Gagarin Open Air Festival: Paradise Lost, Type O Negative, Rotting Christ, Sun Of Nothing, Opened Paradise

Photos: Olga K.

Η διαδήλωση για την καταστροφή της Πάρνηθας είχε και τις απώλειές της, καθώς το τραμ δεν εμφανιζόταν, ταξί δεν υπήρχε ούτε για δείγμα και έπρεπε να αποδεχτούμε το γεγονός ότι θα βλέπαμε την συναυλία κουτσουρεμένη.



Οσο και να συμφωνείς ότι ο σκοπός είναι ιερός, τίποτα δεν σε παρηγορεί όταν ξέρεις ότι θα χάσεις τους Rotting Christ, ένα από τα καλύτερα metal συγκροτήματα της ευρωπαϊκής ηπείρου.



Η προσωπική μας απογοήτευση δεν απαλύνθηκε από την παρουσία των Type O Negative, γιατί απλούστατα δεν έχουν παρουσία. Ο Peter Steele και η μπάντα του δεν χαρακτηρίζονται για την κινητικότητά τους επί σκηνής, η δομή των περισσότερων τραγουδιών τους είναι τέτοια που δεν ενδείκνυται για head banging, οπότε μόνο οι απόλυτοι fans διασκέδασαν πραγματικά μαζί τους. Περισσότερο ανταποκρίθηκε το κοινό στη διάρκεια της μαγνητοσκόπησής του από το συγκρότημα, παρά σε όλη τη διάρκεια του σετ των Type O Negative και αν ο αντίλογος λέει ότι η θεματολογία τους δεν είναι και για χαρούλες, εμείς θα απαντούσαμε ότι ο επαγγελματίας στη σκηνή φαίνεται.



Οι Paradise Lost, απ’ την άλλη, δεν απογοήτευσαν τους οπαδούς τους και σε αντιδιαστολή με τους Type O Negative ήταν η νύχτα με τη μέρα. Δεν είναι απαραίτητο να κάνεις τρελίτσες στη σκηνή, όταν έχεις τραγούδια, παρουσία και άφθονο καλό υλικό που ξέρεις να το διαχειριστείς. Από το “Gothic” του ’91 (“Eternal”), μέχρι και το περσινό “In Requiem” (“Ash & Debris”), με ενδιάμεσες στάσεις σε όλη την καριέρα τους (“Erased” και “So Much Is Lost” π.χ.), κράτησαν το ενδιαφέρον, ξεσήκωσαν το κοινό και αρκετές φορές είδαμε ένα δάσος από υψωμένα χέρια να χαιρετά και να χαίρεται το live.