Φωτογραφίες: Θοδωρής Μάρκου (το Avopolis τον ευχαριστεί πολύ!)
Ήταν αναμενόμενο ότι ένα τέτοιο live - ιδίως μετά την καλοκαιρινή αναβολή - θα μάζευε πολύ κόσμο. Τόσο πολύ όμως δεν το περίμενε κανένας. Έπαιζε ακόμη το support, και το Gagarin είχε γεμίσει ασφυκτικά. Οι Mindwaltz, το εν λόγω support group, ήταν ίσως η πιο άκυρη επιλογή για να ανοίξει ένα pop συγκρότημα. Κινούνταν σε jazz/swing ύφος, με κάποιες 1970s classic rock επιρροές στα φωνητικά, και έπαιζαν αρκετά συμπαθητικά. Ήταν όμως τόσο αταίριαστοι σε σχέση με αυτό που θα επακολουθούσε, ώστε η εμφάνισή τους προκαλούσε αρνητικά σχόλια από τους παρευρισκόμενους σχετικά με τη μπάντα.
Μετά από ένα μισάωρο με τους Mindwaltz και λίγα λεπτά αναμονής υπό τους ήχους του dance DJ set της ομάδας Fresh And Yellow, οι Saint Etienne βγήκαν στη σκηνή. Τελευταία απ’ όλους και πολυαναμενόμενη, η Sarah Cracknell. Εμφανίστηκε απλή, όμορφη και φρέσκια, σα να μην πέρασε ούτε μια μέρα από την εποχή που βόλταρε με το μηχανάκι της στο video του “Pale Movie”. Αλλά πάλι, αν ήσουν στον εξώστη, πόσο καλά μπορείς να δεις; Το set ξεκίνησε ήρεμα, με το κοινό να ανυπομονεί να ακούσει τα hits που έκαναν την μπάντα τόσο γνωστή και αγαπητή στην Ελλάδα. Επρόκειτο για ένα ετερόκλητο κοινό, με τις ηλικίες να κυμαίνονται από 20 έως 40. Ανάμεσα τους, πολλοί ένθερμοι οπαδοί αλλά και κάποιοι που είδαν φως και μπήκαν και ρώταγαν αν «η ξανθιά είναι η βασική τραγουδίστρια» και «αν το group είναι από την Αγγλία ή τη Γαλλία». Αν έλειπε και η τριάδα δίπλα στους ηχολήπτες, ενδεχομένως βοηθοί ηχοληπτών ή κάτι αντίστοιχο, η οποία χλεύαζε το κάθε τι (ακόμα και τη μελόντικα που χρησιμοποίησαν οι Saint Etienne), τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα.
Όλα αυτά όμως είναι πράγματα που τα ξεχνάς μόλις κάποια αγαπημένα κομμάτια αρχίσουν να ακούγονται. Το πρώτο λοιπόν hit που μας χάρισαν οι Saint Etienne ήταν το “Nothing Can Stop Us”. Η συνέχεια όμως του live θύμιζε σκοτσέζικο ντους, καθώς από τη μια επιτυχία περνούσαν σε κάποιο καινούριο κομμάτι, ή σε κάποιο από το Tales from Turnpike House - το οποίο πάντως είναι καλός δίσκος, άσχετα με τη μικρή επιτυχία που είχε. Ή ίδια η Sarah κορόιδευε το γεγονός ρωτώντας «Πόσοι από εσάς έχετε αγοράσει το Tales From Turnpike House; OK αυτό είναι για σας τους δύο!» Ανάμεσα σε αυτά έπαιξαν και κάποια κομμάτια από το Good Humor, όπως το ήρεμο και feelgood “Split Screen” και το pop διαμαντάκι “Sylvie”. Η εύθραυστη, αιθέρια φωνή της Sarah είχε ήδη συγκινήσει το κοινό όταν ερμήνευσε το “Only Love Can Break Your Heart” και το απογείωσε όταν τραγούδησε το “Who Do You Think You Are?” Έφυγαν, και ξαναγύρισαν αμέσως για encore, στο οποίο έπαιξαν το “Like A Motorway”, το “Stars Above Us” και το “He’s On The Phone”, οπότε και το Gagarin μεταμορφώθηκε σε ένα τεράστιο 1990s party.
Όλοι έφυγαν έτσι ζητώντας να είχαν παίξει παραπάνω αλλά και με μια αίσθηση υποτονικότητας, που ούτε το συγκινητικό, χορευτικό τέλος μπόρεσε να διαγράψει. Και μέσα σ’ όλα αυτά, το “Pale Movie” δεν το είπαν. Γίνεται χωρίς “Pale Movie”, κυρία Cracknell;
