The Occasional Flickers & Mark & Lupe

Μερικές φορές η απογοήτευση, ή η έκπληξη, αντίστοιχα, έρχεται από εκεί που δεν το περιμένει κανείς. Σε ένα υπερβολικά γεμάτο συναυλιακά διήμερο, τελικά ήρθε από τους Occasional Flickers στο Μικρό Μουσικό Θέατρο, το Σάββατο βράδυ...

...Τους οποίους άνοιξε ο Αυστραλός Mark Monnone από τους Lucksmiths με την κιθάρα του - που οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι δεν εντυπωσίασε ιδιαίτερα. Μέχρι τουλάχιστον την στιγμή που φώναξε την συμπαθέστατη φίλη του από τις Pipas, Lupe Nunez – Fernandez που έφερνε απειλητικά σε Isobell Campbell. Το γλυκύτατο αυτό ντουέτο, μας οδήγησε στην pop έκρηξη των Occasional Flickers, που δεν είχε καμία σχέση με τα προηγούμενη live τους, που έβρισκαν τον Γιώργο Μπούρα (απλή συνωνυμία με τον δικό μας) μόνο με το laptop και την κιθάρα του. Αντιθέτως παρουσιάστηκε συνοδευόμενος αυτήν την φορά, από ένα μπασίστα μουσικό ‘’πολύ-εργαλείο’’, έναν ρυθμικά pop drummer και έναν κιθαρίστα με indie εμμονές, η οποίοι αποτέλεσαν μια δυνατή και δεμένη μπάντα που έδωσε μια άλλη δυναμική στις συνθέσεις του. Τραγούδια που βρίσκονται πολύ κοντά στις καλές στιγμές των Belle & Sebastian και του Jens Lekman, ενώ δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν τίποτα από τους ήρωες και τις επιρροές του, που μπορεί να είναι πολύ από Phil Ochs και Simon & Garfunkel, μέχρι Field Mice και Sarah records. Οι όποιες ατέλειες μπορεί να υπήρξαν στα φωνητικά καλύπτονταν από την ζωντάνια, και την ευφορία που έβγαζε η μπάντα επί σκηνής.

Ξεχώρισαν ιδιαίτερα τα μελαγχολικά ‘’Visions of Christine’’, ‘’This Song’’, αλλά και το φινάλε με το δυναμικό ‘’Μetal Won in ‘94’’ (βασισμένο σε πραγματική ιστορία) καθώς και η διασκευή στο ‘’I’m set free’’ των Velvet Underground. Ελπίζουμε να ξαναδούμε σύντομα τους Occasional Flickers, αν και ο Γιώργος, μάλλον αποχαιρετά τον ελληνικό ήλιο. Στα συν της συναυλίας, η στιγμή που ο μπασίστας ανέβασε μέλη μιας μαυροντυμένης χορωδίας (αγνώστων λοιπών στοιχείων) για να ερμηνεύσουν a cappela το ‘’24’’Ήταν μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα βραδιά για τους φίλους που ήταν εκεί, αν και το μεγαλύτερο μέρος της λεγόμενης indie κοινότητας απουσίαζε επιδεικτικά.