 Ήρθε επιτέλους η μέρα που αρκετό καιρό περίμενα, η εμφάνιση της Alice Russell, μιας από τις σημαντικότερες σύγχρονες soul φωνές της Ευρώπης, στην Αθήνα. Έφτασα λιγάκι αργοπορημένος στο Gazarte, ευτυχώς όμως έχασα μονάχα το πρώτο κομμάτι. Μπαίνοντας αντίκρισα τις πλάτες των μουσικών στη σκηνή, η οποία δεν είναι υπερυψωμένη, όπως τα καθίσματα, που δημιουργούν μια αμφιθεατρική διάταξη στον χώρο. Πολύ καλή η διακόσμηση και το όλο παρουσιαστικό του μαγαζιού, όμως υπήρχε ένα μειονέκτημα, για όσους μπήκαν με απλή είσοδο, χωρίς δηλαδή να έχουν τραπέζι και καναπέ που το συνοδεύει: δεν υπήρχε πολύς χώρος - εκτός από μερικούς πάγκους στα πλάγια και ένα άνοιγμα στο πίσω μέρος. Ο κόσμος στους πάγκους ήταν έτσι λίγο στριμωγμένος και έπρεπε να κάθεται σε τέτοια θέση ώστε να μην παρεμβαίνει στη θέα των υπολοίπων. Παρόλα αυτά υπήρχε μια αρκετά ζεστή ατμόσφαιρα και αυτό είναι σημαντικό, ενώ κι εγώ βρήκα τελικά μια γωνιά για να απολαύσω τη συναυλία. Ήμουν προετοιμασμένος για μια αρκετά soul/funky βραδιά και γι’ αυτό θα ήθελα τον κόσμο όρθιο, για να κουνιέται στο ρυθμό. Όμως, όπως παρατήρησα καθ’ όλη τη διάρκεια της συναυλίας, δεν έλειψε πολύ, και ας ήταν oι περισσότεροι καθιστοί. Η Alice Russell εμφανίστηκε με τη μπάντα της, δηλαδή drums, μπάσο, κιθάρα, πλήκτρα και βιολί-φωνή από τον Mike Simmonds. Όλοι ήταν ντυμένοι στα λευκά, εκτός από την τραγουδίστρια, που περιορίστηκε σε λευκό παντελόνι. Το πρόγραμμα ήταν αρκετά εκτενές. Ακούσαμε εννέα τραγούδια πριν το διάλειμμα, οκτώ μετά από αυτό και άλλα τρία στο encore, τα οποία ήταν προσχεδιασμένα, όπως φάνηκε στη λίστα των τραγουδιών που η αγαπητή Ευδοκία βρήκε στη σκηνή και μου παρέδωσε. Η συναυλία ξεκίνησε ήπια, μέχρι το τέταρτο κομμάτι “To Know This”, το οποίο ανέβασε τη διάθεση και άρχισε να κουνάει κεφάλια πάνω-κάτω, δίνοντας έναν εντελώς jazzy ήχο - ειδικά με το solo του κιμπορντίστα. Από εκεί και πέρα ακούσαμε κομμάτια από όλες τις δουλειές της Βρετανίδας, σε ένα πρόγραμμα που όλο και ανέβαινε μέχρι το διάλειμμα. Ανάμεσά τους ξεχώρισαν τo “Get Ready”, μια soul προσέγγιση του “Seven Nation Army” των White Stripes (αποτελεί ίσως το γνωστότερο τραγούδι της Alice) που τολμώ να πω ότι έκρυβε και μερικά υποβόσκοντα στοιχεία reggae, όπως και το “Hurry On” που ερμήνευσαν τελευταίο πριν τo encore. Μετά το διάλειμμα, πριν το οποίο η Alice δήλωσε ότι χρειάζεται για μια κούπα τσάι (a cup of tea, for those who know what I mean), η ίδια άλλαξε αμφίεση, και η μπάντα ξεκίνησε κατευθείαν με το “Search The Heavens” από τον πρώτο δίσκο Under The Munka Moon, συνεχίζοντας με τα “Hold On Tight”, “Munkaroo” και το εκπληκτικό “Laser”. Αφού ανεβοκατέβηκαν στη σκηνή, έπαιξαν επίσης τα “On My way”, “Dreamer” και “Α Fly In The Hand”, κλείνοντας μια υπέροχη και αψεγάδιαστη μουσικά βραδιά. Διαβάστε Ακόμα
Κυριακή βράδυ στο κέντρο της πόλης, μια χούφτα μουσικοί ένωσαν δυνάμεις επί σκηνής, για τη δεύτερη ημέρα του Meet...
Σχεδόν spiritual εμπειρία (για όσους πιστούς αποδέχτηκαν το κάλεσμα) ήταν η δεύτερη εμφάνιση των...
Ένας χιονάνθρωπος, ένας Bίκινγκ, ένας μάγος, ένας πιγκουίνος και ένα απίθανο opening act μπαίνουν...
Featured
Ο Βασίλης Σπανός παλεύει να αποβάλει όποιο κυνισμό ή μελαγχολία του προκαλεί η περίοδος των...
Έστω και για λίγο, σ’ εκείνο το χριστουγεννιάτικο τηλεοπτικό σόου του ‘68, ο Elvis είχε ροκάρει...
Thank Jesus for “The Wall of Sound”. O Phil Spector και τα Κορίτσια του σ’ ένα χριστουγεννιάτικο album ποπ πεμπτουσίας. Του...
|
