Photos: Νίκος Παλαιολόγος
Σε αυτήν εδώ τη δεύτερη επίσκεψη των γειτόνων Giardini Di Miro, τα πάντα ήρθαν σχεδόν όπως τα είχα φανταστεί.
Οι Sweetohm εντυπωσίασαν και πάλι και οι Giardini έδωσαν τα εσώψυχά τους, κάνοντας όλους όσους βρέθηκαν εκείνο το βράδυ στο Αν να φύγουν με τις καλύτερες των εντυπώσεων.
Η πρώτη support μπάντα (Morning Coffe Seduction) δεν με έπεισε σε κανένα σημείο του set της, έχοντας πολλά ελαττώματα στην «τελική προσπάθεια» και πολλές αδυναμίες στη σύλληψη των τραγουδιών της.
Τώρα για τους Sweetohm, το στόμα μου στάζει μέλι για άλλη μια φορά. Ακολουθώντας το συγκρότημα κατά πόδας (τρία live τους σε λιγότερο από ενάμιση μήνα), δεν εξεπλάγην από την προχθεσινή τους εμφάνιση.
Το πρώτο τραγούδι τους άφησε την πλειοψηφία των θεατών με ανοιχτό το στόμα, μια σύνθεση εκπληκτική, που αξίζει το κόπο να την ακούσετε ζωντανά και να βιώσετε τη δυναμική της, πολύ κοντά σε μια υποτιθέμενη διασταύρωση των My Bloody Valentine με κάποιο post rock group που αρέσκεται σε ηχητικές εκρήξεις. Οι Sweetohm είναι μια αξιολογότατη μπάντα, αναζητείστε την (οπωσδήποτε…) σε κάποια μελλοντική συναυλιακή ημερομηνία…
Και τώρα οι Giardini Di Miro… Το συγκρότημα από την Ιταλία με δύο πολύ καλούς ολοκληρωμένους δίσκους (“Rise and fall of academic drifting” και “Punk… not diet!”) στις αποσκευές του, έδειξε ότι σε συναυλιακές συνθήκες λειτουργεί ακόμα καλύτερα. Με βάση το post rock, έχοντας αρκετές pop πινελιές στο background της μουσικής τους, παρουσίασαν ένα set αρκετά δεμένο, set που ικανοποίησε εκείνους που σχεδόν γέμισαν το χώρο (λίγα χρόνια πριν, στις καλές εποχές του post rock, στο Αν δεν «έπεφτε καρφίτσα»…).
Και ενώ ο ήχος ήταν σε γενικές γραμμές αρκετά καλός, τα φωνητικά του τραγουδιστή μετά βίας ξεχώριζαν, ειδικά στα δυνατά σημεία. Απόλυτος πρωταγωνιστής ο drummer που όσο περιορισμένος ακούγεται σε στουντιακές συνθήκες, κυρίως λόγω πλεύσης της μπάντας, τόσο καταιγιστικός ήταν προχθές…Σίγουρα ένα από τα καλύτερα live των τελευταίων μηνών και ας διαπράχτηκε ένα ηχητικό παράπτωμα…
