1o Manifest
Ο Mojo Radio, ένας από τους ελάχιστους αξιόλογους ραδιοφωνικούς σταθμούς εν Ελλάδι, διοργάνωσε στην αχαϊκή πρωτεύουσα το 1ο Manifest με τη συμμετοχή σημαντικών ελληνικών συγκροτημάτων/καλλιτεχνών…
Abbie Gale
Για το συγκρότημα από την Πάτρα έχουν ειπωθεί τα καλύτερα λόγια στο παρελθόν από την πλειοψηφία των μουσικών μέσων… Κάνοντας ποδαρικό στο festival η μπάντα ασχολήθηκε κυρίως με το “Family life”, το μοναδικό έργο που έχει κυκλοφορήσει, χωρίς βέβαια να μείνει μόνο εκεί. Αρκετά νέα τραγούδια ακούστηκαν, τα οποία και κινήθηκαν στο γνώριμο indie pop/rock ήχο, με το πρώτο μάλιστα εξ αυτών να αφήνει τις καλύτερες εντυπώσεις.
Φιγούρες απλές και συγκεντρωμένες πάνω στη σκηνή, οι Abbie Gale λειτούργησαν αποκλειστικά με μουσικό ένστικτο, ενώ ανά στιγμές ήταν εμφανής η σχετική αμηχανία πάνω στη σκηνή, με αποτέλεσμα να παρουσιαστούν κάπως μαζεμένοι και να μην έχουν μια σταθερή αμεσότητα με το κοινό σε όλη την διάρκεια του set τους. Συνεπώς το ζητούμενο για το ίδιο το γκρουπ είναι μελλοντικά να δουλέψουν λίγο παραπάνω στον εν λόγω τομέα ώστε να αποδείξουν πόσο σπουδαίοι είναι και ζωντανά, όχι δηλαδή μόνο σε συνθήκες studio…
Film
Οι Film πραγματοποίησαν μια τυπική… Film εμφάνιση! Είναι δεδομένο ότι έχουν στο τσεπάκι τους τον τρόπο να ξεσηκώνουν το κοινό – και την Παρασκευή το έκαναν σε μεγάλο μάλιστα βαθμό – αλλά εμένα για μία ακόμα φορά δεν με έπεισαν…
Κι αυτό για το λόγο αφενός ότι τα τραγούδια που έχουν γράψει μετά από το ντεμπούτο τους είναι σαφώς κατώτερα της θαυμάσιας αρχής που είχαν κάνει το ’03 και αφετέρου γιατί βρίσκω την Ελένη, πλέον, αρκετά υπερβολική και επιτηδευμένη στις κινήσεις της!
Μακάρι να διαψευστώ αλλά θεωρώ ότι η μπάντα θα εξελιχθεί στους Έλληνες Placebo αν δεν γίνει κάτι δραστικό, και κάτι τέτοιο θα είναι πέρα για πέρα άσχημο για την πορεία του κουαρτέτου.
Closer
Οι Closer ανέβηκαν στη σκηνή με τη στόφα της μεγάλης μπάντας, χωρίς το τουπέ και την πόζα του δήθεν, έπαιξαν τραγούδια που χτυπήσαν αισθήσεις και αναμνήσεις, με τέτοιο τρόπο που καθήλωνε και γοήτευε ταυτόχρονα, δείχνοντας ότι η πρόσφατη επανασύνδεσή τους δεν ήταν ένα απλό παιχνιδάκι αλλά μια καλοζυγισμένη και μετά από σκέψη απόφαση.
Και αν το live δεν διακοπτόταν απότομα με παρέμβαση της αστυνομίας, σε μια πόλη στην οποία καθετί που δεν φορά μάσκα και δεν είναι ντυμένο παρδαλά ίσως βρίσκεται πέρα από το νοητικό πεδίο ορισμού της, τώρα θα μιλούσα για μια ολοκληρωτική συναυλιακή εμπειρία.
Marsheaux
Η electro pop που παίζουν και πρεσβεύουν οι Marsheaux μπορεί εύκολα να σε κάνει να κουνηθείς από τη θέση σου, να περάσεις ευχάριστα και να μην αναρωτηθείς σε καμία στιγμή αν αυτό που κάνεις είναι θεμιτό ή όχι…
… δηλαδή οι Cobra Killer τι παραπάνω έχουν; Επειδή προκαλούν αρκετά και ηχογραφούν στη Monika;
Κ. Βήτα
Μετρώντας τις φορές που έχω δει ζωντανά τον Κωνσταντίνο, είτε μόνο του είτε μαζί με τον Μιχάλη Δ. και τον Αντώνη Π., χρειάζεται να κλείσω τις χούφτες μου δυο-τρεις φορές για να βρω τον ακριβή αριθμό. Η ίδια προσμονή πάντα, το ίδιο όμορφο ταξίδι κατά την διάρκεια της συναυλίας, τα ίδια συναισθήματα μετά το πέρας της…
Το Σάββατο το βράδυ άκουσα τον ‘Εξώστη’ και το ‘3000 μέρες’ και θυμήθηκα πολλά… άκουσα τα instrumentals που παρουσίασε και ονειρεύτηκα ακόμα περισσότερα. Ο μουσικός μου ήρωας για άλλη μια φορά δεν με διέψευσε! Και δεν χρειάζεται να προσθέσω τίποτα άλλο…
P.S.: (που λένε και οι Abbie Gale...)
Ευχή να υπάρχει συνέχεια στο συγκεκριμένο festival και γιατί όχι να περιλαμβάνει στο line up του και μη εγχώριες μπάντες. Είναι λίγες, νομίζετε, αυτές που αξίζουν αρκετά και μπορούν να παίξουν στην Ελλάδα για ένα κομμάτι ψωμί;
