Zita Swoon + J. Christe

Πόσες ακόμα εγγυημένα σπουδαίες βραδιές μπορούν να προσφέρουν οι Zita Swoon; Σε πόσα live βλέπεις όλους να χοροπηδούν σε κάθε τραγούδι ανεξάρτητα από το τι αντιπροσωπεύει η μπάντα; Χορεύεις απλά γιατί σε ξεσηκώνουν… Η συναυλία τους ήταν μέσα στα χαμόγελα από μουσικούς και κοινό και με ελάχιστες «κοιλιές», οφειλόμενες - αποκλειστικά και μόνο - σε κάποια φτωχά τραγούδια που φτιάχνουν τα τελευταία χρόνια προσπαθώντας σαν μανιακοί, άγνωστο γιατί, να αποκτήσουν μεγαλύτερη εμπορική ισχύ, κυρίως στη γαλλική αγορά. Ανεξάρτητα από αυτά, όμως, οι ισορροπίες που στήνουν ανάμεσα στα funky χορευτικά τους τραγούδια τους και τις χαλαρές τους στιγμές διατηρούνται με ακρίβεια.

Η αισθητική της συγκεκριμένης τους περιοδείας βασίζεται σε μια ιστορία που έχει ξεκινήσει από το 2005, όταν κυκλοφόρησαν το live CD+DVD A Band In A Box, το οποίο δεν τους έβρισκε πάνω στη σκηνή αλλά κυκλικά στημένους στο κέντρο του χώρου, με τον κόσμο να βρίσκεται ακριβώς δίπλα τους. Στο μουσικό κομμάτι τώρα, τα τραγούδια τους μεταλλάσσονται σε μεγάλο βαθμό, χάρη στην προσθήκη πολλών κρουστών αλλά και των κοριτσιών που συμμετέχουν στα φωνητικά. Συνολικά, λοιπόν, στον «κύκλο» - εκτός των φωνητικών - είχαμε drums, κρουστά, κοντραμπάσο και κιθάρα, σύνολο εφτά άτομα.

Opening act της βραδιάς ήταν ο Λευτέρης (J. Christe) των Masters of Disguise με το α-λα-Devendra Banhart στυλ του, μαζί με έναν Άγγλο (δεν έπιασα το όνομα του) που έπαιζε βιολί. Προφανέστατα, ο J.Christe έχει ερωτευτεί την αγγλική folk και το δείχνει. Αν και δεν ταίριαξε με τίποτα στη βραδιά, την αντιμετώπισε με ψυχραιμία και πάθος. Ακούγοντας τον για πρώτη φορά δεν κατάφερα να εντρυφήσω στα τραγούδια του, που φάνηκαν εκ πρώτης να υστερούν χαρακτηριστικά στο μουσικό κομμάτι, αν και h φωνή του φάνηκε έτοιμη να χειριστεί τις καλύτερες συνθέσεις που πιθανώς να έχει στην διάθεση του σύντομα. Στις 30 Μαΐου παίζει στο Kinky Kong, οπότε εκεί θα έχουμε την ευκαιρία να αποκτήσουμε μια πιο ολοκληρωμένη άποψη.

Το live των Zita Swoon ξεκίνησε γύρω στις 11 το βράδυ με δύο τραγούδια από το Song About A Girls (που είναι ο τελευταίος πραγματικά καλός δίσκος της μπάντας) τα “Hey You, Watshadoing?” και το εξαιρετικά διασκευασμένο “Thinking About You All The Time”. Ο Karlens ανέλαβε από νωρίς τον ρόλο του performer (το έχει έμφυτο) με τα κορίτσια να τον σιγοντάρουν με τις δικές τους χορευτικές κινήσεις και φρόντισε να αναπτύξει έτσι το set του, ώστε να καταλήξει σε ένα απόλυτα ξεσηκωτικό τελευταίο μισάωρο. Μέχρι να φτάσουμε εκεί ακούσαμε σχεδόν ολόκληρο τον τελευταίο τους δίσκο Big Blueville (“I Feel Alive In The City”, “Je Range”, “Everything Is Not The Same”, “Opague Paradis” που υπήρχαν άπαντα και στον προηγούμενο δίσκο τους Big City, “Looking For A Friend”, “People Can’t Stand The Truth”), καθώς και αρκετά παλαιότερα τραγούδια όπως τα εξαιρετικά “Hot Hotter Hottest”, “People Are Like Slamming Doors” και το αφιερωμένο στον Jeff Buckley “Song For A Dead Singer”.

Τα παραπάνω έπαψαν να έχουν σημασία την ώρα που τελείωσε το κανονικό τους set (με το “Big City”) αφού στο encore ακούσαμε τις πρώτες νότες από ένα από τα δύο καλύτερα κομμάτια που έγραψε ποτέ ο Karlens (στην εκτός dEUS εποχή του). Το “Jintro And The Great Luna” ξεσήκωσε ακόμα και όσους η κακοτυχία τους οδήγησε στο Club 22 και θύμισε τις μέρες που οι Zita Swoon έστηναν το καλύτερο πάρτυ που έχουμε δει ποτέ στο An. Τι κι αν ξέχασε να παίξει το έτερο σπουδαίο τραγούδι του (“My Bond With You And Your Planet Disco!”), τι κι αν δεν έπαιξε το καλύτερο του lovesong (“Remember To Withhold”), μας άφησε με το “Moving Through Life As Prey” χωρίς να μπορείς να του χρεώσεις κανένα λάθος.

Συμπεράσματα:
1) Η blues βρωμιά που βγάζουν οι Zita Swoon στις συναυλίες τους ευθύνεται για το live της χρονιάς μέχρι τώρα.
2) Ο κόσμος της Αθήνας είναι έτοιμος να χορέψει αν του πατήσεις τους δύο-τρεις αιώνιους κάλλους του.
3) Οι Zita Swoon πρέπει να ξεκολλήσουν από αυτά τα συμπαθητικά ποπάκια που γράφουν.
4) Όσοι χάσατε το live πρέπει να αποκτήσετε άμεσα το A Band In A Box. Μόνο διαδικτυακά όμως γιατί εδώ θα το βρείτε γύρω στα 27 ευρώ...