Φωτογραφίες: myspace.com/ryme63 & Nikos Z
Ημέρα 1 (26/9): Ska Bangies
Μία ώρα καθυστέρηση κόστισε στους Ska Bangies η με διαστήματα, αλλά επίμονη, βροχόπτωση. Με το που βγήκαν, όμως, στο ένα από τα δύο stages του φεστιβάλ, κατάφεραν να μαζέψουν αρκετό από τον κόσμο ο οποίος βρισκόταν στην Πλατεία Πρωτομαγιάς. Τους έχω δει να παίζουν και με μεγαλύτερα αποθέματα ενέργειας, αλλά και πάλι καλά στάθηκαν, παρουσιάζοντάς μας το γνωστό ska-punk μίγμα τους, όπως και ορισμένα νέα τραγούδια τους – το ένα μάλιστα στα ελληνικά, με ιδιαιτέρως καλοκαιρινή διάθεση, η οποία έσπασε για λίγο τη γκρίζα μουνταμάρα του φθινοπώρου. Αν και όχι στην καλύτερή τους φόρμα, λοιπόν, παραμένουν ένα από τα πιο υποσχόμενα εκτός δισκογραφίας groups.
Χάρης Συμβουλίδης
Ημέρα 1 (26/9): Cast-A-Blast Soundsystem
Εντυπωσιακά ξεκίνησε το σετ του team της Cast-A-Blast, με τον Blend να σαμπλάρει το “Whole Lotta Love” των Led Zeppelin, τον Jeff να δίνει την απαραίτητη hip-hop νότα και τη Γεωργία να συνεισφέρει όμορφα «μαύρα» φωνητικά. Ενώ, όμως, παρέμεινε μια πολύ έξυπνα στημένη παραγωγή, με πολύ ωραία παρουσίαση στα φωνητικά μέρη, το σετ της Cast-A-Blast αποδείχθηκε αναιμικό σε επίπεδο συνθέσεων, με αποτέλεσμα σύντομα ο κόσμος να κουραστεί και να αρχίσει το ψου-ψου με τους διπλανούς του.
Χάρης Συμβουλίδης
Ημέρα 2 (27/9): Asian Dub Foundation + Παύλος Παυλίδης & B-Movies
Στον αντίποδα της ανεκδιήγητης φρενίτιδας για την «απόλυτη pop queen», το συννεφιασμένο βράδυ Σαββάτου είχε να προτείνει τα εκρηκτικά πολιτικά μανιφέστα της παρέας των Asian Dub Foundation. Το glamour, τα strass, τα χορευτικά ακροβατικά και η pop υπερβολή της Madonna, δεν συγκίνησαν όλον τον μουσικόφιλο κόσμο της Ελλάδας, ένα κομμάτι του οποίου προτίμησε να δώσει το παρόν σε ένα αληθινά απολαυστικό live, έτσι όπως μας έχει συνηθίσει εδώ και χρόνια η παρέα των Ασιατοβρετανών ριζοσπαστικών μουσικών.
Από νωρίς ο χώρος της Πλατείας Πρωτομαγιάς είχε γεμίσει με όλες τις φυλές και όλες τις ηλικίες που αξιόποιησαν την ευκαιρία να δουν και να ακούσουν με ένα πολύ οικονομικό αντίτιμο (μόλις 7 ευρώ) διαφορετικά μουσικά στυλ από ska, rock, dub ragga μέχρι ρεμπέτικα και παλιά λαϊκά. Η άφιξή μου, κατά τις 11 παρά, συνέπεσε με την πολύ καλή παρουσία του Παύλου Παυλίδη και των B Movies, οι οποίοι μας θύμισαν αγαπημένα κομμάτια όπως “Φωτιά Στο Λιμάνι”, “Δεν Είμαι Από Εδώ”, “Αερικό”, “Καράβι”, “Πάρε Με Μαζί Σου” και “Σαν Εσένα”. Το φανατικό νεανικό κοινό που τον πλαισίωνε μπροστά στη σκηνή έδινε έναν γερό παλμό, γεγονός που σχολιάστηκε θετικά και ελπιδοφόρα και από τον ίδιο τον καλλιτέχνη.
Και από τον Παυλίδη, περνάμε στο μεγάλο όνομα της βραδιάς: οι Asian Dub Foundation συγκέντρωσαν και το μεγαλύτερο πλήθος, μιας και δεν θεωρούνται αδίκως ένα από τα καλύτερα group επί σκηνής. Οι κραυγές, τα σφυρίγματα, τα χειροκροτήματα και τα…ποικίλα τσιγαριλίκια υποδέχτηκαν κατά τα μεσάνυχτα τη μπάντα που παντρεύει μοναδικά, εδώ και 15 χρόνια περίπου, rock, jungle και hip hop με reggae, dub και electronica. H παρέα των Al Rumjen, Babu Storms, Aktarv8tor, Pritpal Rajput, Sun-j Tailor, Steve Chandrasonic και John Pandit ανέβηκε δυναμικά και, ενθουσιασμένη για άλλη μια φορά από την εμφάνισή της στην Αθήνα, υποσχέθηκε να ξεσηκώσει το κοινό με τη μουσική και τα κοινωνικοπολιτικά της μηνύματα. Ο ρατσισμός, ο φασισμός, ο καπιταλισμός, η κατάργηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η αδικία, η φτώχεια και ο πόλεμος στιγματίζονται στα κομμάτια “Free Satpal Ram”, “Real Great Britain”, “Fortress Europe”, “Oil”, “New Way New Life” αλλά και μέσα στο νέο τους album Punkara, το οποίο αναμένεται να κυκλοφορήσει στις αρχές Οκτώβη. Δείγματα της νέας δουλειάς αποτέλεσαν τα εναρκτήρια κομμάτια “Living Under The Radar”, “Super Power”, “Burning Fence” και “Ease Up Cesar”, που είτε σαρκάζουν τη μεσοαστική τάξη της Βρετανίας, είτε εκφράζουν τους φόβους και τον προβληματισμό απέναντι στον παράλογο «πόλεμο της τρομοκρατίας». Το κοινό σε όλη τη διάρκεια της συναυλίας δεν σταμάτησε να επευφημεί και να χορεύει στους ρυθμούς που πρόσταζε το group – και δικαίως, μιας και οι Asian Dub Foundation, μετανάστες πρώτης γενιάς από Πακιστάν και Ινδία και γεννημένοι στις φτωχογειτονιές του ανατολικού Λονδίνου, έχουν πλήρη συνείδηση του κοινωνονικοπολιτικού γίγνεσθαι και των επιπτώσεων αυτών που λέγουν. Ο ρυθμός και ο στίχος τους φλέγονται και αναζητούν πηγές γόνιμης «πυρόσβεσης», αλλά και «ανάγνωσης». Με άλλα λόγια, μιλάμε για μία μπάντα η οποία παρεμβαίνει δυναμικά και καίρια στη σύγχρονη κοινωνία, μακριά από φιοριτούρες και επιφανειακές σάχλες.
Οι πρώτες σταγόνες βροχής ήρθαν με το τέλος της συναυλίας κατά τη 1 και όλοι θεωρώ ότι μοιραστήκαμε μία όμορφη βραδιά – ίσως και κάτι παραπάνω. Η συναυλιακή σκυταλοδρομία για μένα ξεκίνησε γερά, έπονται τα κάλλιστα…
Ευδοκία Πρέκα
Ημέρα 3 (28/9): Roy Paci & The Aretuska
Το πολιτιστικό μέρος του φεστιβάλ έκλεισε με την συναυλία του Roy Paci και της μπάντας του Aretuska, την τελευταία της ευρωπαϊκής τους περιοδείας. Σε αρκετούς από εσάς ίσως να μην λέει κάτι το όνομα αυτό. Οι συνεργασίες, όμως, που έχει κάνει κατά καιρούς είναι ενδεικτικές της ποιότητας του τρομπετίστα από την Σικελία: είναι, ας πούμε, ιδρυτικό μέλος των Radio Bemba Sound System οι οποίοι συνοδεύουν Manu Chao και ένας από τους μόνιμους συνεργάτες του Mike Patton. Όσοι πάντως βρέθηκαν στο live κατάλαβαν πολύ καλά ότι πρόκειται για έναν εκπληκτικό και πολυπράγμονα μουσικό. Ξέφρενοι ρυθμοί από τη Λατινική Αμερική, οργιαστικά πνευστά και πανέμορφα vibes κατέκλυσαν την Πλατεία Πρωτομαγιάς, κάνοντας το κοινό να χορεύει ασταμάτητα για πάνω από μιάμιση ώρα. Στα θετικά συγκαταλέγεται και το γεγονός ότι κανένας από τη μπάντα δεν διακατέχεται από τη νόσο του star system, αφού μετά τη συναυλία κατέβηκαν από τη σκηνή και «μπλέχτηκαν» με τον κόσμο. Το μόνο αρνητικό ήταν το «κρασάρισμα» της κονσόλας που έβγαλε περίεργους noise ήχους - αλλά ευτυχώς ο ηχολήπτης ήταν τζιμάνι…
Νίκος Σβέρκος
