Greg Graffin

Photos: Olga K.

Ποιος θα το πίστευε ότι ένας από τους αγαπημένους μου πανκ ήρωες θα λοξοδρομούσε κάποια στιγμή προς την -επίσης αγαπημένη μου- φολκ μουσική και θα έπαιζε μια από τις πρώτες του συναυλίες στην αγαπημένη μου πόλη;



Με ένα καινούργιο δίσκο ανά χείρας και μπόλικη όρεξη για πειραματισμό, ο θρυλικός τραγουδιστής των Bad Religion πήρε το δρόμο για μια low key αμερικάνικη περιοδεία μαζί με τέσσερις καλούς του φίλους. Τι να πει κανείς για αυτόν τον άνθρωπο; Και τι δεν έχει κάνει: μια πετυχημένη μπάντα, ένα PhD στην εξελικτική βιολογία (respect!) και μερικούς από τους πιο πολιτικοποιημένους στίχους που έχουν γραφτεί. Το Great American Music Hall ήταν ο ιδανικός χώρος να φιλοξενήσει έναν τέτοιο καλλιτέχνη: με πανέμορφο ντεκόρ, χωρίς ενοχλητικούς σεκιούριτι, αρκετά μεγάλο ώστε να φέρνει γνωστούς καλλιτέχνες, αλλά ταυτόχρονα αρκετά μικρό ώστε να το νοιώθεις οικείο. Όπως άλλωστε σχολίασε και ο ίδιος ο Greg, "εδώ νοιώθεις σαν να παίζεις στο σαλόνι σου, μπροστά στους φίλους σου".



Μπαίνοντας στο παλιό θέατρο αντίκρισα ένα θέαμα που ομολογουμένως δεν το περίμενα: καρέκλες με τραπεζάκια αριστερά και δεξιά της πίστας (προφανώς για να γεμίσει το κενό) και ελάχιστο κόσμο να ακούει την support μπάντα (Blue Roots) που μόλις είχε αρχίσει να παίζει. "Γιατί τόσος λίγος κόσμος ρε γαμώτο;" ήταν η πρώτη μου σκέψη. Την απάντηση μου την έδωσε μια κοπέλα με την οποία έπιασα κουβέντα όσο το κουαρτέτο από το Oakland μας ταξίδευε στη τζαζ της Νέας Ορλεάνης: "Πολλοί θέλουν να τον έχουν στο μυαλό τους ως Bad Religion και δεν μπορούν να τον φανταστούν να παίζει κάτι άλλο... Kι εγώ μεγάλωσα με τη μουσική τους, αλλά μου αρέσει και η φολκ και σέβομαι την επιλογή του καλλιτέχνη να κάνει κάτι εντελώς διαφορετικό". Σωστά. Άντε τώρα να το πεις αυτό στα πιτσιρίκια που είχαν μαζευτεί κυρίως για να ακούσουν κανα-δυο κομμάτια Bad Religion.



Το "Cold As The Clay" το είχα ακούσει λίγες μέρες πριν τη συναυλία σε streaming στο myspace (να και κάποια καλά του κυρίου Murdock) και δεν σας κρύβω ότι το γούσταρα πολύ. Είχα βέβαια και μια πελώρια λαχτάρα να δω από κοντά τον άνθρωπο που συντρόφευσε τα νεανικά μου χρόνια. Απλή και ήρεμη παρουσία, ο Greg δεν σου δίνει την εντύπωση ότι κάποτε τα έσπαγε επί σκηνής σε πανκ φεστιβάλ ανά τον κόσμο. Ομιλητικός αλλά κρατώντας ταυτόχρονα χαμηλό προφίλ, ο Graffin τραγούδησε σχεδόν όλα τα κομμάτια με κλειστά τα μάτια, ανοίγοντάς τα μόνο για να ρίξει καμιά κλεφτή ματιά στον Chris (που έπαιζε το μπάντζο και φαίνεται να είναι η ψυχή αυτής της σύνθεσης) και να μας ευχαριστήσει που ήρθαμε να τον υποστηρίξουμε στην 5η μόλις συναυλία τους.

Ακούστηκαν τα περισσότερα κομμάτια του νέου του δίσκου, καθώς επίσης και αρκετά από τις παλιές καλές εποχές των Bad Religion σε πιο «γυμνές» εκτελέσεις. "Ας παίξω λοιπόν και μερικά κομμάτια από την άλλη μου μπάντα", είπε μειδιώντας ο Greg προς το τέλος της συναυλίας κατευθυνόμενος προς το πιάνο στο πίσω μέρος της σκηνής. "Πλάκα-πλάκα, από ένα τέτοιο πιάνο ξεκίνησαν τα περισσότερα κομμάτια των Bad Religion". Εκεί βέβαια έπεσαν οι αναμενόμενες ερωτήσεις του κοινού περί του τι μέλλει γενέσθαι με τους Bad Religion. "Ηχογραφούμε νέα κομμάτια μέσα στο 2006 τα οποία θα παρουσιάσουμε κατά πάσα πιθανότητα το 2007" (το ακούσατε εδώ πρώτοι!). Και για να πάρετε μια γεύση της όλης φάσης, δείτε δύο από τα παλιά τους κομμάτια που έπαιξε (η ποιότητα δεν είναι και η καλύτερη, αλλά σας δίνει μια ιδέα εκείνης της βραδιάς): Suffer και Sorrow. Τα λόγια του "Sorrow" δεν θα μπορούσαν να είναι πιο επίκαιρα: "The masses of humanity have always had to suffer..."