Φωτογραφίες: Τζένη Καπάδαη
Μετά από το θερμό συναυλιακό καλοκαίρι, ήρθε η ώρα του Lenny Kravitz να έρθει στην πρωτεύουσα, εν μέσω θέρους. Μεγαλοστομίες για την επικείμενη συναυλία ακούσαμε πολλές, ήρθε όμως η ώρα να διαπιστώσουμε από κοντά τη δεινότητα του πολυδιαφημιζόμενου Lenny Kravitz.
Έφτασα στο Terravibe κατά τις 21:30 και ο κόσμος συνέχιζε να μπαίνει στο συναυλιακό χώρο. Support ήταν οι Οnirama, τους οποίους ευτυχώς ή δυστυχώς δεν πρόλαβα να ακούσω προσεκτικά. Λίγο ο κόσμος που ακόμα δεν είχε βολευτεί, λίγο αυτά που παίζανε, δεν μου κράτησαν το ενδιαφέρον. Στις 22:00 ακριβώς ο Kravitz ανέβηκε επί σκηνής, ενώ το TerraVibe είχε γεμίσει ως τα μισά του, υπολογίζοντας 10.000 άτομα περίπου. Δεν ήταν ίσως η αναμενόμενη κίνηση, όμως δεν έπαυε να είναι ικανοποιητική, λαμβάνοντας υπόψη όλα τα συναυλιακά τεκταινόμενα των ημερών, καθώς και το ότι είχε προηγηθεί η Bjork το προηγούμενο βράδυ.
Με καπέλο, κουστουμάκι και μαύρο γυαλί ηλίου, ο Kravitz είχε την αύρα του απόλυτου super star πάνω στη σκηνή. Ξεκίνησε με το “Bring Ιt Οn” από το νέο album “It Ιs Time For A Love Revolution” και φάνηκε από την αρχή ότι η βραδιά θα πάει καλά. Στη συνέχεια ήρθε το παλιότερο “Mamma Said” με το επακόλουθο τζαμάρισμα επί σκηνής να ξεσηκώνει τα πλήθη. Απόλυτος μαέστρος της επταμελούς μπάντας του, έφτανε μια και μόνο κίνηση με μαγικό ραβδάκι την κιθάρα του για να ξεσηκώσει ακόμα και τους δύσπιστους που βρίσκονταν εκεί. Και οι ίδιοι οι μουσικοί φάνηκε πραγματικά να το διασκεδάζουν τραβώντας τα κομμάτια σε επτάλεπτες και οκτάλεπτες εκτελέσεις, και η διάθεσή μας, όσο προχωρούσε η συναυλία, ανέβαινε επικίνδυνα. Ακολούθησε το “Once Υou Βegin” και το παλιότερο “Fields of Joy”, που μας ταξίδεψε κατευθείαν στους δρόμους του Brooklyn, όσο ο κιθαρίστας Gregg Ross επιδόθηκε σε funk σολαρίσματα που δύσκολα ξεχνάς, κλέβοντας για λίγο την παράσταση από τον πρωταγωνιστή. Γνωστά σε όλους μας κομμάτια όπως το “Ain’t Οver Τill Ιt’s Οver” και το “Dancin’ Τill Dawn” έκαναν τη συναυλία να μοιάζει σαν ένα τεράστιο party, με τον κόσμο να χορεύει, να τραγουδά και να πίνει από την αρχή μέχρι το τέλος, κάτι που ο Κravitz έδειχνε να απολαμβάνει… Κάποιες εκπλήξεις μας περίμεναν μέσα στα κομμάτια του, όπως σημεία από το “The Wall” και το “Billy Jean” που παρεμβάλλονταν και παίχτηκαν σε πιο soul εκτελέσεις, ενώ το “American Woman” ήταν τελικά ικανό να μας απογειώσει. Ενώ ο Lenny Kravitz δίνει το μικρόφωνο στο κοινό και όλοι τραγουδούν το “Stillness Of Heart”, νιώθω ότι σιγά σιγά έχει αποκαλυφθεί το μυστικό που εδώ και σχεδόν 2 δεκαετίες τον κρατά γερά στο προσκήνιο, που εδώ και 15 χρόνια τον κάνει να εξακολουθεί να γεμίζει στάδια.
Ας μην ξεχάσουμε και το απαραίτητο πλέον στις συναυλίες του stage diving, κατά τη διάρκεια του αγαπημένου του, όπως μας δήλωσε, “Let Love Rule” και τη βόλτα του στις πρώτες σειρές του κοινού, που τον υποδέχτηκε με ενθουσιασμό, υπό τη διακριτική πάντα επίβλεψη των μπράβων του… Μετά από αυτό πιστέψαμε ότι δεν είχε κάτι παραπάνω να δώσει, αλλά αποδείχτηκε ευθύς αμέσως πως το σακάκι του ο Lenny το φορούσε για να κρύψει έναν ακόμα άσσο στο μανίκι. “Fly Away” και “Are You Gonna Go My Way”, δηλαδή δυο από τις μεγαλύτερες επιτυχίες, ήταν αυτές που έκλεισαν τη συναυλία με τον καλύτερο τρόπο και έκαναν 10.000 κόσμο να χοροπηδάει.
…Όταν ξεκίνησε το live, ένας ντυμένος στην τρίχα Lenny έκανε την εμφάνισή του σχεδόν «ποζεράδικα», με αέρα κινηματογραφικού αστέρα. Στο κλείσιμο της συναυλίας, έχοντας χύσει λίτρα ιδρώτα και δίνοντας ρέστα μπροστά στους φίλους του, έμοιαζε περισσότερο με το «αλητάκι» που ξεκίνησε από το Brooklyn τη δεκαετία του ’80. Και ήταν αυτός ακριβώς που αγαπήσαμε.
