική, οπότε ας μην μιζεριάζουμε ή το παίζουμε ελιτίστες. Αν θέλετε να ξεσκάσετε και να χαμογελάσει το χειλάκι σας, η μουσική πρόταση της Barbara Mendes είναι μια χαρά – και τελεία.
