Στο Θέατρο Σοφούλη παίχτηκε η τελευταία πράξη του 2ου Fringe Festival, με το έργο «All In The Timing», των Peepolykus. Στο περσινό Fringe, το «Let The Donkey Go» είχε σοκάρει κυριολεκτικά με την ευρηματικότητα, τη φρεσκάδα, τις ανατροπές, τις εμμονές, τα χρονικά χάσματα.
Το «All In The Timing» αδικείται κατάφορα απ’ τον πρόγονό του, γιατί παρόλο που είναι πάρα πολύ καλό, είναι κατώτερο. Δυστυχώς για τους Peepolykus, το «Let The Donkey Go» (αλλά όχι μόνο αυτό) τους έχει χαρακτηρίσει ως νέους Monty Python.
Το βασικότερο μειονέκτημα του έργου είναι ότι αποτελείται από έξι αυτόνομες ιστορίες. Τρεις μαϊμούδες προσπαθούν να γράψουν Σαίξπηρ, ένας άντρας και μια γυναίκα συναντιούνται για πρώτη φορά, τρεις εργάτες ανακαλύπτουν και αποκαλύπτουν πως είναι γόνοι πλούσιων – ιστορικών οικογενειών, ο Λέων Τρότσκι ζει την τελευταία του μέρα παρέα με τη γυναίκα του και τον Ισπανό δολοφόνο του, ένας δάσκαλος μαθαίνει στη μαθήτριά του μια νέα, παγκόσμια γλώσσα, δυο ηλικιωμένες κυρίες ετοιμάζουν φαγητό για μια κηδεία. Για την ιδιοφυΐα των ανθρώπων αυτών, συγγραφέα, σκηνοθέτη και ηθοποιών, ο κατακερματισμός αυτός μοιάζει με εύκολη λύση.
Ύστερα, υπάρχει προφανώς η υστέρηση της μιας ιστορίας σε σχέση με την άλλη. Το πρώτο σκετς, παρόλο που μπορεί να ειδωθεί ως εισαγωγικό, δεν έχει τη βαρύτητα που θα περίμενε ο θεατής που έρχεται με τεράστια προσμονή λόγω του περσινού έργου.
Από τα υπόλοιπα πέντε σκετς, τα τέσσερα ήταν καταπληκτικά γιατί απλά διέθεταν αναρχικό χιούμορ και σεναριακές ανατροπές που περιμέναμε. Ο χρόνος επέστρεφε πίσω μετά από μια λάθος λέξη, για να γίνει διόρθωση με ένα νέο λάθος και ξανά και ξανά και ξανά… Όλες οι πιθανές εκδοχές μιας ιστορίας εξαντλούνταν, νέες γλώσσες επινοούνταν, νέα σκηνικά δημιουργούνταν με ελάχιστα μέσα και με τη χρήση των ίδιων αντικειμένων, περίεργοι ήχοι αποκαλύπτονταν. Αυτήν τη φορά, πέρα από την αταξία και την ξεκαρδιστική οπτική, υπήρχε και μια μελαγχολική προσέγγιση, καθώς οι Peepolykus έπαιξαν αρκετά με την ιδέα του θανάτου. Ερχόταν όμως αμέσως ένα φαινομενικά άσχετο περιστατικό, μια ελάχιστη κίνηση, ένα ανοιγόκλειμα του ματιού και τα πάντα ανατρέπονταν…
Αν δεν καταλαβαίνετε τίποτα απ’ τα παραπάνω, είναι γιατί δεν γνωρίσατε μια απ’ τις πιο εμπνευσμένες, αναρχικές θεατρικές ομάδες που υφίστανται παγκοσμίως, με τους πιο όμορφους – συμπαθείς – ευφυείς – αυθόρμητους performers. Ποτέ δεν είναι αργά όμως, μπορείτε να ξεκινήσετε αμέσως, επισκεπτόμενοι την ιστοσελίδα τους www.peepolykus.com και βλέποντας τα βιντεάκια που προσφέρουν. Και μάλιστα στο βίντεο «Let The Donkey Go - Long promo», σας περιμένει μια μεγάλη έκπληξη… Εγώ θα ήμουν τουλάχιστον περίεργος, γι’ αυτό συντάκτες και αναγνώστες του Avopolis, καλή θέαση!
