Holly Golightly & The Broke-Offs + Jessica Bell

Το πόσο απίστευτη ταλαιπωρία μπορεί να προκαλέσει μια μπόρα σ’ αυτή την πόλη Σάββατο βράδυ, δεν είναι κάτι καινούργιο. Καινούργιο επίσης δεν είναι το γεγονός ότι μόλις πέσει η πρώτη ψιχάλα, όλα αυτομάτως σταματούν κι εσύ ψάχνεις με τον μεγεθυντικό φακό να βρεις έξω άνθρωπο. Αντιμέτωποι κάποιοι από μας με το δίλημμα «να βγει κανείς ή να μη βγει», είχαμε έναν πολύ καλό λόγο να αψηφίσουμε τα τερτίπια του καιρού και να χωθούμε μουσκεμένοι στο Ροντέο. Και δεν ήταν άλλος από τη Holly Golightly φυσικά, τη γυναίκα «παντός καιρού». Η οποία βρέθηκε και την Παρασκευή εκεί για μία ακόμη ζωντανή εμφάνιση και όσοι πήγαν να την ακούσουν μάλλον την απόλαυσαν κάτω από πολύ καλύτερες συνθήκες απο μας. Οι οποίοι, θα έλεγα, ότι ήμασταν λίγοι και εκλεκτοί αν κρίνει κανείς από το εντυπωσιακό φαινόμενο της απουσίας...κόσμου με το που έμπαινες στο χώρο του live.

Βέβαια, το Ροντέο με το πέρασμα της ώρας γέμισε, η ατμόσφαιρα ζεστάθηκε και με μια - δικαιολογημένη - καθυστέρηση η βραδιά ξεκίνησε εκεί γύρω στις 11 με την έλευση στη σκηνή της Jessica Bell, μιας πολύ ευγενικής φυσιογνωμίας, η οποία γέμισε τον χώρο απλά με τη φωνή και την κιθάρα της. Ερμήνευσε με πάθος τις folk μπαλάντες της κι έμοιαζε δοσμένη στη μουσική της με έναν υπερβατικό τρόπο. Χαλάρωσε τα κουρασμένα από την καθημερινότητα μυαλά μας και τραγούδησε με γλυκύτητα και δροσιά τις τρυφερές της ιστορίες. Βραδιά καθολικής κυριαρχίας των γυναικών, λοιπόν, με τη μία, πιο ηπίων τόνων και απόκοσμη να δίνει τη σκυτάλη στην άλλη, πιο δυναμική και ανατρεπτική, η οποία, με το που εμφανίστηκε ένα μισάωρο αργότερα στη σκηνή, τα πήρε όλα πάνω της, μετριάζοντας και την ταλαιπωρία μα και τη βρόχινη διάθεσή μας.

Έχοντας δίπλα της τον Lawyer Dave στο μπάσο και τα κρουστά, μας καλησπέρισαν, λέγοντας με ειλικρίνεια ότι θα ήταν πιο σύντομοι από την προηγούμενη βραδιά. Αυτό δεν τους εμπόδισε καθόλου βέβαια να μας παρουσιάσουν, μεταξύ άλλων, πολλά κομμάτια από τη δισκογραφική τους συνεργασία (το You Can’t Buy A Gun When You’re Crying), να μας παρασύρουν στους rockabilly ρυθμούς των “I Let My Daddy Do That”, “Devil Do” και “Crow Jane”, να μας βάλουν σε folk-blues διάθεση με τα “Everything You Touch”, “Black Heart” και “You Can’t Buy A Gun”. Μουσικοί με μεγάλο ηχητικό δέσιμο και επικοινωνιακή χημεία, μας τραγούδησαν ιστορίες για τρένα, για μεθυσμένες βραδιές, για τραγελαφικά περιστατικά, για καλούς φίλους που τελικά αποδεικνύονται όχι και τόσο καλοί, για χωρισμούς και πικρόχολους απολογισμούς… Όλα δοσμένα μέσα από την κοριτσίστικη φωνή της Holly και το παιχνιδιάρικο παίξιμο του Dave, που ανέβασαν, τραγούδι-το-τραγούδι τον ρυθμό, και όλοι επιτέλους ξεμουδιάσαμε και εκτονωθήκαμε, απολαμβάνοντας το καθαρό blues feeling που βγάζει αυτό το δίδυμο, καθώς έχει τα κότσια να κινείται εντελώς εκτός της σύγχρονης μουσικής πραγματικότητας.

Και κάπως έτσι, με τη ζωηρή τους παρένθεση μέσα σε μια γκρίζα (κυριολεκτικά) μέρα, μας άφησαν αυτή τη γλυκιά ρετρό αίσθηση και ζέσταναν τα ρούχα μα και τη διάθεσή μας. Τους αποχαιρετήσαμε και ανανεώσαμε το συναυλιακό ραντεβού για την επόμενη φορά, όταν θα έχουμε κάνει ειδική συμφωνία με τον καιρό, ξορκίζοντάς τον με το “Medicine Water” της Holly.