Παγκόσμια Ημέρα Κατά Του AIDS -μέρος I: Movement Sessions live

Το μουσικό σκέλος της πρώτης ημέρας κατά του AIDS ξεκίνησε αρκετά νωρίς, γύρω στις έντεκα και κάτι το πρωί, στην ειδικά διαμορφωμένη αίθουσα του σταθμού μετρό στην πλατεία Συντάγματος. Το «ζέσταμα» περιλάμβανε τη ζωντανή παρουσίαση του Movement Sessions, του tribute δηλαδή album στον Κωνσταντίνο Βήτα που επιμελήθηκε το fan club του, από τους νέους καλλιτέχνες οι οποίοι συμμετείχαν σε αυτό. Ο ίδιος ο Κωνσταντίνος Βήτα έδωσε το "παρών" μαζί με την αδερφή του, δυστυχώς όμως δεν συνέβη το ίδιο και με όλους όσους επρόκειτο να παίξουν. Για διάφορους λόγους δεν μπόρεσαν να παραβρεθούν οι Βασίλης Μέγας, Ettin, Βασίλης Παπαδημητράκης και Tronic, με αποτέλεσμα το live να γίνει τελικά μόνο με τους Γιώργο Μπλέτσα, Eyecam, Hroleto και Χρήστο Κοσιάδη.

Πρώτος ανέβηκε στη σκηνή ο Γιώργος Μπλέτσας, παρέα με την κιθάρα του και μια κοπέλα που όχι μόνο τον σιγόνταρε με δεύτερα φωνητικά και τραγούδησε μαζί του ντουέτο, αλλά και πρωταγωνίστησε σε αρκετές επιλογές. Ο Μπλέτσας άρχισε διασκευάζοντας τη “Δύναμη Της Αγάπης”, στη συνέχεια όμως το υπόλοιπο σετ του απαρτίστηκε αποκλειστικά από διασκευές σε ξένες pop/rock επιτυχίες, όπως π.χ. στο “I Suppose” των Puressence, στο “Where Is My Mind?” των Pixies, στο “Animal Instinct” των Cranberries ή στο “Torn” της Natalie Imbruglia. Ο Γιώργος Μπλέτσας αναμφίβολα τα καταφέρνει καλά στην κιθάρα, δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και με τα φωνητικά, όπου φανέρωσε πάμπολλες αδυναμίες. Δυστυχώς το ίδιο συνέβη και με την κοπέλα που τον συνόδευε, η οποία ναι μεν διέθετε ενθουσιασμό και μια δροσάτη, κοριτσίστικη χροιά, χρειάζεται όμως κάμποση δουλειά ακόμα, τόσο τεχνικά, όσο και εκφραστικά.



Τον Μπλέτσα ακολούθησε στη σκηνή ο Eyecam, ο οποίος άλλαξε εντελώς το κλίμα με τους εκλεκτικούς ηλεκτρονικούς ρυθμούς του. Έδειξε δε ότι δεν ήταν καθόλου τυχαίο πως ήταν ανάμεσα σε όσους είχαν ξεχωρίσει στο tribute album, καθώς παρουσίασε δικές του συνθέσεις που και ποικιλία ύφους διέθεταν, αλλά και ουσία (το άγρυπνο μάλιστα μάτι του Avopolis έπιασε τον Κωνσταντίνο Βήτα να παρακολουθεί με μεγάλο ενδιαφέρον το σετ του). Με το πρώτο κιόλας, κραφτβερικών αναφορών, κομμάτι, ο Eyecam κέρδισε την προσοχή και συνέχισε ανάλογα και στο υπόλοιπο σετ του, με κορυφαία νομίζω στιγμή ένα track με δικά του φωνητικά και club ήχο ονόματι “Fogy”. Το μόνο μείον ότι έπαιξε χωμένος σε μια γωνίτσα της σκηνής, αντί για τη μέση, βάζοντας ψηλά το laptop του, με αποτέλεσμα οι παρευρισκόμενοι να μην έχουν οπτική επαφή μαζί του.

Στην ίδια απόμερη γωνίτσα έπαιξαν και ο Hroleto με τον Χρήστο Κοσιάδη, και οι δύο όμως φρόντισαν να κατεβάσουν το laptop, ώστε να τους βλέπει το πλήθος όσων περίεργων έμπαιναν για λίγο να χαζέψουν πριν συνεχίσουν για τα ψώνια τους στην Ερμού ή τον σαββατιάτικο καφέ τους στην Πλάκα. Ο Hroleto παρουσίασε ένα ηλεκτρονικό σετ με πολλά effects και tricks, αλλά και κάποιες πιο «σκληρές» αποχρώσεις. Σετ το οποίο βρήκα πολύ φροντισμένο τεχνικά καθώς και έξυπνο, παγερό όμως και ολίγον αυτιστικό, όσον αφορά το βάθος του πέρα από τη σχεδόν άψογη βιτρίνα του. Μεγαλύτερο ενδιαφέρον είχαν νομίζω οι συνθέσεις του Κοσιάδη, παρόλο που το laptop του και η ποιότητα του ήχου έκαναν ό,τι μπορούσαν για να τον σαμποτάρουν. Μας κούρασαν λίγο τα σταμάτα-ξεκίνα στην αρχή, μας αποζημίωσαν όμως τα κομμάτια που ακούσαμε, τόσο τα πιο ατμοσφαιρικά και ταξιδιάρικά του, όσο και τα πιο κοφτά και επιθετικά του. Προς το τέλος του σετ του άρχισε να μαζεύεται και αισθητά περισσότερος κόσμος, καθώς πια είχε αρχίσει να μεσημεριάζει για τα καλά, οπότε σιγά-σιγά θα ξεκινούσε το δεύτερο μουσικό σκέλος της ημέρας, με τους πιο διάσημους προσκεκλημένους…