Στην ερώτηση «ήταν καλός ο Ian Brown το Σάββατο το βράδυ;», η απάντηση είναι «καλύτερος»! Καλύτερος φυσικά από εκείνη την απερίγραπτη πρώτη του εμφάνιση στη χώρα μας, όπου δεν μπορούσε ο κακομοίρης να τραγουδήσει ούτε για να σώσει τη ζωή του! (Εξ ου και είχα φύγει στη μέση για να πάω να δω τους Closer στην Πετρούπολη, που περιττό να πούμε ότι ήταν χιλιόμετρα καλύτεροι). Στη δεύτερη αυτή συναυλία του εδώ, ήταν απλά ένας αναμενόμενος Ian Brown, με κλασικό στυλάκι που να μας στέλνει πίσω στις αρχές της δεκαετίας του ’90, όταν ήταν ο τραγουδιστής μιας τρομερής μπάντας από το Μάντσεστερ.
Τα δώρα του αυτή τη φορά ήταν τέσσερα τραγούδια των Stone Roses, τρία για την αρχή (“I Wanna Be Adored”, “Made Of Stone” και “Waterfall”) και ένα για την έξοδο (“She Bangs The Drums”). Πριν απ’ αυτό, πρώτο κομμάτι του encore, μία διασκευή στο “Submission” των Sex Pistols – που μπορείτε να βρείτε και στη limited έκδοση της πρόσφατης συλλογής του “The Greatest”.
Ενδιάμεσα σε όλα αυτά, ορισμένα από τα καλύτερα κομμάτια της καριέρας του «καλύτερου». Κάμποσα από δαύτα ήταν αδιάφορα και βοήθησαν να σχηματιστεί μία τουρλωτή κοιλιά στη μέση του σετ, χωρίς φυσικά να λείψουν και κάποιες μετρίου διαμετρήματος κορυφώσεις. Ο Brown υπήρξαν φορές που νόμιζα ότι απήγγειλε – η φωνή με απλά λόγια δεν «σπάει», είναι πραγματικά μικρών δυνατοτήτων – οπότε αυτό που του έμενε να κάνει για να κερδίζει τις εντυπώσεις είναι να πουλάει το στυλ του σκληρού βόρειου Βρετανού που δεν κολώνει να μπλεχτεί σε καυγάδες, αρκεί να μην μπει κάτι τέτοιο εμπόδιο στο να πάει την Κυριακή στο γήπεδο και στην παμπ για μπύρες. Πολλές φορές μας ήρθε στο νου ο Liam Gallagher βλέποντάς τον, ούτως ή άλλως από το ίδιο ύφασμα είναι κομμένοι και οι δύο…
Είχε την πλάκα της η βραδιά, καλά περάσαμε, αν και δεν θα λέγαμε ότι ήταν και τίποτα σπουδαίο σαν συναυλία. Μας αρκούσε που απολαύσαμε το εξαιρετικό θετικό vibe που πλανιόταν στον αέρα της πρώτης Ρόδον συναυλίας που δεν γίνεται στο Ρόδον. Θα ακολουθήσουν κι άλλες σύντομα…
