Η εμφάνιση του Γερμανού Ulrich Schnauss το Σάββατο το βράδυ στο Kinky Kong αφενός ήταν μια διαφορετική νότα στη συναυλιακή πραγματικότητα της Αθήνας - σαφέστατη τονωτική ένεση για όλους αυτούς που κινούνται στον αμιγώς εναλλακτικό μουσικό χώρο - και αφετέρου έκανε άπαντες τους παραβρισκόμενους να διαπιστώσουν για πρώτη ή για μία ακόμη φορά την αξία του Βερολινέζου συνθέτη.
Με δίσκους που οφείλουν να κοσμούν κάθε σύγχρονη δισκοθήκη (ειδικά το A Strangely Isolated Place του 2003 είναι έργο αναφορά για τον χώρο) και μια ζωντανή αποτύπωση, επί σκηνής, των ήχων σαν ένα διαρκώς κινούμενο video art υψηλής αισθητικής, η μία και κάτι ώρα του live φάνηκε απειροελάχιστη για μια σε βάθος επαφή με τη μουσική του Schnauss.
Ο κόσμος του δεν είναι και τόσο εξωστρεφής, έχει μια λεπτή μελαγχολία που δεν προδίδει κανέναν, όσο ευαίσθητη και αν είναι η ηχητική του παιδεία, δηλώνει τυχοδιωκτική και αυτό φαίνεται από μίλια μακριά, και, όταν αποκτά ροπή και όμορφη ελαφριά τ(ρ)αχύτητα, όχι μόνο δεν ξενίζει, αλλά γοητεύει. Συνθέσεις σαν το “Medusa” πιστοποιούν όλα τα παραπάνω… γιατί πολύ απλά μαζεύουν σε έξι λεπτά όλα τα στοιχεία της μουσικής του πρώην αγαπημένου παιδιού της City Centre Offices.
 Ο Schnauss θα μπορούσε δια βίου να ανοίγει τις συναυλίες των σπουδαίων Γάλλων M83 ή να είναι το αριστερών πεποιθήσεων πνευματικό παιδί ενός Jean Michel Jarre. Και για να το πάω πιο μακριά… να ακούγεται αρκετά πιο αυθεντικός από κάθε Caribou… Όπως και να έχει, η αξία του, ως μουσικοσυνθέτη, είναι δεδομένη και αποδείχθηκε περίτρανα πριν από μερικές μέρες! Διαβάστε Ακόμα
Κυριακή βράδυ στο κέντρο της πόλης, μια χούφτα μουσικοί ένωσαν δυνάμεις επί σκηνής, για τη δεύτερη ημέρα του Meet...
Σχεδόν spiritual εμπειρία (για όσους πιστούς αποδέχτηκαν το κάλεσμα) ήταν η δεύτερη εμφάνιση των...
Ένας χιονάνθρωπος, ένας Bίκινγκ, ένας μάγος, ένας πιγκουίνος και ένα απίθανο opening act μπαίνουν...
Featured
Ο Βασίλης Σπανός παλεύει να αποβάλει όποιο κυνισμό ή μελαγχολία του προκαλεί η περίοδος των...
Έστω και για λίγο, σ’ εκείνο το χριστουγεννιάτικο τηλεοπτικό σόου του ‘68, ο Elvis είχε ροκάρει...
Thank Jesus for “The Wall of Sound”. O Phil Spector και τα Κορίτσια του σ’ ένα χριστουγεννιάτικο album ποπ πεμπτουσίας. Του...
|
