Elfentanz Festival Vol.5 (Mesh, Clan Οf Xymox, Trisomie 21, Rotersand, PreEmptive Strike 0.1)

Η πέμπτη εκδοχή του πετυχημένου Elfentanz, τρία πράγματα κατέδειξε: τον κορεσμό που έχει επέλθει στο ελληνικό κοινό σε ό,τι αφορά στα dark live τα τελευταία χρόνια, την αποτυχημένη (και κουραστική ταυτόχρονα) συνταγή 5-6 συγκροτημάτων στη σειρά και το ότι οι ζωντανές εμφανίσεις δεν είναι το δυνατό σημείο των Mesh.

Όπως έχουμε πει και στο παρελθόν, οι προθέσεις είναι πάντα καλές και γνωρίζουμε πως οι διοργανωτές κινούνται με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορέσουν να παρουσιάσουν όσα περισσότερα σχήματα είναι δυνατόν επί σκηνής, ώστε να ικανοποιήσουν το κοινό με μια λογική τιμή εισιτηρίου αλλά και να δώσουν την ευκαιρία σε ελληνικά σχήματα όπως οι PreEmptive Strike να εμφανιστούν μπροστά σε περισσότερο κόσμο. Όμως στην πράξη, αυτή η τακτική οδηγεί σε φαινόμενα όπως του Σαββάτου με τους Mesh να κλείνουν μετά τις 2 τα μεσάνυχτα, μπροστά σε 200 περίπου άτομα...

Μετά τις καλές εντυπώσεις που άφησαν οι Rotersand, τα βαθιά χασμουρητά που προκάλεσαν για μια ακόμα φορά οι Clan Of Xymox (και εν μέσω της ακύρωσης των This Morn Omina για λόγους υγείας), είχε έρθει η ώρα των Mesh να πραγματοποιήσουν την τρίτη εμφάνιση τους στην Αθήνα μ’ ένα ολοκαίνουργιο και πάρα πολύ καλό album στις αποσκευές τους.

Όπως και οι ίδιοι λένε, έχουν όντως αντικαταστήσει κάποια από τα προηχογραφημένα τμήματα με ζωντανά όμως αυτό δεν φαίνεται να συμβαίνει σε μεγάλη έκταση και επιπροσθέτως η μπάντα δείχνει ότι ακόμα δεν έχει καταφέρει να δέσει πάνω στη σκηνή παίζοντας κατ΄ αυτό τον τρόπο. Εκτιμητέα μεν η προσπάθεια τους αλλά η ταπεινή μας άποψη είναι ότι ακόμα χρειάζονται περισσότερο δέσιμο ώστε να καταφέρουν να μεταδώσουν στο κοινό το εκπληκτικό συναίσθημα που περικλείεται στα κομμάτια τους. Τρανή απόδειξη, η τόσο διαφορετική αποδοχή που είχαν κάποια από τελευταία κομμάτια του set τους τα οποία ήταν σχεδόν εξ ολοκλήρου playback. Ο Mark ήταν φανερά αμήχανος πάνω στη σκηνή κάποιες στιγμές, γεγονός που ίσως προκλήθηκε (και) από τις χλιαρές αντιδράσεις του κουρασμένου κοινού.

Κατά τ’ άλλα, η εμπειρία μιας συναυλίας των Mesh δύο εβδομάδες νωρίτερα στη Βιέννη, σ’ ένα μικροσκοπικό υπόγειο δυο επίπεδα κάτω από την επιφάνεια της γης και της θερμής υποδοχής που έτυχαν εκεί, με τους λιγοστούς Αυστριακούς –που είχαν γεμίσει ασφυκτικά το χώρο- να χορεύουν και να τραγουδούν κατά το μεγαλύτερο μέρος του live, σε βάζει σε σκέψεις σχετικά με το πόσο ισχύει ότι το ελληνικό κοινό ένα από τα πιο θερμά που υπάρχουν. Μήπως τελικά είμαστε κάπως κρύοι και σνομπ;