Shai Hul;ud, FWIW, Coastline Observatory

Η είδηση της επερχόμενης συναυλίας των Shai Hulud ήταν για μένα η μοναδική θετική ανάμνηση του καλοκαιριού. Η προσμονή για το show με έφερε σε μία ψυχολογική κατάσταση που είχα να βρεθώ από όταν ως 14χρονο χάζευα τις crowd photos του booklet του “Scratch the Surface” και απλά ονειρευόμουν και ήλπιζα πως κάποτε θα βρεθώ σε hardcore show. Με έφερε σε αυτή την ψυχολογία γιατί απλά, όπως ίσως κι άλλοι της γενιάς μου, μεγάλωσα με τη βεβαιότητα πως ποτέ δε θα δω ζωντανά τρεις από τις αγαπημένες μου μπάντες, τους Morning Again, τους StrongArm και τους Shai Hulud. Δίνει ευτυχία και γεννά ευγνωμοσύνη η στιγμή που το όνειρο έρχεται σε εσένα, ακριβώς όταν εσύ από ατυχία αδυνατείς να πλησιάσεις το όνειρο.. 19 Σεπτεμβρίου και οι Shai Hulud βρίσκονται στην Αθήνα.

Λίγο πριν τις 22:00 ανεβαίνουν στη σκηνή οι Coastline Observatory. Έχασα αρκετό μέρος του set τους γιατί εκείνη την ώρα έκανα τη συνέντευξη αλλά νομίζω πως όσο είδα κ άκουσα μου αρκεί για τα πρώτα συμπεράσματα. Μπαίνοντας στο An κατευθείαν σκέφτομαι «Ωπ, αυτό θύμισε Thrice» και λίγο αργότερα τα περάσματα μου έφεραν στο μυαλό την αισθητική του εκπληκτικού “Salvation” των Cult Of Luna. Μέρες αργότερα τσέκαρα το myspace profile της μπάντας και είδα τα παραπάνω ονόματα να αναφέρονται στις επιρροές. Το γεγονός αυτό επιβεβαίωσε τις υποψίες μου.. οι Coastline φαίνεται να γνωρίζουν ακριβώς που θέλουν να σταθούν μουσικά και αισθητικά, και κρίνοντας από αυτό το show, το επιτυγχάνουν. Η σκηνική παρουσία ήταν ταιριαστή στο όλο ύφος και έδωσε στο σύνολο. Δε μπορώ πράγματι να πω κάτι περισσότερο, αλλά η ελάχιστη αυτή ιδέα που πήρα ήταν μόνο θετική.

Για τους For What Is Worth τα έχουμε πει πολλές φορές κατά το παρελθόν. Μία από τις καλύτερες εγχώριες μπάντες, κινούμενη στα ευρεία πλαίσια του metalcore ήχου. Το show αυτό ήταν ιδιαίτερο καθώς ήταν το πρώτο μετά από μακρόχρονη απουσία, ενώ ήταν και το πρώτο μετά από κάποιες αλλαγές στη σύνθεση της μπάντας. Η απόδοση ήταν πολύ καλή, το ίδιο και η σκηνική παρουσία όπως συνηθίζεται. Τα shows των FWIW αρχίζουν και μου θυμίζουν αυτά των Vodka Juniors. Ξέρεις πως θα περάσεις καλά, χωρίς να καταπιάνεσαι με θέματα όπως η απόδοση ή ο ήχος. Είναι πάντα διασκεδαστικά και έχουν θετικό κλίμα και feedback, οπότε νομίζω πως δε χρειάζονται πολλά λόγια. Με την ευκαιρία θέλω να πως οι FWIW με εξέπληξαν πέρυσι με την πρόοδο που παρουσίασαν στα κομμάτια του Walk The Plank split (Cballrec). Σύντομα έρχεται νέα κυκλοφορία τους οπότε, έχετε το νου σας.

Λίγο αργότερα λοιπόν έφτασε η ώρα να ανέβει στη σκηνή η μπάντα των δύο Matt. Το κοινό έδειξε πριν καν αρχίσουν να παίζουν τον ενθουσιασμό του ο οποίος εξερράγη στο εναρκτήριο “A Profound Hatred of Man”. Δε μπορώ με τίποτα να θυμηθώ τη σειρά με την οποία παίχτηκαν τα κομμάτια αλλά στο πρώτο ισοπεδωθήκαμε από το “Set Your Body Ablaze”, ανατριχιάσαμε στο “Hardly” και βιώσαμε στίχο-στίχο το “This Song :For The True And Passionate Lovers Of Music ενώ αργότερα σχεδόν όλοι οι παρευρισκόμενοι συμμετείχαν ενεργά στη διασκευή του “Linoleum”. Παίχτηκαν σχεδόν όλα τα κομμάτια από το “That Within Blood Ill Tempered”, αρκετά από τα mini albums και splits ενώ το show έκλεισε με το “For The World” και το “My Heart Bleeds The Darkest Blood” .

Η μπάντα είχε πολύ ενεργητική σκηνική παρουσία, ενώ η επικοινωνία με το κοινό ήταν η αμεσότερη που έχω συναντήσει μέχρι τώρα. Η μπάντα καλούσε τον κόσμο ακόμη και…ονομαστικά επί σκηνής, έκανε αστεία, έδινε ευχές για χρόνια πολλά, έλεγε λόγια με νόημα, μοίραζε το μικρόφωνο…απίστευτο μου φάνηκε και το γεγονός πως ο Matt Fox αναγνώρισε μία κοπέλα από το κοινό από show που είχε γίνει προ διετίας στο Λονδίνο. Αν αναλογιστείτε πόσα πρόσωπα βλέπουν τα μέλη των περιοδευουσών μπαντών ανά τον κόσμο, συνειδητοποιείτε πόσο δύσκολο είναι να θυμάσαι ένα πρόσωπο που είδες πριν χρόνια. Το γεγονός αυτό λοιπόν επιβεβαίωσε για εμένα την υποψία ως οι Shai Hulud σέβονται και μεταφορικά και κυριολεκτικά… «κοιτούν στα μάτια» όσους αγαπούν τη μουσική τους. Γενικά η αλήθεια είναι πως βρισκόμουν σε τέτοια συναισθηματική φόρτιση κατά τη διάρκεια όλου του show που δε μπορώ να κρίνω αντικειμενικά τα όσα συνέβησαν. Κλείνω τα μάτια και ανακαλώ εικόνες…κορίτσια και αγόρια στην πρώτη σειρά να τραγουδούν παθιασμένα, μικρόφωνα μοιρασμένα σε κάθε κατεύθυνση, stagedives, απορημένα βλέμματα των μη μυημένων, και το κυριότερο χαμόγελα, πολλά χαμόγελα ζωγραφισμένα σε πρόσωπα με μάτια που έλαμπαν με φλόγα πυρωμένη από «την ελπίδα και τη συμπάθεια»… μεγάλη βραδιά, φίλοι μου.