Manyfingers

Η επικείμενη εμφάνιση ενός από τους πιο cutting edge καλλιτέχνες -όπως είναι ο Manyfingers- και για πρώτη φορά μάλιστα στην Αθήνα, μόνο ανυπομονησία και ενθουσιασμό μπορούσε να δημιουργήσει.

Ο κόσμος που μαζεύτηκε από νωρίς στην Αβραμιώτου ήταν πέραν του δέοντος αρκετός και η κατάσταση έφτασε σε τέτοιο σημείο, ώστε αν κάποιος ερχόταν για το live μετά τις 23.00, το αποτέλεσμα ήταν να μείνει απ’ έξω...

Ο πολυ-οργανίστας Chris Cole (Manyfingers) ανέβηκε στη μικρή σκηνή του Κinky Kong κατά τις 22.40 και για τα επόμενα 80 περίπου λεπτά μας χάρισε μια εκπληκτική εμφάνιση. Η μουσική του, η οποία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και κινηματογραφική, δεν ξέφυγε από τις post electronica και τις trip hop φόρμες φλερτάροντας ακατάπαυστα με την folk. Το συγκλονιστικό ήταν να παρακολουθήσεις όλο το layering που χρησιμοποιεί για να στήσει το live του. Δηλαδή ο τρόπος που χειρίζεται τον εξοπλισμό του και χτίζει τις λεπτοδουλεμένες μελωδίες του κομμάτι-κομμάτι. Σαμπλαροντας ήχους εκείνη τη στιγμή, προχωρώντας από όργανο σε όργανο με μαεστρική κίνηση, συνθέτοντας τρομερά ηχητικά κολάζ που περιλάμβαναν τη χρήση του ακορντεόν, μια ακουστική και μια ηλεκτρική κιθάρα, κρουστά, έγχορδα, τρίγωνα, μαρακές και ένα drum-kit μεταξύ άλλων –και έπειτα όλα αυτά, λουπαρισμένα με τα πολλά πετάλια που είχε και επεξεργασμένα στο mac του.



Ακριβής και λεπτολόγος, δεν άφησε σε κανένα σημείο το άγχος που τον διακατείχε να επηρεάσει το set του, θέλοντας να πάνε όλα όπως ήταν σχεδιασμένα. Σε κάποιο σημείο μόνο κατά λάθος έκλεισε τη μουσική και εκεί ήρθε η αποθέωση. Ο ίδιος μην μπορώντας να φανταστεί αυτό που είχε συμβεί μας είπε να τον συγχωρήσουμε και να γυρίσουμε το χρόνο 30” πιο πίσω... για να ξεχαστεί το όλο ζήτημα.

Με μία και μόνο λέξη το πρωτοποριακό του σετ θα το χαρακτήριζα εκπληκτικό. Συναισθηματισμός στο ζενίθ, περισυλλογή, εσωτερικές εντάσεις και συγκίνηση. Όλα αυτά που σε κάνουν να χάσεις το χρόνο μη μπορώντας να κατανοήσεις το πόσο γρήγορα τελείωσε. Όσοι δεν είχαν την τύχη να τον παρακολουθήσουν, συνιστώ την επόμενη φορά να μην τον χάσουν.

Η μόνη (ας το πούμε) αρνητική εικόνα ήταν στην διαμόρφωση του χώρου. Η σκηνή ήταν πολύ χαμηλά –λίγο πάνω από το επίπεδο του εδάφους– με αποτέλεσμα όσοι ήταν μακριά από τις πρώτες σειρές να ακούν απλά πολύ καλή μουσική, χάνοντας το βασικό νόημα του live, που ήταν η ιδίοις όμμασι παρακολούθηση του Manyfingers να μεγαλουργεί επί σκηνής.

Πριν το live act του έπαιξαν οι Absent Without Leave, οι οποίοι για περίπου μισή ώρα κινήθηκαν σε -μονότονα, η αλήθεια είναι– post rock και shoegaze μονοπάτια. H μινιμαλιστική παρουσίαση της δουλειάς τους (κιθάρες και laptop) δεν κατάφερε σε κανένα σημείο να προετοιμάσει το έδαφος για αυτό που θα ερχόταν μετά.

Για τις φωτογραφίες, ευχαριστώ πολύ το Σπύρο Σιμωτά.