Photos: Olga K.
Φαντάσματα του παρελθόντος, μάγισσες του παρόντος και καταιγιστική no-wave ενέργεια περικύκλωσαν το συναυλιακό χώρο του ΑΝ το παγωμένο βράδυ της Πέμπτης. Η ξενάγηση στα άδυτα της μουσικής ιδιοσυγκρασίας των Liars αποδείχτηκε άκρως ενδιαφέρουσα και δυστυχώς, η απουσία ταξί την συγκεκριμένη ημέρα, αποθάρρυνε αρκετούς απ’ ότι φάνηκε να παρευρεθούνε στη συναυλία, μιας και ο χώρος ήτανε κατά το ήμισυ γεμάτος.
Την βραδιά άνοιξαν οι συμπατριώτες μας Victory Collapse, καλωσορίζοντας μας με το κλασσικό τρίπτυχο κιθάρα-μπάσο-τύμπανα. Μπάντα με αρκετά δεμένο ήχο, και σαφείς επιρροές από Clash, περιβαλλόμενο από ‘’βρώμικα’’ κιθαριστικά riffs, βαριές μπασογραμμές και συμπαθή μακρόσυρτα φωνητικά προσέφεραν ατόφιες δόσεις garage rock, πριν παραδώσουν τη σκυτάλη στους πιο γνωστούς ‘’ψεύτες’’ της Νέα Υόρκης.
Ανεβαίνοντας στη σκηνή λίγο μετά τις 22.30 οι Liars, εξιστόρησαν κατά το μεγαλύτερο μέρος του σετ τους ‘’παραμύθια’’ από το τελευταίο, κρυμμένο στα βάθη σκοτεινών-ομιχλωδών δασών, άλμπουμ τους ‘’They Were Wrong So We Drowned’’. Αποκαλύπτοντας, αρχικά, τις ενδυματολογικές τους ανησυχίες, με τον Angus (ηγέτη της μπάντας) σε μία κόκκινη εργατική στολή συνοδευόμενη από μία αποκριάτικη μάσκα και τον Gross (κρουστά) με το γνώριμο, για τους φάν της μπάντας, γυναικείο κορμάκι (αυτή τη φορά σε κόκκινη version) άνοιξαν το σετ τους, με ένα intro καταιγιστικών τυμπανοκρουσιών και στριγκλίζουσων φωνητικών, αντάξιο της φήμης τους.
Η αεικίνητη ψηλόλιγνη φιγούρα του Angus περιφερόταν από δω και από κει, χοροπηδούσε σαν εκστασιασμένη και ανάβλυζε δαιμονισμένα vibes σε κάθε γωνιά του συναυλιακού χώρου. Ιδιαίτερα εκφραστικός και ομιλητικός με το κοινό, φάνηκε ότι πραγματικά απολάμβανε την παρθενική εμφάνιση του συγκροτήματος στην Ελλάδα. Δεν ήταν λίγες, μάλιστα, οι στιγμές που αποκομίζαμε την εντύπωση ότι ο άνθρωπος θα μπορούσε κάλλιστα να κρατήσει μια συναυλία μόνος του. Ευτυχώς, δεν χρειάστηκε να μπει σε αυτόν το ρόλο, καθώς τα υπόλοιπα δύο μέλη των Liars βρίσκονταν σε πλήρη φόρμα. Ο Gross ισορροπούσε αέρινα ανάμεσα σε ταχείς ηχητικούς δυναμίτες και στακάτους ρυθμούς κρουστών και ο Hemphill επένδυε το σκηνικό με μυστήρια, εξωπραγματικά εφε προερχόμενα από τις ‘’πειραγμένες’’ κιθάρες και τα synths του. 
Η αυλαία έπεσε με το παραδοσιακό encore, κατά την διάρκεια του οποίου η μπάντα παρουσίασε και ένα καινούργιο κομμάτι, το οποίο όπως μας εκμυστηρεύτηκαν συνέλαβαν καθ’ οδόν προς Αθήνα.
Η στροφή στη πορεία των Liars με το ‘’They Were Wrong So We Drοwned’’ σίγουρα θα δυσανασχέτησε αρκετούς, αλλά είμαι της άποψης ότι καλώς επιχειρήθηκε. Αποκτώντας περισσότερη ρυθμικότητα και προσθέτοντας στοιχεία από διάφορες μουσικές πηγές (avant-electronica, industrial) δημιούργησαν ένα άλμπουμ για εκλεκτούς ακροατές, παραμορφωμένο σε σχέση με το ‘’They Threw Us In A Trench And Stuck A Monument On Top’’, την ένταση και αισθητική του οποίου κατάφεραν να αποδώσουν και στο live.
