…”Cause I want, yes I want nobody spoil my fun”…
Ο γκαραζοψυχεδελικός παππούς ονόματι Sky Saxon με πατημένα τα 60 και η παρέα του με άγριες διαθέσεις βρέθηκαν για άλλη μια φορά στα μέρη μας για να ένα «φροντιστήριο» του τι εστί garage και πως γίνεται ένα αντίστοιχο live.
Μάλλον τού ανήκει δικαιωματικά ο παραπάνω τίτλος, καθώς είναι ο μόνος «εν ενεργεία» καλλιτέχνης ή μάλλον star του εν λόγω είδους που αντέχει ακόμα το σανίδι παραδίδοντας μαθήματα ζωντανής σκηνικής παρουσίας.
Ο κος Sky “Sunlight” (με τα ξανθά μαλλιά και το μούσι) Saxon, ντυμένος με την τελευταία (1969?) λέξη της ψυχεδελικής μόδας και πίσω από φετίχ psycho μαύρα γυαλιά μια ζωντανή, αεικίνητη, θρυλική (λόγω ειδικού βάρους ονόματος), λιγνή, κοκκαλιάρικη – ξωτική φιγούρα, θύμιζε κάτι από Δον Κιχώτη και κάτι από Δρυίδη, ενώ η φιγούρα του στροβιλιζόταν μονοκόμματα ακολουθώντας τις μουσικές νότες.
Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι η μπάντα του (πιτσιρίκια μπροστά στον Sky) αποδίδει επί σκηνής το ύφος των τραγουδιών του και γενικότερα τον ήχο των ‘60s ζωντανό, πρωτόγονο, αυθεντικό με την ίδια ηλεκτρισμένη, βρώμικη χροιά χωρίς προσμίξεις ή αλλαγές (βλέπε Εlectric Prunes και Vanilla Fudge).
Δεν ξέρω αν αξίζει μουσικά στο σύνολό του το νέο προσωπικό album του Saxon «Transparency”, αφού η προηγούμενη δουλειά του group “Red Planet” ήταν απλά συμπαθητική. Βέβαια, δεν μας πολυαπασχολούν τα νέα κομμάτια, όταν τα κλασσικά των Seeds παραμένουν δυναμίτες φτιαγμένοι από μια πρωτόλεια, ωμή μουσική μαγιά.
Οι Seeds ανέβηκαν στην σκηνή λίγο μετά τα μεσάνυχτα, με τον μπασίστα Rick Collins εμφανώς αδυνατισμένο εν συγκρίσει με την προηγούμενη φορά, και εναρκτήριο κομμάτι – υπόσχεση στο κοινό, το καταιγιστικό ‘‘Satisfy You’’. To show κράτησε 75 λεπτά και η ερώτηση «αν περάσαμε καλά» είναι περιττή, καθώς ο Saxon γνήσιος ‘‘Tripmaker’’ απλά συνέστησε ‘’Τravel with your mind’’, ‘‘Up in her room’’ για να δείξει ‘‘1000 shadows’’ από ‘’Pictures and Designs’’ και να κάνει το κοινό ‘‘Try to understand’’ πως ‘’Nobody spoil my fan’’, αφού στο μεταξύ φρόντισε να τα χώσει στον George ‘’Judge with A bomb’’ Bush Junior, πετώντας ‘‘101 colorized bottles’’ με μηνύματα και ‘‘Pushin’ too hard’’ την ‘‘Rollin machine’’ του με ‘‘Evil Hoodoo’’. Ανάμεσα σε αυτά και η πολύ καλή, δυναμική «επί το γκαραζότερον» διασκευή του κλασσικού rock’n’roll/surf hit ‘’Summertime Blues’’.
‘‘Excuse, excuse’’ αν φανώ λίγο άπληστος και αυστηρός κριτής, αλλά πιστεύω ότι το προηγούμενο πάτημα του στο σανίδι του ίδιου χώρου για περίπου δύο ώρες, τον Μάη του 2004, ήταν το κάτι άλλο με το κοινό πολυπληθέστερο και πιο εκδηλωτικό, με πιο χαρακτηριστική στιγμή στο τελείωμα του live τον Collins να κομματιάζει το μπάσο του επί σκηνής. Σε καμιά περίπτωση βέβαια μην μείνει υπόνοια ότι μείναμε ανικανοποίητοι.
Παρέα πριν τους Seeds, σαν υποστήριξη και «προθέρμανση» είχαμε 3 groups της εγχώριας underground σκηνής που κρατούν την σημαία του garage ψηλά χαρακτηρίζοντας το όλο event ως garage festival, χωρίς όμως να παύουν να αποτελούν και αυτά φροντιστήριο του εν λόγω μουσικού είδους. Ακούσαμε, ως επί το πλείστον, απογειωτικές διασκευές σε “classic garage hits”. Πρώτοι κατά σειρά εμφάνισης οι “Τeddyboys from the crypt”, δυναμικοί με πιο σκοτεινή, ολίγον pop αλλά και rockabilly ατμόσφαιρα. H θηλυκή άποψη της garage φόρμας, oι “Meanie Geanies” διασκεύασαν Sonics (“The witch”), Creeps (“She’s gone”), Headcoattees (“Wild man”), ενώ έπαιξαν και δικά τους κομμάτια. Aκολούθησαν οι “Yesterday’s Thoughts” με πιο ψυχεδελικές αναφορές παρουσιάζοντας κομμάτια από το νέο τους δυνατό album ‘‘Let’s take a ride with’’ και ταρακουνώντας για τα καλά το κοινό με άπαιχτα διασκευασμένα τα ‘‘Υou’re gonna miss me’’ των 13th Floor Elevators και από Sonics ‘‘Have love, will travel’’…
Η farfisa σίγησε λίγο μετά τις 01:30, ύστερα από μια χορταστική επέλαση όπου κάθε riff και πάτημα πλήκτρου και από τα 4 groups ισοδυναμούσε με ανατριχίλα. Eιδική μνεία πρέπει να γίνει και στους τεχνικούς του Gagarin. Ο ήχος από την πρώτη φορά που εκτοξεύτηκε ο κοσμοναύτης Yuri ήταν καλός, αλλά αν δεν με γελούν τα αυτιά μου η ποιότητα και η απόδοσή του έχει ανέβει κατακόρυφα δίνοντας παράλληλα και επιτέλους ισόποσο βήμα και στα support σχήματα που ανέκαθεν σε live είχαν εξ ορισμού ρόλο κομπάρσου.
Δεν ξέρω αν ο Sky Saxon απλά φιλοφρονούσε όταν έλεγε ότι θα γούσταρε να ζήσει στα μέρη μας, αλλά σίγουρα γουστάρει να έρχεται να κάνει live και το σημαντικότερο αντέχει ακόμα και το κάνει εντυπωσιακά εξαλείφοντας οποιαδήποτε κακεντρεχή σχόλια περί «αρπαχτών».
…it’s only rock’n’roll…in fuzz we trust.
