Schoolwave Sunday 5: Ό,τι Να ’Ναι, Minerva, S.A.G.G.A., Scarlets

Για ένα ακόμα κυριακάτικο απόγευμα, τέσσερα από τα συγκροτήματα του Schoolwave ανέλαβαν να ζεστάνουν τις καρδιές και τις διαθέσεις μας για το δύσκολο πρωινό ξύπνημα της Δευτέρας, πράγμα που άλλα λιγότερο και άλλα περισσότερο έφεραν σε πέρας με επιτυχία. Είδαμε δε και κάμποσα ακόμα αποσπάσματα video από το DVD του φετινού Schoolwave (που θα βγει τελικά στις 17 του μήνα μαζί με την εφημερίδα Τα Νέα, και όχι στις 15), που μας έκαναν να αδημονούμε για την κυκλοφορία του.

Πρώτοι ξεκίνησαν οι Ό,τι Να ’Ναι, οι οποίοι έχουν βάλει δύσκολα στους εαυτούς τους, αφού προσπαθούν να φτιάξουν έναν πολυσύνθετο ήχο, βασισμένο σε ηλεκτρικά δυτικά όργανα και παραδοσιακά ελληνικά, με αναφορές τόσο στο νέο-έντεχνο τραγούδι, όσο και στο rock. Κανονικά στη σύνθεση συμμετέχει και ένα κλαρίνο, το οποίο όμως απουσίαζε (αισθητά) χθες, πράγμα που ώθησε τον ήχο της μπάντας προς το πιο ηλεκτρικό. Κατά τη γνώμη μου οι Ό,τι Να ’Ναι θέλουν ακόμα μπόλικη δουλειά - θα ήταν άλλωστε εξωπραγματικό να ήταν αλλιώς τα πράγματα δεδομένης της ηλικίας τους και των ηχητικών τους φιλοδοξιών. Επί σκηνής φάνηκε, από τη μία, ένα σφιχτοδεμένο group με ορισμένους καλούς μουσικούς (ξεχώρισα τον τρομπετίστα και τον drummer τους), το οποίο όμως ψάχνει ακόμα, από την άλλη, τα πατήματά του στο πιο παραδοσιακό (και αντικειμενικά πιο δύσκολο) σκέλος. Την κατάσταση δυσκολεύει νομίζω και ο τραγουδιστής τους, γιατί επαναπαύεται σε ένα cool και λιγάκι μάγκικο στιλ ερμηνείας, που ναι μεν είναι θελκτικό και διαθέτει μια ιδιαιτερότητα, δεν αρκεί όμως από μόνο του - δεδομένου και του υλικού τους.

Δεύτεροι ανέβηκαν στη σκηνή οι Minerva, οι οποίοι εμφανίστηκαν μεταμορφωμένοι προς το πολύ καλύτερο, συγκριτικά με την προηγούμενη φορά που τους είχα παρακολουθήσει. Το τρίο ήταν πολύ ενεργητικό, δημιούργησε εξαιρετική επαφή με το κοινό και παρουσίασε μια ποικιλία ρεπερτορίου, την οποία χειρίστηκε νομίζω θαυμάσια. Από μια παθιασμένη, ακουστική εκδοχή στο “Without You I’m Nothing” των Placebo, μέχρι το φλερτ τους με τους ήχους του hip-hop και από τις πιο «έντεχνες» αναφορές τους, ως το δικό τους “Της Γιαγιάς Τα Παραμύθια”, οι Minerva φάνηκαν ικανοί να μεταμορφώνονται ανάλογα με τις ανάγκες, διατηρώντας παράλληλα κι αυτό το κάτι δικό τους. Κάτι άλλωστε που έδειξαν και στο φινάλε με το…πιπεράτο emo/punk-pop “Εσύ Φταις”, όπου τους συνόδεψε στα φωνητικά και ο Γιάννης από τους Looming Titties.



Τους Minerva ακολούθησε η ηλεκτρική καταιγίδα από τους Θρακομακεδόνες που ακούει στο όνομα S.A.G.G.A., μια μπάντα η οποία με είχε εντυπωσιάσει με τη live ενεργητικότητά της και την πρώτη φορά που την είχα δει και υπήρξε εξίσου εντυπωσιακή και χθες. Με το που βγήκαν στη σκηνή ήχησαν οι πρώτες νότες του “Creeping Death”, δίνοντας το στίγμα μιας μπάντας που παίζει άγρια και γουστάρει τα ανεβασμένα ντεσιμπέλ και τις μανιασμένες ηλεκτρικές κιθάρες. Ο frontman τους υπήρξε για μία ακόμα φορά αεικίνητος, δημιουργώντας πολύ καλή επαφή με το κοινό, οι δε κιθαρίστες τους έπαιζαν λες και ήταν η τελευταία φορά που πιάνανε τις ηλεκτρικές τους - σε κάποια σημεία τόσο δυνατά, ώστε σκέπασαν και τη φωνή του τραγουδιστή! Δεν ξέρω αν οι S.A.G.G.A. θα μπορούσαν να μεταφέρουν αυτό το κλίμα και σε μια στούντιο ηχογράφηση, επί σκηνής πάντως είναι πραγματικά απολαυστικοί, κάνοντας κάθε τραγούδι που παίζουν - είτε δικό τους, είτε διασκευή - πραγματική γιορτή. Κάτι που, δικαιολογημένα, εισέπραξαν και από το κοινό, που ανταποκρίθηκε πολύ ζεστά, συνοδεύοντάς τους με ιαχές ενθουσιασμού και συνεχή χειροκροτήματα.

Τη βραδιά έκλεισαν σε πιο αμερικανοθρεμμένα grunge rock μονοπάτια οι Scarlets. Οι Scarlets έδειξαν ορισμένα καλά στοιχεία και φάνηκαν δεμένη μπάντα, με ικανούς κιθαρίστες και έναν frontman με αξιόλογες φωνητικές δυνατότητες. Η διασκευή τους στο “Kill (Bury Me)” των 30 Seconds To Mars ήταν πολύ καλή, ενώ πρόσεξα και ένα δικό τους τραγούδι, ονόματι, νομίζω, “Product Pill”. Λίγο όμως ότι οι Scarlets στάθηκαν στη σκηνή κουμπωμένοι, λίγο ο κόσμος που ομολογουμένως δεν τους βοήθησε καθώς άρχισε να σπάει μετά την εμφάνιση των S.A.G.G.A. και λίγο ο τραγουδιστής τους - που ναι μεν διαθέτει φωνή, πρέπει όμως να ελέγχει καλύτερα την έντασή της όταν την ανεβάζει, ώστε να φωνάζει λιγότερο - όλα αυτά έκαναν τη συνολική τους απόδοση να δείχνει στάσιμη και μέτρια. Δεδομένων των καλών τους στοιχείων, δεν νομίζω ότι αυτή η εικόνα είναι αντιπροσωπευτική των πραγματικών τους δυνατοτήτων. Θεωρώ πως υπάρχουν περισσότερα σε αυτό το συγκρότημα, αρκεί να βρούνε τα σωστά κανάλια ώστε να τα βγάλουνε προς τα έξω.