Fly Beeyond Festival - 2η μέρα: Tori Amos (review αναγνώστη)

Photos: Olga K.



Η ώρα είναι μια το βράδυ και μόλις έχω γυρίσει από την δεύτερη μέρα του Flybeeyond festival. Δεν κρύβω πως για μια ακόμα φορά μου έχουν γεννηθεί κάποια ερωτήματα που συνηθίζουν να εμφανίζονται επανειλημμένα μετά από τέτοια γεγονότα. Είμαστε άραγε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε ένα όνομα του επιπέδου της Tori Amos με το σεβασμό που του αρμόζει; Έχουμε εκπαιδευτεί με λίγα λόγια αρκετά σε συναυλιακό επίπεδο ώστε να θεωρούμαστε αντάξιο κοινό τόσο μεγάλων ονομάτων;Δυστυχώς η απάντηση πολλές φορές είναι όχι. Αυτό το αποκαρδιωτικό "όχι" που επίμονα εμφανίζεται σε τεράστια, κυρίως από καλλιτεχνικής άποψης ονόματα, όπως η Βjork, o Peter Gabriel και τώρα η Tori Amos.



Κατ αρχήν το θέμα ξεκινάει από την απόφαση των διοργανωτών να βάλουν την Tori να παίξει τόσο νωρίς με αποτέλεσμα η εμφάνιση της να χάσει κατά πολύ. Η συναυλία ξεκίνησε στις επτά το απόγευμα, κάτω από τον ήλιο, σε ιδιαίτερα υψηλή θερμοκρασία. Μια ώρα που έχουμε συνηθίσει σε μεγάλα φεστιβάλ να βλέπουμε μόνο support από ελληνικά groups. Μια ώρα που απαγορεύει την χρήση φώτων καταστρέφοντας κάθε απόπειρα δημιουργίας συναυλιακής ατμόσφαιρας. Μια ώρα που εν πάση περιπτώσει δεν έπρεπε να παίξει ένα τόσο μεγάλο όνομα, με σαφώς μεγαλύτερο ειδικό βάρος από τους Air.

Το κοινό, παράλληλα, καθ’ όλη την διάρκεια της συναυλίας στην συντριπτική του πλειοψηφία, εκτός του ότι αδιαφορούσε, επιδιδόταν σε συζητήσεις επιπέδου καφενείου, φωνάζοντας δυνατά γιατί φυσικά τους ενοχλούσε και η «μουσική που έπαιζε από τα ηχεία στο βάθος». Κι όλα αυτά τη στιγμή που εξελίσσονταν τεράστιες στιγμές.



Γιατί πραγματικά οι στιγμές που ζούσαμε ήταν κάτι παραπάνω από μοναδικές. Η Tori απέδειξε παρά την επιμονή του κοινού να την σνομπάρει πως είναι μια μεγάλη star, μια εκπληκτική performer και φυσικά μια κορυφαία καλλιτέχνιδα. Ερμηνεύοντας μόνο όπως αυτή ξέρει διαμάντια σαν το Bliss το God και το Cornflake Girl καθώς και πολλά από τα τραγούδια του εξαιρετικού νέου της δίσκου όπως το επιθετικό και παρανοϊκό Fat Slut, το ρυθμικό Big Wheel, το μαγικό Bouncing Off Clouds, το εσωστρεφές Code Red και το εξαιρετικό Body and Soul, επιβεβαίωσε σε όσους ήταν διατεθειμένοι να το δουν γιατί παγκοσμίως συγκαταλέγεται στα μεγαθήρια. Κρίμα που δεν την είδαμε να ολοκληρώνει το set που συνηθίζει να παίζει στην κανονική περιοδεία της, παραλείποντας κομμάτια όπως το Crusify το Sorta Fairytale και το Northen Lad.



Για το τέλος κράτησε το Precious Things, το καλύτερο ίσως για πολλούς τραγούδι της καριέρας της. Ένα κομμάτι που προσωπικά περίμενα χρόνια να το δω ζωντανά και ευτυχώς ικανοποιήθηκα στο έπακρο. Σίγουρα μια από της μεγαλύτερες συναυλιακές στιγμές της ζωής μου.

Η μπάντα της όπως πάντα εξαιρετική. Ο Matt Chamberlain σε τεράστια κέφια έδωσε μαθήματα για το πώς ένας drummer μπορεί να παίζει τόσο μουσικά σε ένα κομμάτι. Άξιος συμπαραστάτης του ο Jon Evans (μπάσο) που μαζί με τον Matt αποτελούν το rhythm section της Tori Amos εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Εκπληκτικό δέσιμο και μεστό παίξιμο από πολύ μεγάλους μουσικούς.



Η σκηνική παρουσία της Tori επίσης μοναδική. Για όσους γνωρίζουν άλλωστε αποτελεί ένα από τα πιο δυνατά σημεία της. Παρόλο που οι μεταμορφώσεις της ήταν μόνο τρεις (στο American Doll Posse ως γνωστών υποδύεται πέντε χαρακτήρες) δεν υστέρησε καθόλου παρουσιάζοντας στη σκηνή τον καλύτερο της εαυτό. Η ενέργεια και η ένταση που ερμηνεύει τα κομμάτια της δεν περιγράφονται σε καμία περίπτωση με λόγια. Είναι κάτι που πρέπει κάποιος να δει και κατ’ επέκταση να το αισθανθεί ζωντανά.

Πραγματικά κρίμα που ο κόσμος αντιμετώπισε ένα τέτοιο όνομα και μια τέτοιου επιπέδου συναυλία με τον χειρότερο τρόπο. Ελπίζω την επόμενη φoρά που θα παρουσιαστεί η χρυσή ευκαιρία να δούμε ένα τόσο σπουδαίο καλλιτέχνη να συμπεριφερθούμε με τον ανάλογο σεβασμό και να απολαύσουμε απλά τη στιγμή...