Sziget Festival: 4η μέρα

Φωτογραφίες: Balazs Glodi, Andras Muller, Θωμαή Σωτηρέλη

Με προοπτικές συναυλιακής μέρας ξεκίνησε και η τρίτη, εννοώντας πως ακόμα δεν είχαμε αποκτήσει τόσο ενσυνείδητη γνώση των μη μουσικών δρώμενων. Τελικά όμως μη μουσικό ήταν το αποκορύφωμα της 13ης Αυγούστου. Ήταν η πρώτη μέρα πάντως που περπατήσαμε όλο το νησί και δεν ήταν καθόλου εύκολο εγχείρημα καθώς ήταν πολύ χρονοβόρο και κουραστικό. Κάπου στο δρόμο συναντήσαμε έναν τύπο που είχε στην πλάτη του μια μεγάλη παραλληλόγραμμη τσάντα – ψυγείο με κάνουλα και πουλούσε μπύρα! Κάποιοι άλλοι έκαναν αναρρίχηση σε έναν τοίχο που γυρνούσε γύρω γύρω, δηλαδή δεν υπήρχε περίπτωση να φτάσουν στην κορυφή (αφού δεν υπήρχε κορυφή). Στο Cinetrip βρεθήκαμε στη μέση μιας τεράστιας οθόνης 360 μοιρών που έπαιζε βίντεο ηλεκτρονικής μουσικής. Η ανοιχτή οροφή βοηθούσε να αποφύγεις οποιαδήποτε αίσθηση αγοραφοβίας και τεχνολογικής αλλεργίας.



Besh o droM λεγόταν η Ουγγρική μπάντα που είδαμε στη World Music Stage και είμασταν τυχεροί γιατί μας τους πρότεινε ένας Ούγγρος φίλος (ευχαριστούμε Szolt!). Η μουσική τους ήταν ένα υγειές, αμόλυντο από τη δημοσιότητα στυλ Goran Bregovic, με πνευστά που ακολουθούσαν έναν καταιγιστικό jazzy αλλά και πολύ χορευτικό ρυθμό και μια τσιγγάνα τραγουδίστρια με φωνή πολύ περίεργη σαν μικρού παιδιού αλλά συγχρόνως πολύ ελκιστική. Επιστρέφοντας δώσαμε λίγη προσοχή στους Tankcsapda, δηλαδή τους Ούγγρους Motorhead που εξαργύρωναν τη δημοτικότητά τους στη Main Stage προετοιμάζοντας το έδαφος για τους Korn. Φαίνεται πως το Σάββατο ανήκε στην εξερεύνηση των τοπικών μουσικών ικανοτήτων. Μετά τους Korn παρακολουθήσαμε το τρίτο Ουγγρικό συγκρότημα, Emil.RuleZ!. Οι γηγενείς περνούσαν πολύ όμορφα με αυτήν την κωμική μπάντα, εμείς δυστυχώς δεν αντιληφθήκαμε τα λογοπαίγνια του τραγουδιστή, αλλά αρκεστήκαμε στην αρκετά καλή «θεατρική» μουσική.



Το νησί εκείνη την ημέρα για χάρη των Korn βούλιαξε από 70000 επισκέπτες. Έξω από τη γέφυρα μια μεγάλη ταμπέλα έγραφε «Sold out». Γύρω απ’ τη Main Stage μόλις που έβρισκες χώρο για να κυκλοφορήσεις. Και για να τους ευχαριστήσουν όλους, οι Korn έδωσαν μια τέλεια παράσταση αντιεπαγγελματισμού, εκκεντρικότητας και κακοφωνίας. Όσα θα μπορούσαν να πάνε στραβά πήγαν φυσικά με την ευγενική χορηγία της μπάντας. Ευτυχώς που όσοι θεατές (50000 ή και παραπάνω) βρέθηκαν εκεί συμπεριφέρθηκαν σαν να ήταν σε άλλη συναυλία και επί 2 ώρες χειροκροτούσαν και επευφημούσαν. Στην Αθήνα υποθέτω πως ο Jonathan Davis θα δεχόταν περισσότερα μπουκάλια από τον Jack White και ίσως να υπήρχε δίκιο απ’ την πλευρά του κόσμου. Έπαιξαν όλα τα γνωστά τους τραγούδια, έκαναν encore. Για την ακρίβεια έκαναν πολλά encore. Μπαινόβγαιναν χωρίς προφανή για όλους εμάς λόγο, έπαιζαν για πέντε – δέκα λεπτά και πάλι εξαφανίζονταν για άλλα δέκα λεπτά. Και όλα τα γνωστά τους τραγούδια κυριολεκτικά τα εκτέλεσαν (σ.σ. εκτέλεση = θανάτωση). Αναρωτιόμασταν τι δεν πάει καλά αλλά υπομέναμε με τη σκέψη πως όλα θα διορθωθούν. Στιγμή με τη στιγμή αισθανόμασταν όλο και πιο άβολα και τελικά σιγουρευτήκαμε πως πρόκειται για μια ομάδα καραγκιόζηδων. Αρχίσαμε να αποχωρούμε και τότε τελείωσε και η συναυλία, δηλαδή δυστυχώς δε χάσαμε ούτε λεπτό.



Υπήρξε όμως και μια λαμπερή στιγμή της τρίτης φεστιβαλικής μέρας, το γερμανικό θέατρο δρόμου Bängditos. Ο τίτλος της παράστασης «Guardian Angels». Επρόκειτο για μια ομάδα πυρομανών που με το πυροσβεστικό τους όχημα δημιούργησαν χάος και έπαιζαν σκόπιμα με τα νεύρα των θεατών καταβρέχοντάς τους με νερό και αφρό, στην προσπάθεια να σβήσουν τις τεράστιες φωτιές που είχαν μόλις ανάψει καίγοντας το χορτάρι του νησιού.